1 - principio.qxd

eumatoloxía 682
reumatoloxía s.f. 1. Estudio dos diferentes tipos de
reumatismo. 2. Por extensión, especialidade médica que
se ocupa das enfermidades do aparello locomotor.
reumatose s.f. Alteración de orixe reumática.
réumico-a adx. Da reuma ou de natureza reumática.
reunión s.f. Aproximación dos bordos dunha ferida, a súa
curación ou cicatrización.
revacinación s.f. Segunda ou terceira vacinación.
revelente adx. Revulsivo.
reversible adx. Que se pode modificar nun ou noutro
sentido.
reversión s.f. 1. Volta dunha cousa ó estado que tiña anteriormente.
2. Aparición de caracteres xenéticos que non
se tiñan manifestado en varias xeracións. 3. Recidiva dun
exantema. 4. Desenvolvemento anormal dun órgano rudimentario
representante doutro órgano dunha especie inferior.
revitalización s.f. 1. Restauración das facultades vitais
de organismos ou seres que se atopan en estado de vida
latente. 2. Reaparición dunha reacción cutánea por administración
subcutánea de tuberculina nunha persoa á que
previamente se lle fixera a proba tuberculínica. Tamén se
di reacción recorrente.
revulsión s.f. Provocación dunha irritación superficial co
obxecto de alivia-lo estado inflamatorio de estructuras
profundas, xa que estas se desconxestionan. Segundo o
grao denomínanse rubefacción ou vesicación.
revulsivo-a adx. Que causa revulsión.
-rexe Sufixo do grego, rotura.
rexeitamento s.m. 1. Acción ou efecto de rexeitar. 2.
Proceso biolóxico observado nos transplantes, consistente
na eliminación do órgano ou tecido transplantado,
como resposta inmunitaria.
rexeitar v. Repeler, non aceptar algo que vén de fóra do
organismo, por exemplo, un órgano transplantado.
rexeneración s.f. Reparación dun tecido lesionado.
rexenerado-a adx. Rehabilitado, corrixido.
réxime s.m. Conxunto de medidas dietéticas dirixidas a
manter ou conserva-la saúde. Tamén se di dieta. // R.
cetóxeno Réxime que contén grandes cantidades de
graxas e proporcións mínimas de proteínas e de hidratos
de carbono. / R. de convalecente Réxime abundante e
nutritivo adecuado para a recuperación orgánica. / R. de
eliminación Réxime dirixido a saber a qué clase de
alimento reacciona alerxicamente o paciente. / R. diabético
Réxime no que se prohibe o azucre, pan, amidón,
fariñas e froitas. / R. lactovexetariano Réxime no que só
se consumen leite e vexetais.
rexión s.f. Zona do corpo delimitada natural ou artificialmente.
O seu nome xeralmente procede do órgano subxacente.
// R. abdominal Abdome. / R. basilar Base do
cranio. / R. C ou constante Nas inmunoglobulinas, zona
das cadeas pesadas ou lixeiras, correspondente ó carboxilo
terminal. / R. ciliar Zona do ollo ocupada polo corpo
ciliar e os procesos ciliares. / R. precordial Parte do
tórax e do abdome que cobre o corazón e o epigastrio. /
R. volar Palma ou cara anterior da man.
rexo-a adx. Duro, forte, resistente, vigoroso, robusto.
rexuvenecemento s.m. Recuperación de caracteres
xuvenís, que pode efectuarse de xeito natural ou artificial,
en particular aplicado á función das glándulas
sexuais.
RH 1. Siglas do factor Rhesus: aglutinóxeno descuberto
por Landsteiner e Wiener no 1940 nos glóbulos vermellos
dos monos do xénero Rhesus, e que existen normalmente
no 85% dos individuos, chamados por isto Rhpositivos.
O 15% restante son Rh-negativos. Este factor
está constituído por un complexo de seis antíxenos
fundamentais, formado por tres pares de xenes alelos, Cc,
Dd e Ee. A transfusión de sangue RH positivo a individuos
RH negativos orixina a formación de anticorpos que
en sucesivas transfusións poden producir aglutinacións
dos eritrocitos do doador RH positivo. O antíxeno de
máis poder sensibilizante é o D. 2. Símbolo do rodio.
Rhabdoviridae Familia de virus RNA á que pertence o
xénero Lysavirus.
Rhinovirus Xénero de virus da familia picornavirus, que
inclúe os axentes responsables do arrefriado común no
home, onde se describiron máis de cen serotipos.
RIA Siglas en inglés de Radio Inmune Assay (radioinmunoanálise).
riboflavina s.f. Vitamina B 2
: factor termoestable do
complexo B que existe nos ovos, froita, leite, etc. A súa
deficiencia produce fisuras na comisura labial, glosite e
vascularización corneal. Tamén se di lactoflavina.
ribonuclease s.f. Enzima que cataliza as despolimerizacións
de ácido ribonucleico. Tamén se di ribonucleodespolimerase.
ribonucleico, ácido s.m. Ácido nucleico constituído por
unha cadea de nucleótidos formados por un azucre, a
ribosa, unha base nitroxenada e ácido fosfórico. Atópanse
no núcleo e citoplasma de tódalas células e nalgún virus,
e permiten a síntese de proteínas nucleares. As súas siglas
son ARN ou RNA. Identificáronse varias fraccións: ácido
ribonucleico de transferencia (ARN-t), que serve para
transporta-los aminoácidos activados no curso da síntese
proteica, e ácido ribonucleico mensaxeiro (ARN-m), que
é o vector do código xenético usado polos ribosomas na
síntese de proteínas.
ribonucleodespolimerase s.f. Ribonuclease.
ribonucleótido s.m. Nucleótido derivado do ARN.
ribosa s.f. Pentosa que forma parte da composición dos
nucleótidos.
ribosoma s.m. Orgánulo duns 200 amgstroms de
diámetro, rico en ARN. Atópanse no retículo endoplas-