1 - principio.qxd

xenu- 842
xenu- Prefixo do latín, xeonllo, rótula.
xenuclasto s.m. Instrumento que se emprega para
eliminar adherencias da articulación do xeonllo.
xenucubital adx. Relativo ós xeonllos e ós cóbados,
especialmente a posición na que o paciente se pousa
sobre estas articulacións, empregada para exploracións
anorrectais e perineais.
xenufacial adx. Relativo ou pertencente á cara e ós xeonllos,
especialmente a posición na que a cara se pousa
sobre os xeonllos.
xenuíno-a adx. Propio, puro, natural.
xenupectoral adx. Relativo ós xeonllos e ó peito, especialmente
a posición na que o individuo está axeonllado
e apoiado no peito, adoptada polos nenos con derramo
pericárdico. Tamén se di posición de prece mahometana.
xenxivectomía s.f. Escisión dunha parte da enxiva co
obxecto de tratar infeccións peridentais. Tamén se di
ulectomía.
xenxivite s.f. Inflamación das enxivas. Tamén se di ulite.
// X. aftosa Xenxivite. / X. escorbútica A causada polo
escorbuto. / X. expulsiva Piorrea alveolar. / X. faxedénica
Xenxivite ulcerativa de progresión rápida. / X.
fungosa A causada por fungos. / X. intersticial A que ten
lugar no tecido conxuntivo da enxiva. / X. marxinal
supurativa Piorrea alveolar na súa primeira fase. / X.
ulceromembranosa Enfermidade causada pola espiroqueta
de Vincent, na que se forman úlceras tanto nas
enxivas coma noutras partes da boca.
xenxivoglosite s.f. Inflamación da enxiva e da lingua.
xenxivolabial adx. Relativo ou pertencente ás enxivas e
ós labios.
xenxivopericementite s.f. Piorrea alveolar.
xenxivorraxia s.f. Fluxo de sangue polas enxivas.
xenxivose s.f. Enfermidade escamativa que consiste nun
edema e eritema persistentes nas enxivas, que produce
unha sensación de queimadura intensa cando se inxiren
alimentos ácidos. Adoita aparecer despois da menopausa.
xeoda s.f. 1. Espacio linfático dilatado. 2. Cavidade ou
caverna patolóxica, especialmente un pseudoquiste
intraóseo que se forma nas osteoporoses graves.
xeofaxia s.f. ou xeofaxismo s.m. Hábito morboso de
comer terra ou materias semellantes.
xeomedicina s.f. Rama da medicina que se ocupa de
estudia-la influencia do clima e demais condicións
ambientais sobre o estado de saúde ou enfermidade dos
individuos.
xeonlleira s.f. Prenda ortopédica de material máis ou
menos ríxido, que se axusta ó xeonllo para protexelo e
comprimilo.
xeonllo s.m. Rexión da extremidade inferior que
comprende a articulación media da perna, entre o fémur
e a tibia, e as partes brandas que a rodean. // X. de Brodie
Sinovite crónica que lle afecta á articulación do xeonllo,
á que lle dá un aspecto mol e polposo.
xeotaxia s.f. Xeotropismo.
xeotricose s.f. Micose producida por fungos do xénero
Geotrichum, que causa lesións na boca, pulmóns, intestinos,
etc.
xeotropismo s.m. Influencia que exerce a gravidade
sobre os movementos ou sobre o crecemento dos organismos.
É positivo se se orienta na dirección da terra e
negativo se vai en sentido contrario.
xeración s.f. 1. Conxunto de funcións destinadas á formación
dun novo ser, mediante o proceso de reproducción.
2. Conxunto de individuos nacidos nun mesmo período
de tempo, e polo tanto, de idade non moi diferente. 3.
Período da vida entre o nacemento dun individuo e o dos
seus fillos, na especie humana uns trinta anos. 4. En
xenética, conxunto de individuos producto dun cruzamento.
// X. alternante Reproducción sexual e asexual
alternadas na mesma especie. / X. asexual Reproducción
asexual. / X. endóxena Multiplicación que ten lugar
dentro da membrana da célula nai. / X. espontánea Hipótese
descartada na actualidade segundo a cal os seres
vivos xeraríanse espontaneamente, sen procederen de
ningún outro. / X. filial Conxunto de dúas xeracións, a
primeira das cales (F 1
) procede do cruzamento de dous
individuos desiguais, e a segunda (F 2
) do cruzamento de
dous membros da primeira. / X. por esporas Reproducción
que ten lugar pola producción de células xerminativas
no interior do individuo proxenitor, as cales se
separan e se desenvolven no exterior del. / X. sexual
Reproducción pola unión de elementos masculinos e
femininos. / X. vivípara Reproducción dos mamíferos,
que se caracterizan porque as femias paren fillos vivos,
tralo seu desenvolvemento no seo materno.
xerador-a adx. e s. Xenitor, que xera.
xeral adx.Que afecta a todo o organismo ou a tódolos
organismos ou gran parte deles.
xerántico-a adx. Secante.
xerar v. Causar, producir desenvolver ou facer que
apareza un ser ou un fenómeno.
xerasia s.f. Estado patolóxico de sequidade, especialmente
dos cabelos.
xerga s.f. 1. Linguaxe dun determinado grupo social. 2.
Linguaxe específica das persoas da mesma profesión.
xeriatra adx. e s. Especialista nas enfermidades dos
anciáns.
xeriastenia s.f. Debilidade orgánica ou astenia dos vellos,
síndrome de diversas etioloxías.
xeriatría s.f. Rama da medicina que se ocupa da atención
e coidados das persoas anciás, tanto sas como enfermas.
xericultura s.f. Educación dos anciáns para axudarlles a
acada-lo grao máximo de saúde e benestar.