1 - principio.qxd

glomerulopatía 346
urinarias asintomáticas do tipo da microhematuria e a
proteinuria e a hematuria macroscópica e recidivante.
glomerulopatía s.f. Denominación xeral das enfermidades
ou alteracións que afectan ós glomérulos renais.
glomerulosclerose s.f. Fibrose e formación de tecido
cicatrizal nos glomérulos renais.
glomo s.m. Masa vascular de pequeno tamaño composta
por unha acumulación de vasos sanguíneos. Denomínase
tamén habitualmente coa súa voz latina, glomus. // G.
aórtico Estructura neurosensorial localizada na parede
do arco aórtico. / G. carotídeo Estructura ganglionar
neurosensorial localizada na parede da arteria carótide
interna, dentro do seo cavernoso. Tamén se di ganglio
carotídeo, ganglio cavernoso. / G. coroide Engrosamento
do plexo coroide do ventrículo lateral, localizado
na raíz da hasta posterior. / G. cutáneo Glomo neurovascular
subcutáneo que se localiza principalmente nos
dedos e nas dedas. / G. neurovascular Anastomose arteriovenosa
constituída por unha arteríola e unha vénula,
rodeadas por fibras musculares lisas e ricamente innervada.
/ G. xugular Glomo formado por un conxunto de
quimiorreceptores localizados no bulbo da vea xugular.
glomus s.m. V. glomo.
glosalxia s.f. Dor da lingua. Tamén se di glosodinia.
glosectomía s.f. Extirpación cirúrxica, total ou parcial, da
lingua.
glosite s.f. Inflamación da lingua.
gloso- Prefixo derivado do grego glôssa (lingua), utilizado
en palabras que teñen relación con esta estructura.
glosocele s.f. Edema e prominencia da lingua.
glosodesmo s.m. Freo da lingua, estructura localizada na
cara inferior desta e que a une ó chan da boca.
glosodinamómetro s.m. Aparello utilizado para avalia-
-la forza da lingua.
glosodinia s.f. Dor da lingua V. glosalxia.
glosoepiglótico -a adx. Relativo á lingua e á epiglote.
glosofarínxeo -a adx. Relativo á lingua e á farinxe. //
(Nervio) g. Denominación do IX par cranial. / (Músculo)
g. Porción superior do músculo constrictor superior da
farinxe.
glosógrafo s.m. Aparello utilizado para rexistra-los
movementos da lingua durante a fala.
glosohioide adx. Relativo á lingua e mais ó óso hioide.
glosolalia s.f. Fala anormal caracterizada pola abundancia
de neoloxismos e a inadaptación ás regras sintácticas.
Típica da esquizofrenia.
glosopalatino -a adx. Relativo á lingua e ó padal.
glosopatía s.f. Denominación xeral das enfermidades da
lingua.
glosopeda s.f. Enfermidade febril contaxiosa, típica do
gando vacún e dos porcos, que a poden transmitir ó
home. Caracterízase pola aparición de vesículas na
mucosa da boca e nos pezuños. Tamén se di estomatite
epidémica ou epizoótica, mal de unlla.
glosoplastia s.f. Cirurxía plástica correctora de defectos
da lingua.
glosoplexía s.f. Parálise da lingua.
glosoptose s.f. Caída da lingua cara a atrás.
glosorrafia s.f. Sutura cirúrxica da lingua.
glosorraxia s.f. Hemorraxia orixinada na lingua.
glosospasmo s.m. Contracción mantida involuntaria da
musculatura lingual.
glosostafilino -a adx. Relativo á lingua e mais á úvula ou
ó veo do padal. // (Músculo) g. Músculo da lingua, localizado
no piar anterior do veo do padal, dirixe a lingua
cara a arriba e atrás. Tamén se di músculo palatogloso.
glosotriquia s.f. Lingua pilosa, anormalidade das papilas
linguais que adquiren unha conformación alongada,
semellando pelos.
Glossina Xénero de moscas entre as que se atopan as
moscas tse-tsé, axentes transmisores da tripanosomíase
ou enfermidade do sono. A G. palpalis e a G. tachinoides,
son os principais axentes transmisores da enfermidade do
sono gambiana, e a G. morsitans e a G. palpalis da enfermidade
do sono rodesiana.
glote s.f. Aparello vocal da larinxe, constituído polas
cordas vocais e o espacio triangular situado entre elas,
denominado abertura glótica.
glotite s.f. Inflamación da glote.
glutámico (ácido) s.m. Aminoácido de fórmula HOCO-
-(CH2)2-CHNH2-COOH, compoñente esencial das
proteínas. Actúa en tódalas células como elemento metabólico
de nutrición e tamén na síntese das proteínas e do
ácido gammaaminobutírico. Ten tamén un papel como
mediador excitador dalgunhas neuronas do tronco cerebral,
a medula espiñal e o córtex cerebral.
glutamina s.f. Monoamida do ácido glutámico, transportador
importante do amoníaco urinario.
glutaminase s.f. Enzima orgánico que cataliza a transformación
da glutamina en ácido glutámico.
glutatión s.m. Tripéptido composto por cisteína, ácido
glutámico e glicina, que se atopa en tecidos animais e
vexetais. Ten un papel importante no mantemento dos
enlaces disulfuro, no transporte dos aminoácidos a través
das membranas celulares e na defensa contra as lesións
por oxidación nos eritrocitos.
glute s.m. Compoñente proteico da fariña do trigo e
doutros cereais.
glúteo -a adx. Relativo ou pertencente ás nádegas. //
Arterias g. Arterias derivadas da arteria ilíaca interna
que regan a rexión das nádegas e a articulación da
cadeira. Divídense en glútea superior e glútea inferior. /
Músculos g. Músculos que constitúen a rexión das