1 - principio.qxd

611 plerótico-a
platihelmintos s.m.pl. Filum de vermes aplanados ou
acintados parasitos. Son animais pluricelulares que
posúen unha capa musculocutánea que lles permite
moverse. Divídense en dúas clases: os trematodos, que
son planos e non segmentados, parasitos do home, e
presentes nos climas tropicais, e cestodos, segmentados e
caracterizados por non posuír aparello dixestivo e ser
hermafroditas. Entre estes témo-las tenias.
platihiérico-a adx. Que ten o sacro ancho.
platimeria s.f. Fémur aplanado en sentido anteroposterior
na súa parte superior. É unha anomalía observada en
fémures humanos fósiles.
platimioide adx. De certas células musculares que teñen
o estrato contráctil disposto en forma plana.
platimorfia s.f. Trastorno do desenvolvemento do globo
ocular caracterizado pola diminución do seu diámetro
anteroposterior e que ten como consecuencia a hipermetropía.
platina s.f. Parte do microscopio cun orificio por onde
pasa a luz e na que se coloca o portaobxectos.
platino s.m. Metal de cor branca cincenta de peso atómico
194,3 e símbolo químico Pt. Emprégase ás veces en
química por ser inatacable polos ácidos. É moi irritante
para a pel e mucosas e causa con bastante frecuencia
reaccións de sensibilización que son coñecidas polo
nome de platinose.
platinoso-a adx. Que contén platino na forma de menor
valencia.
platiopía s.f. Anchura acentuada da cara.
platipelia s.f. Pelve ancha e plana.
platipodia s.f. Pé plano.
platirrinia s.f. Calidade de te-lo nariz ancho, é dicir, cun
índice nasal superior a 53.
platispondilia s.f. Aplanamento conxénito dos corpos
vertebrais.
platisquelia s.f. Platicnemia.
platistencefalia s.f. Trastorno do desenvolvemento
cranial con dolicocefalia, ancheamento do occipital e
prognatismo, observado en África do Sur.
platodos s.m.pl. Platihelmintos.
platoniquia s.f. Distrofia da uña na que a curvatura é
lonxitudinal en lugar de ser transversal.
plaxiocefalia s.f. Asimetría e irregularidade de tipo
oblicuo da cabeza, por alteración do desenvolvemento
das suturas craniais.
plaxioprosopia s.f. Asimetría facial de tipo oblicuo.
plegafonía s.f. Auscultación torácica combinada coa
percusión da larinxe ou da traquea nos casos nos que o
paciente non pode falar. Deste xeito, as vibracións producidas
pola percusión substitúen as das cordas vocais.
pléiade s.f. Conxunto de adenopatías localizadas nunha
rexión determinada.
pleiocitose s.f. Aumento do número de células do líquido
cefalorraquídeo. Tamén se di pleocitose.
pleiotropía s.f. Efectos fenotípicos múltiples causados
por un só xene. Tamén se di pleotropía.
pleo- Prefixo do grego, máis numeroso, máis grande.
pleocitose s.f. Pleiocitose.
pleocloruria s.f. Exceso de eliminación de cloruros pola
urina.
pleocolia s.f. Incremento da secreción de bile.
pleocromático-a ou pleocroico-a adx. Que presenta
diversas cores baixo certas circunstancias, como os cristais
que teñen a capacidade de absorber certos raios de
luz, determinando diferentes cores segundo se coloque o
cristal respecto da luz.
pleocromía s.f. Aumento da coloración. Emprégase habitualmente
referido ás feces, como consecuencia dunha
pleocolia.
pleomastia s.f. Polimastia.
pleomeria s.f. Polimería.
pleomorfia s.f. ou pleomorfismo s. m. 1. Presentación
de formas distintas por un só organismo, especie ou
bacteria durante o seu ciclo vital, baixo certas circunstancias.
2. Propiedade de cristalizar en varias formas que
teñen algúns compostos químicos ou minerais. 3. Polimorfismo.
pleonéctico-a adx. Do sangue que contén unha cantidade
de osíxeno superior á normal (máis do 80%).
pleonemia s.f. Incremento do volume sanguíneo.
pleonexia s.f. 1. Desexo enfermizo de ter beneficios. 2.
Estado no cal a hemoglobina e o osíxeno circulando se
combinan con maior estabilidade que habitualmente,
proporcionando ós tecidos menor cantidade de osíxeno
da normal.
pleonosteose s.f. Osificación excesiva e prematura.
pleonuria s.f. Aumento da excreción de urina.
pleóptica s.f. Técnica oftalmolóxica para o tratamento da
ambliopía, coa fin de que o ollo desenvolva a súa
agudeza visual.
pleotropía s.f. Pleiotropía.
plerocercoide s.m. Período de larva da tenia que transcorre
nos tecidos dos hóspedes intermediarios, logo de
atravesa-la parede intestinal.
plerose s.f. 1. Restauración dos tecidos perdidos, tal como
se observa despois dunha enfermidade. 2. Plétora.
plerótico-a adx. Que promove a formación de granulacións.