1 - principio.qxd

sucorrea 732
ficie cerebral dos ósos do cranio onde se aloxan as veas
menínxeas. / S. vertebral Cada unha das canles da
columna vertebral a cada lado das apófises espiñosas. / S.
xenital Depresión localizada nos xenitais embrionarios, a
partir da cal se orixina a uretra.
sucorrea s.f. Fluxo excesivo dun zume ou secreción.
sucrase s.f. V. invertase.
sucrosa s.f. Sacarosa.
sucrosuria s.f. V. sacarosuria.
suctorial adx. Do órgano que realiza a succión.
suctorio-a adx. Que serve para chupar ou zugar.
suculento-a adx. 1. Saboroso e nutritivo. 2. Que contén
moito zume. 3. Tumefacto por infiltración edematosa ou
linfática. // Man s. Aspecto da man en certas patoloxías,
debida a infiltración edematosa do tecido subcutáneo.
sucusión s.f. Acción de sacudir unha parte do corpo para
descubri-la presencia de líquido. // S. hipocrática
Método de exploración torácica que consistía en sacudi-
-lo enfermo polos ombros, ó mesmo tempo que se auscultaba,
para o diagnóstico de hidropneumotórax ou piopneumotórax.
sudación s.f. Exhalación de suor, especialmente provocada
con fins terapéuticos. Tamén se di exsudación.
sudámina s.f. Dermatose caracterizada pola formación
de vesículas diminutas e transparentes na pel, de aspecto
miliar, e que reteñen a suor, a consecuencia de procesos
que xeran sudación abundante.
sudán s.m. Pigmento colorante pardo, en forma de po, que
se emprega especialmente para tingui-lo tecido adiposo.
Existen variedades como o sudán amarelo, derivado da
anilina e do resorcinol, e o sudán III, colorante vermello
derivado do amidobenceno e do naftol-beta, empregado
para tingui-los bacilos tuberculosos.
sudanofilia s.f. 1. Estado no que os leucocitos conteñen
partículas que se tinguen facilmente co sudán vermello.
Parece relacionada con estados de supuración. 2. Afinidade
pola coloración do sudán.
sudatorio-a adx. 1. Sudorífero, sudorífico. // s.m. 2.
Lugar onde se provoca suor por medio de baños de aire
quente.
sudoqueratose s.f. Queratose das glándulas ou dos
conductos sudoríparos.
sudorese s.f. Sudación profusa.
sudorífero-a adx. Sudoríparo.
sudorífico-a adx. 1. Que segrega ou que produce suor.
Tamén se di diaforético. // s.m. 2. Axente con acción
sudorífica.
sudoríparo-a adx. Que segrega suor.
sudorrea s.f. Hiperhidrose.
sufocación s.f. 1. Dificultade de respirar. 2. Asfixia por
obstrucción das vías respiratorias ou por estar en
ambientes enrarecidos. 3. Ardencia ou sensación súbita
de calor de natureza conxestiva, xeralmente acompañada
de avermellamento.
sufocante adx. Que sufoca, especialmente unha anxina
ou un catarro bronquial.
sufrimento s.m. Padecemento físico ou psíquico máis ou
menos duradeiro. // S. fetal Estado patolóxico do feto por
hipoxia durante o embarazo ou o parto. As causas poden
ser maternas, uterinas, umbilicais e mesmo placentarias.
sufusión s.f. Derramo, especialmente sanguíneo, ou
hemorraxia con infiltración nos tecidos.
suicidio s.m. Acción de quita-la propia vida voluntariamente.
Tamén se di autofonía.
suicidiomanía s.f. Tendencia de tipo morboso ó suicidio.
Tamén se di autofonomanía.
sulciforme adx. En forma de suco ou rego.
sulcus s.m. (lat.) Canle, fisura, suco. // S. lunatus Suco
semilunar que se ve ás veces na cara externa do lobo
occipital. / S. ventralis Suco mediano anterior da medula
espiñal.
sulf- Prefixo do latín, xofre.
sulfacetamida s.f. Sulfamida empregada tonicamente
nas infeccións oftálmicas.
sulfadiacina s.f. Sulfonamida de acción e excreción
rápida e con pouca toxicidade.
sulfaldehido s.m. Substancia líquida oleosa e axofrada
que se emprega como hipnótico.
sulfamida s.f. Fármaco quimioterápico de actividade
antibacteriana, derivado da sulfanilamida. Introducidos
en terapéutica en 1937, foron os axentes quimioterápicos
máis importantes para o tratamento das infeccións ata a
aparición dos antibióticos, os cales teñen efectos moito
menos tóxicos, polo que o papel das sulfamidas decaeu
moito desde aquela.
sulfanemia s.f. Anemia causada polas sulfamidas.
sulfanilamida s.f. Núcleo químico común dos quimioterápicos
do grupo das sulfamidas. É a para-aminobencenosulfonamida,
substancia que se presenta en cristais
brancos ou en po, soluble, de acción bacteriostática,
eficaz contra os estreptococos beta-hemolíticos, meningococo,
gonococo, estafilococo, Brucella e Clostridium
perfringens. Anteriormente foi empregada no tratamento
de procesos infecciosos, sendo substituídas por derivados
menos tóxicos ou por antibióticos.
sulfapiracina s.f. Isómero da sulfapiridina, eficaz nas
infeccións pneumocóccicas, estreptocóccicas, por Escherichia
coli e Shigella.
sulfapiridina s.f. Derivado da sulfanilamida-2-paraaminobencenosulfamidopiridina.
sulfapirimidina s.f. Sulfadiacina.
sulfatado-a adx. Que contén sulfato.