1 - principio.qxd

aponeurotomía 56
aponeurotomía s.f. 1. Sección dunha aponeurose, especialmente
da plantar. Tamén se di fasciotomía. 2. Disección
ou estudio das aponeuroses.
aponia s.f. 1. Analxesia. 2. Sen fatiga.
aponoia ou aponea s.f. Amencia.
apoplasmia s.f. Deficiencia do plasma sanguíneo.
apoplectiforme adx. Semellante á apoplexía, aplicado ós
ataques de curta duración que se observan na parálise
xeral, esclerose en placas, etc., sen verdadeira hemorraxia
cerebral. Tamén se di apoplectoide.
apoplectoide adx. Apopletiforme.
apoplexía s.f. 1. Accidente cerebrovascular e a súa sintomatoloxía,
producido por embolia ou hemorraxia cerebral.
2. Extravasación do sangue nun órgano.
apoproteína s.f. Parte proteica das lipoproteínas.
apopsiquia s.f. Esvaecemento, desmaio, síncope.
apoptose s.f. 1. Fagocitose de elementos celulares fragmentados.
2. Caída do pelo ou cotras.
aporinose s.f. Enfermidade carencial ou avitaminose.
aporioneurose s.f. Neurose de angustia.
aporisma s.m. 1. Equimose. 2. Hematoma subcutáneo
que se forma na sangría cando non coincide a sección da
vea coa sección cutánea.
aporrinose s.f. Epistaxe.
aporripse s.f. Lanzamento das roupas da cama, síntoma
observado nos estados de delirio.
aposepse s.f. Putrefacción completa.
aposfacelose s.f. Gangrena seca por excesiva compresión
dunha vendaxe.
aposia s.f. Ausencia de sensación de sede. Tamén se di
adipsia.
aposicia s.f. Repugnancia polos alimentos, anorexia.
aposición s.f. 1. O feito de poñer en contacto. 2. Condición
de estar colocados ou situados xuntos os órganos
adxacentes.
aposítico-a adx. Que diminúe o apetito, que produce
repugnancia pola comida.
apósito s.m. Material de cura que se aplica enriba dunha
lesión xeralmente con fins de protección.
aposoma s.m. Inclusión citoplasmática producida pola
célula mesma.
apospástico-a adx. Revulsivo, derivativo.
apostase s.f. 1. Formación dun absceso. 2. Final ou crise
dunha enfermidade.
apostema s.f. Absceso. // A. acuosa. Hidrartrose.
apostia s.f. Ausencia de prepucio.
apotanasia s.f. Prolongación da vida, acto de pospoñer a
morte, contrario á eutanasia.
apotelesma s.f. Fin dunha enfermidade.
apotema s.f. Precipitado causado nunha infusión polo
fervor prolongado ou o contacto co aire.
apótese s.f. 1. Reducción dunha fractura ou luxación. 2.
Reposición do cordón umbilical prolapsado.
ápoto-a adx. Que non bebe alcohol, abstemio.
apotoxina s.f. Veleno que produce síntomas de anafilaxe.
Tamén se di anafilotoxina.
apotrófico-a adx. Que medra nun extremo, aplicado a
certas células.
apotropaico-a adx. Profiláctico, no sentido de preve-las
malas influencias, con amuletos por exemplo. Tamén se
di apotropiaco.
apoxemena s.f. Substancia extraída dunha cavidade
periodontal no tratamento da periodontite.
apoxese s.f. Raspado, curetaxe.
apráctico-a adx. Relativo á apraxia. Tamén se di apráxico.
apraxia s.f. Alteración dos movementos voluntarios sen
que existan defectos dos efectores centrais ou periféricos,
de xeito que os doentes non poden executar movementos
cun fin determinado (por exemplo, a actividade xestual)
aínda que teñen preservadas a sensibilidade e a coordinación
muscular. // A. aferente. Defecto apráxico debido á
interrupción das normais aferencias cutáneo-cinestésicas
sobre as que se sustenta a organización xestual. Tamén se
di apraxia cinestésica, apraxia posicional. / A. bucofonatoria.
Apraxia que afecta os xestos orais e fonatorios
normais da fala. / A. constructiva. Desorganización ou
incapacidade de realizar xestos encamiñados á realización
de tarefas de copia de modelos ou de debuxo espontáneo,
así como tamén a construcción con cubos, bloques
de madeira, paos, etc. / A. da marcha. Incapacidade na
realización do programa de movementos integrado no
acto da marcha. / A. da fala. Apraxia bucofacial que
afecta ós xestos da fala. / A. do tronco. Incapacidade
para o manexo adecuado da motricidade do tronco no
espacio, por exemplo en relación coa cama. / A. do
vestido ( ou de vestirse). Desorganización dos xestos
que concirnen selectivamente ó acto de vestirse, que nos
casos puros preséntase en ausencia de apraxia ideatoria
ou ideomotriz. / A. oculomotora de Cogan. Ausencia
conxénita da mirada lateral conxugada que se compensa
mediante un xiro violento da cabeza no sentido desexado,
para contrarresta-lo desprazamento pasivo que sofren os
globos oculares en sentido oposto e despois a cabeza
retorna á posición primitiva.
aprehensión s.f. Proceso polo que un obxecto relativamente
simple se converte en contido mental.
aprensión s.f. Temor dun perigo inminente.