1 - principio.qxd

17 aductor
adren-, adreno- Prefixos do latín ad e ren, renis que se
refiren ós riles.
adrenal adx. 1. Situado preto do ril. // s.f. 2. Cápsula
suprarrenal. // A. de Marchand. Corpos accesorios
suprarrenais no ligamento largo.
adrenalectomía s.f. Extirpación dos corpos ou cápsulas
suprarrenais.
adrenalina s.f. Hormona segregada pola medula das
cápsulas suprarrenais como reacción a situacións de
perigo ou risco para o individuo e tamén como resposta á
hipoglicemia, que actúa excitando as terminacións
simpáticas en tódolos órganos, aumentando a presión
arterial, o ritmo cardíaco, dilatando a pupila, etc. Tamén
se di adrenamina, adrenina, adnefrina, epinefrina,
paranefrina, supracapsulina, suprarrenina, suprarrenalina.
adrenalinemia s.f. Presencia de adrenalina no sangue.
adrenalinuria s.f. Presencia de adrenalina na urina.
adrenalismo s.m. Entidade nosolóxica causada pola
disfunción suprarrenal.
adrenalite s.f. Inflamación das glándulas suprarrenais.
adrenalona s.f. Cetona obtida por oxidación dun derivado
da adrenalina con acción vasoconstrictora, non
usada en medicina.
adrenalopatía s.f. Calquera enfermidade das glándulas
suprarrenais.
adrenalotrópico-a adx. Adrenotrópico.
adrenarquía s.f. Espertar puberal da fracción androxénica
do córtex suprarrenal.
adrenérxico-a adx. Activado ou transmitido pola adrenalina,
aplícase ás fibras nerviosas simpáticas.
adrenite s.f. Adrenalite.
adrenoceptor s.m. Receptor adrenérxico.
adrenocorticomimético-a adx. Que produce efectos
semellantes ós das hormonas do córtex suprarrenal,
simpaticomimético, adrenomimético.
adrenocorticotrofina s.f. Corticotropina.
adrenocorticotropina s.f. Adrenotropina, corticotropina.
adrenodoncia s.f. Manifestación na forma dos dentes
dos efectos dunha función suprarrenal esaxerada, sendo
os caninos máis longos e cortantes e as superficies oclusais
de coloración parda.
adrenoglomerulotropina s.f. Hormona que se supón
estimula a producción de aldosterona do córtex suprarrenal.
adrenoleucodistrofia s.f. Enfermidade hereditaria da
nenez causada por anomalías difusas da substancia
branca do cerebro e atrofia suprarrenal. Caracterízase por
deterioro mental que leva á demencia e por afasia,
apraxia, disartria e perda da vista. O 33% dos afectados
amosan insuficiencia suprarrenal clínica e case todos
teñen función suprarrenal anormal. Transmítese como
trazo recesivo ligado ó sexo.
adrenolítico-a adx. Que inhibe a acción da adrenalina.
adrenomegalia s.f. Aumento de tamaño dunha ou
ámbalas dúas glándulas suprarrenais.
adrenomimético-a adx. Adrenocorticomimético, simpaticomimético.
adrenopatía s.f. Adrenalopatía.
adrenopausa s.f. Supresión ou cesamento da función
dunha ou ámbalas dúas glándulas suprarrenais.
adrenoprivo-a adx. Que foi privado das cápsulas suprarrenais
ou das súas segregacións como resultado de
enfermidade ou extirpación cirúrxica.
adrenosterona s.f. Esteroide cristalino andróxeno illado
do córtex das glándulas suprarrenais.
adrenotrópico-a adx. 1. Relativo ó adrenalotropismo. 2.
Que ten influencia estimulante sobre as glándulas suprarrenais,
aplicado á hormona da hipofise anterior, adrenocorticotrópico
ou adrenomedulotrópico, segundo a
influencia que exerza sobre o córtex ou a medula, respectivamente,
das glándulas suprarrenais.
adrenotropina s.f. Hormona pituitaria que estimula as
suprarrenais.
adrenotropismo s.m. Constitución endócrina na que
predomina a influencia suprarrenal.
adrenoxenital adx. Relativo ás cápsulas suprarrenais e
ós xenitais.
adrenoxina s.f. Substancia derivada da oxidación enzimática
da adrenalina, con propiedades semellantes ás da
acetilcolina.
adriamicina s.f. Preparado de clorhidrato de doxorrubicina.
adromia s.f. Ausencia de conducción nun nervio ou
músculo.
adsorbente adx. 1. Pertencente ou relativo á adsorción. //
s.m. 2. Axente que atrae outros materiais ou partículas
cara á súa superficie.
adsorber v. Atraer e conservar outra substancia na superficie.
adsorción s.f. Propiedade dunha substancia sólida de
atraer e manter sobre a súa superficie un gas, un líquido
ou partículas en suspensión ou solución.
adtorsión s.f. Conclinación
aducción s.f. 1. Movemento activo ou pasivo que achega
un membro ou outro órgano ó plano medio, o contrario
de abducción. 2. Posición que resulta dese movemento.
aductor s.m. Nome xenérico do músculo capaz de determinar
unha aducción.