1 - principio.qxd

coracoacromial 176
coracoacromial adx. Relativo á apófise coracoide e ó
acromio.
coracobraquial adx. 1. Relativo á apófise coracoide e ó
brazo // s.m. 2. Músculo perforado de Casserio.
coracoclavicular adx. Inserto na apófise coracoide e na
clavícula.
coracoide adx. 1. Semellante ó peteiro dun corvo. 2.
Relativo á apófise coracoide.
coracoidite s.f. Inflamación traumática da apófise coracoide.
coracopectoral adx. e s.m. Músculo pectoral menor.
coracorradial adx. e s.m. Relativo á cabeza ou porción
curta do músculo bíceps.
coraliforme adx. Ramificado como coral, por exemplo
certos cálculos pielocalicilares.
corazón s.m. Órgano muscular oco, situado no tórax,
axente principal da circulación do sangue, que recibe das
veas e o envía ás arterias. Está dividido en catro cavidades:
dúas cavidades receptoras (aurículas) e dúas
excretoras (ventrículos), e funcionalmente en dúas
metades, dereita e esquerda, que se corresponden coa
circulación venosa e a arterial. // Bloqueo do c. Estado
no que a interconexión auriculoventricular se atopa interrompida
polo que aurículas e ventrículos latexan independentemente.
/ C. atlético. Hipertrofia do corazón sen
afección das válvulas, observada algunhas veces nos
atletas. / C. bilocular. Corazón con defecto conxénito
dos tabiques auriculoventriculares, corazón de dúas cavidades.
/ C. dereito. Aurícula e ventrículo dereitos,
porción do corazón correspondente á circulación
pulmonar. / C. esquerdo. Aurícula e ventrículo
esquerdos: porción do corazón correspondente á circulación
xeral. / C. horizontal. Posición do corazón na radiografía,
cando o seu eixe maior está inclinado entre 25 e
35 º, que se observa principalmente en suxeitos de baixa
estatura e tórax curto e ancho. / C. pulmonar. Afección
cardíaca consecutiva a unha enfermidade pulmonar. / C.
trilocular. Corazón cun ventrículo e dúas aurículas.
corda s.f. 1. Parte ou órgano en forma de corda. 2.
Complicación da blenorraxia que consiste nunha inflamación
do tecido celular esponxoso da uretra, de modo
que o pene forma unha especie de corda tirante. // C.
cólica. Colon duro e contraído que se palpa no caso de
colite crónica con espasmo. / C. vocal. Bandas membranosas
na larinxe, por medio das que se producen os sons
da voz. Divídense en pregos vestibulares ou cordas superiores,
ou falsas, e pregos vocais ou cordas inferiores ou
verdadeiras. Estas últimas esténdense desde as ás da
cartilaxe tiroide ata a cartilaxe aritenoide.
cordal adx. Relativo a unha corda ou cordón, e especialmente
ó notocordio. // Moa c. Moa do xuízo.
cordectomía s.f. Extirpación cirúrxica dunha corda
vocal.
cordial adx. e s.m. Estimulante, licor aromático doce.
cordiforme adx. En forma de corazón.
cordite s.f. 1. Inflamación dunha corda en especial a
vocal. 2. Inflamación do cordón espermático, funiculite.
// C. fibrinosa. Cordite acompañada de exsudado fibrinoso
que cursa como larinxite aguda. / C. nodosa ou
tuberosa. Cordite que se caracteriza pola formación de
nódulos abrancazados nunha ou ámbalas dúas cordas
vocais, en relación co sobreesforzo da voz, nódulo dos
cantantes.
cordoma s.m. Neoplasia solitaria de crecemento lento
derivado dos restos do notocordio. Tamén se di encondrose
fisaliforme, polas células con vacúolas cheas de
moco, semellantes a pompas de xabón que contén .
cordón s.m. 1. En anatomía, calquera parte ou órgano
longo, redondeado e flexible. 2. En histoloxía, liña de
células tumorais co ancho dunha soa célula. // C. espermático.
Conxunto de órganos reunidos por tecido celular
laso, que van desde o conducto inguinal ata o testículo,
nos que se comprende o conducto deferente, as arterias
testicular, cremastérica e deferencial, as veas testiculares
e os linfáticos e nervios do testículo. / C. suprapubiano.
Ligamento redondo. / C. umbilical. Órgano longo e
flexible que contén a vea e as arterias umbilicais rodeadas
pola xelatina de Wharton e que se estende desde a
placenta ó embigo do feto. / C. xenital. Órgano embrionario
e formado pola unión dos conductos de Wolff e de
Müller.
cordopexia s.f. 1. Fixación dunha corda vocal desprazada.
2. Fixación lateral dunha ou as dúas cordas vocais
para corrección dunha estenose larínxea por parálise.
cordosqueleto s.m. Porción do esqueleto óseo que se
forma ó redor do notocordio.
cordotomía s.f. 1. Sección dunha corda vocal. 2. Sección
do cordón anterolateral da medula, nos casos de dores
intolerables rebeldes a todo tratamento, tractotomía.
cordura s.f. Boa saúde mental, con emocións e comportamentos
normais.
core- Prefixo coa significación de pupila.
corea s.f. Movementos involuntarios, bruscos, breves,
rápidos, irregulares e desordenados, que lle afectan a un
ou varios segmentos do corpo, sen ritmo nin propagación
determinada, habitualmente das extremidades ou dos
músculos faciais. // C. crónica progresiva. Afección
hereditaria dos adultos e anciáns, caracterizada por
movementos irregulares, trastornos da linguaxe e
demencia. Tamén se di corea de Huntington. / C. gravídica.
Corea observada no embarazo. / C. histérica.
Corea maior. / C. maior. Histerismo con movementos
oscilatorios continuos e en certo modo regulares. / C.
menor. Corea de Sydenham. / C. senil. Corea de
Huntington. / C. simple ou de Sydenham. Corea que lles
afecta principalmente ós nenos da segunda infancia aínda
que tamén se observa en adultos (especialmente en
mulleres grávidas) e que xeralmente se acompaña de