1 - principio.qxd

actinoneurite 10
actinoneurite s.f. Neurite producida pola exposición ás
substancias radioactivas.
actinopraxe s.f. Emprego das substancias radioactivas.
actinoscopia s.f. Estudio dos distintos graos de transparencia
dos tecidos e dos órganos.
actinoterapéutica s.f. Tratamento das enfermidades por
medio dos raios ultravioleta ou actínicos.
actinoterapia s.f. Actinoterapéutica.
actinotoxemia s.f. Toxemia producida pola desintegración
dos tecidos debida a radiacións.
actitude s.f. 1. Disposición do ánimo que implica un
comportamento determinado. 2. Posición ou postura do
corpo. // A. antálxica. Posición que espontaneamente
adopta o doente para atenua-la dor dunha parte. / A. cerebelosa.
Contracción tónica xeneralizada, con flexión dos
membros superiores e extensión dos inferiores, rixidez da
caluga e opistótonos, que se atopa nas lesións do cerebelo.
/ A. de crucifixo. Rixidez do corpo cos brazos
estendidos, obsérvase na histeroepilepsia. / A. de
Duvergie. Posición cadavérica caracterizada pola flexión
dos cóbados e xeonllos, peche das mans e extensión dos
pés. / A. de pregaria mahometana. Actitude adoptada
polos pacientes que teñen derramo pericárdico, coa finalidade
de evita-lo rozamento das follas da serosa inflamada.
Consiste en apoiar nos xeonllos, a cara e os
cóbados. / A. de Wernicke-Mann. Flexión e pronación
do antebrazo, flexión dos dedos da man, abducción da
cadeira, rotación interna e flexión plantar do pé, típica da
hemiplexía por lesión capsular. / A. en gatillo de fusil.
Actitude típica da meninxite con flexión das pernas sobre
as coxas e estas sobre a pelve. / A. estereotipada. A que
manteñen por longo tempo algúns enfermos mentais. / A.
glacial. Rixidez da marcha observada especialmente na
esclerose lateral amiotrófica. / A. ilóxica. Actitude
estraña adoptada na histeroepilepsia. / A. pasional.
Expresión dramática que se observa de cotío nos histéricos.
activación s.f. Acto ou proceso de facer activo ou de estimular
unha función como a cerebral, a fertilidade, a división
celular.
activador-a adx. 1. Que activa. // s.m. 2. Substancia que
fai activa a outra, en especial, a que se combina cun
enzima inactivo para facelo capaz de efectua-la súa
acción axeitada. V. coenzima. 3. Substancia que estimula
o desenvolvemento dunha estructura particular no
embrión. V. inductor e organizador. // A. do plasminóxeno.
Substancia que ten a facultade de activa-lo plasminóxeno
e de converte-lo en plasmina, que é a forma
activa. / A. tisular. Fibrinocinase.
activar v. 1. Avivar, excitar, acelerar. 2. Volver algo
radioactivo.
actividade s.f. 1. Calidade ou proceso que produce
enerxía ou pode causar un efecto. 2. Conxunto de operacións
propias dunha persoa ou entidade. 3. En física,
número de átomos que se desintegran por unidade de
tempo nunha cantidade dada de substancia radioactiva. //
A. enzimática. Efecto catalítico producido por un
enzima, que se expresa por miligramos do enzima (actividade
específica) ou como moléculas de substrato que se
transforman por minuto, por moléculas de enzima (actividade
molecular). / A. óptica. Propiedade que posúen
algunhas substancias, pola que a luz polarizada que as
atravesa sofre unha rotación do seu plano de polarización.
activo-a adx. Que ten actividade, que obra ou pode obrar,
o contrario de pasivo.
acto s.m. Feito ou acción. // A. falido. Acción equivocada
atribuíble á desatención da persoa ou ó azar, que a psicanálise
considera como expresión dun conflicto inconsciente
por un desexo reprimido e inclúe esquecementos,
erros de escritura, de lectura ou de palabra.
actol s.m. Lactato de prata, po branco, insípido, soluble en
auga e nos líquidos albuminosos, que se emprega como
antiséptico en solución ó 2%.
actomiosina s.f. Substancia contráctil da fibra muscular,
complexo proteínico constituído pola unión da miosina e
da actina.
Actonia Xénero de fungos actinomicetos da orde dos
endomicetais que ás veces produce falsas membranas
farínxeas semellantes ás diftéricas.
acu- 1. Prefixo de termos médicos relacionados co oído ou
a audición. 2. Prefixo de termos médicos que indica relación
coas agullas.
acuapuntura s.f. Inxección hipodérmica de auga.
acueducto s.m. Conducto ou canle para a conducción dun
líquido ou estructura anatómica. // A. cerebral. Acueducto
de Silvio. / A. de caracol ou cóclea. Orificio no
óso temporal para unha vea, conducto perilinfático. / A.
de Cotunnius. É o conducto do vestíbulo, pequeno
conducto que se abre na superficie posterior do rochedo
do temporal e dá paso a unha vea e ó conducto endolinfático.
/ A. de Falopio. Conducto para o nervio facial no
rochedo do temporal, tamén nomeado conducto facial. /
A. de Silvio. Conducto que une o III e IV ventrículos do
cerebro. Tamén se di iter a tertio ad quartum ventriculum.
/ A. do vestíbulo. Acueducto de Cotunnius. / A.
mesencefálico. Acueducto de Silvio.
acúfeno s.m. Sensación auditiva anormal que en xeral é
percibida soamente polo suxeito. V. tinnitus.
acufonía s.f. 1. Emprego combinado da percusión e a
auscultación. 2. Auscultación do son de percusión.
acúfono s.m. Aparello eléctrico que lles facilita a audición
ós xordos.
acuicultura s.f. Técnica de cultivo na auga de especies
vexetais e animais.
acuidade s.f. Calidade do que é agudo, agudeza, perspicacia,
finura. // A. sensorial. Poder de discriminación dos
sentidos.