1 - principio.qxd

201 dental
delusorio -a adx. Relativo á delusión ou a ideas delirantes.
demacración s.f. Enfraquecemento, desnutrición.
demanda s.f. En psicanálise, requirimento que se fai a un
obxecto externo distinto de si mesmo e que tende á satisfacción
da necesidade ou do desexo.
demarcación s.f. Determinación de límites ou termos.
Aplícase especialmente á liña que marca a separación
entre os tecidos en estado de necrose e os tecidos sans.
demencia s.f. Estado no que por razóns biolóxicas (envellecemento)
ou patolóxicas (dexeneración, enfermidade
lesional, trastornos vasculares) se perden as funcións
mentais superiores, caracterizado por desorientación,
alteración da memoria e labilidade emocional. // D. paralítica.
Meningoencefalite sifilítica crónica, caracterizada
por dexeneración das neuronas corticais, demencia
progresiva e parálise xeneralizada que se non se trata leva
á morte. Tamén se di demencia parética. / D. presenil.
A que aparece ó redor dos 45-50 anos, secundaria a unha
atrofia cerebral difusa (enfermidade de Alzheimer) ou
localizada no lobo frontal (enfermidade de Pick). / D.
secundaria. A que segue a algunha forma de psicose e
depende dela. / D. senil. A que aparece coa vellez.
demerol s.m. Meperidina, analxésico sedante semellante
á morfina.
demofobia s.f. Medo patolóxico ás multitudes.
demografía s.f. Estatística aplicada ó estudio de grupos
de persoas, o seu ambiente, a distribución xeográfica e
calquera outra característica. // D. dinámica. Estudio
dunha comunidade, que inclúe os rexistros estatísticos de
nacementos, casamentos, defuncións, profesións, etc.
demonofobia s.f. Temor patolóxico ó demo.
demonolatría s.f. Adoración ó demo.
demonomanía s.f. Estado no que o doente se considera
posuído polo demo, demopatía.
demopatía s.f. Demonomanía.
demulcente adx. 1. Que calma, que alivia a irritación de
superficies inflamadas ou erosionadas. // s.m. 2. Medicamento
ou aplicación calmante, xelatinoso ou aceitoso.
dendr- Prefixo que amosa relación cunha árbore ou cunha
estructura semellante á mesma.
dendriceptor s.m. Punto sensitivo nos extremos dunha
dendrita.
dendriforme adx. Ramificado, en forma de árbore.
dendrita s.f. Unha das prolongacións filiformes do citoplasma
dunha neurona.
dendrítico-a adx. Ramificado como unha árbore. Pertencente
ás dendritas ou posuidor de dendritas.
dendro- V. dendr-.
dendrodendrítico-a adx. Pertencente ou relativo a unha
sinapse entre dendritas de dúas neuronas.
dendroeixe s.m. Célula nerviosa cun cilindroeixe que se
divide en filamentos terminais case inmediatamente
despois de saír dela.
dendrofagocitose s.f. Fenómeno polo que as células da
microglía absorben astrocitos dexenerados.
dendroide adx. Dendriforme.
dendroplasma s.m. Neuroplasma das dendritas.
dengue s.m. Enfermidade febril infecciosa, caracterizada
por dor intensa da cabeza, músculos e articulacións,
síntomas catarrais e ás veces erupcións cutáneas, producida
por un virus e transmitido polos mosquitos na India,
Xapón, Pacífico Sur, Caribe e Norte de Sudamérica.
densidade s.f. 1. Calidade medible de denso ou
compacto. 2. Relación entre o peso dun corpo ou dunha
substancia e o volume que ocupa a unha determinada
temperatura: d = p/v. Mídese en gramos por cm 3 ou kg
por m 3 . 3. Cantidade de electricidade nunha zona dada ou
nun volume dado nun tempo determinado. 4. Grao de
escurecemento dunha película fotográfica ou radiográfica
exposta e procesada, expresado como o logaritmo da
capacidade dunha rexión dada de película. // D. de poboación.
Relación entre o número de habitantes e a superficie
do territorio considerado.
densímetro s.m. 1. Instrumento para medi-la densidade
dos corpos sólidos ou líquidos, especialmente dos
líquidos. Tamén se di areómetro. 2. Instrumento para
precisa-lo grao de escurecemento dunha película fotográfica
ou radiográfica revelada. Tamén se di densitómetro.
densitometría s.f. Estimación das variacións na densidade,
por comparación coa doutro material ou a modelo.
// D. ósea. Estudio radiográfico para estima-la cantidade
de calcio nos ósos.
densitómetro s.m. Densímetro.
densografía s.f. Determinación xusta do contraste de
densidades no negativo dunha radiografía, por medio
dunha célula fotoeléctrica.
dent-, denta-, denti-, dento- Prefixos que indican relación
cos dentes ou carácter dental.
dentado-a adx. 1. Que ten dentes. 2. Que ten prolongacións
semellantes a dentes nos bordos, festonado.
dentadura s.f. 1. Conxunto de pezas dentarias naturais ou
artificiais. 2. Reposición artificial de dentes naturais e
tecidos adxacentes. Tamén se di dentame. // D. artificial.
Prótese dentaria. / D. completa. Aparello que repón
tódolos dentes dun maxilar e estructuras relacionadas.
Tamén se di dentadura total. / D. de implantación. A
construída cunha estructura de metal incluída nos tecidos
brandos subxacentes, en contacto co óso, que lles dá
estabilidade ós dentes e os retén.
dentagra s.f. Pinzas ou chave para arrinca-los dentes.
dental adx. 1. Relativo ós dentes, dentario. 2. Do fonema
que require para a súa pronunciación que a lingua toque
os dentes.