1 - principio.qxd

609 plasmodiotrofoblasto
tórax e abdome. / P. de Hodge Serie de planos pelvianos
paralelos ó estreito superior da pelve. / P. esternal Superficie
anterior do esterno. / P. frontal Plano paralelo ó eixe
maior do corpo e perpendicular ó plano saxital. / P. horizontal
Plano transverso perpendicular ó eixe maior do
corpo. / P. medial Plano saxital. / P. visual Plano que
pasa a través dos eixes visuais dos ollos. Tamén se di
plano orbitario.
planocelular adx. Constituído por células planas.
planocito s.m. Célula vagabunda. Leucocito.
planodia s.f. Vía falsa causada por unha sondaxe lacrimal
mal feita.
planografía s.f. V. tomografía.
planotopocinesia s.f. Trastorno do sentido da orientación
respecto ós obxectos do espacio.
planta s.f. 1. Parte inferior do pé desde o calcañar ata as
dedas. 2. Aspecto.
plantalxia s.f. Dor na zona plantar.
plantar adx. 1. Relativo á planta. // s. 2. V. arteria,
músculo, nervio.
plánula s.f. Fase do desenvolvemento embrionario na que
o embrión consta só de dúas capas primitivas: ectoderma
e endoderma. // P. invaxinada V. gástrula.
planum (lat) Plano.
planuria s.f. Micción por un sitio anómalo.
plaqueta s.f. Elemento constituínte do sangue, cun
diámetro de 2 a 3 microns, relacionado coa coagulación
sanguínea e coa retracción do coágulo. Existen nun
número aproximado de 250.000 por mm 3 . Tamén se di
corpúsculo de Zimmerman, trombocito, etc.
plaquetopenia s.f. V. trombopenia.
plaquetose s.f. V. trombocitose.
-plasia Sufixo do grego, neoformación natural.
plasma s.m. 1. Compoñente líquido do sangue. Tamén se
di plasma sanguíneo. 2. Substancia orgánica fundamental
das células e tecidos. Tamén se di protoplasma.
3. Porción líquida da linfa. // P. intersticial Medio
interno. / P. xenerativo Idioplasma.
plasmacito s.m. Célula plasmática. Tamén se di plasmocito.
plasmacitose s.f. Presencia de células plasmáticas no
sangue.
plasmácula s.f. Partícula moi pequena de alto índice de
refracción que existe no plasma sanguíneo. Tamén se di
hemoconia.
plasmaférese s.f. 1. Extracción do plasma do sangue
separando os seus compoñentes por centrifugación, de
xeito que se inxectan de novo as partículas e se retén o
plasma. 2. Saída do plasma sanguíneo dos capilares por
alteración das súas paredes.
plasmalema s.m. Membrana plasmática.
plasmaquina s.f. Pamaquina.
plasmarrexe ou plasmatorrexe s.f. Rotura do citoplasma
celular por aumento da presión interior.
plasmase s.f. Trombina.
plasmatogamia s.f. Unión de células na que se conserva
o núcleo de cada unha.
plasmatose s.f. Licuefacción protoplasmática dunha
célula.
plasmaxene s.m. Xene teórico que non está no cromosoma
e si no plasma.
plasmexidrose s.f. Exsudación de plasma a través das
paredes vasculares.
plásmido s.m. Molécula de DNA bicatenario que mide
desde 1,5 ata 200 megadaltons, e que ten capacidade de
autorreproducción. Son frecuentes nas bacterias, e poden
ser portadoras de xenes que codifiquen funcións metabólicas
tóxicas, de resistencia a antibióticos. Aumentan a
capacidade de adaptación e funcional da bacteria. Son
capaces de se autotransferir a outras células da mesma
especie por conxugación ou a cromosomas (episomas). //
Factor R plásmido Factor que codifica a resistencia a
antibióticos: ampicilina, tetraciclina, sulfamidas, etc.
Tamén se di factor R, factor de resistencia.
plasmina s.f. Enzima proteolítico similar á tripsina, que
causa fibrinólise descompoñendo a fibrina en diversas
partes. Fórmase por activación do plasminóxeno, glicoproteína
que se sintetiza no fígado.
plasminóxeno s. m Proteína plasmática inactivada que se
transforma en plasmina e intervén na fibrinólise.
plasmocito s.m. Célula plasmática.
plasmocitoma s.m. Plasmoma.
plasmocitose s.f. Presencia de abundantes células plasmáticas
no sangue.
plasmodesma s.m. Pontes ou unións protoplasmáticas
entre células contiguas ou próximas. Permite a circulación
intercelular de líquidos e dos estímulos que actúan
sobre as células.
plasmodicida adx. Que destrúe os plasmodios.
plasmódidos s.m.pl Familia de hemosporídeos que
comprende o xénero Plasmodium.
plasmodio s.m. 1. Protozoario do xénero Plasmodium. 2.
Masa citoplasmática formada pola fusión de varias
células, permanecendo os seus núcleos independentes.
Tamén se di sincitio.
plasmodioma s.m. Tumor que se orixina a partir do ectoderma
embrionario.
plasmodiotrofoblasto s.m. Capa externa da mórula que
alimenta o óvulo ata que se establece a circulación
placentaria. Tamén se di trofoblasto.