1 - principio.qxd

293 estéril
estela s.f. Lasca desprendida total ou parcialmente dun
óso.
estelectomía s.f. Sección cirúrxica do cordón simpático
cervical por riba da localización do ganglio estrelado.
esteno- Prefixo do gr. stenós (estreito).
estenobregmático -a adx. Que ten estreita a zona anterior
e superior da cabeza.
estenocefalia s.f. Estreitura excesiva da cabeza.
estenocoria s.f. Estreitura excesiva da pupila.
estenose s.f. Estreitura patolóxica conxénita ou adquirida
dun orificio ou conducto dunha víscera ou conxunto
anatómico. // E. aórtica Estreitamento do orificio da
válvula aórtica do corazón ou da mesma arteria aorta / E.
cicatrizal A consecutiva á retracción dunha cicatriz. / E.
espasmódica A que se produce como consecuencia dun
espasmo muscular. / E. mitral Estenose do orificio da
válvula mitral do corazón. / E. pilórica A que afecta o
píloro; pode ser conxénita ou adquirida en forma secundaria
a unha úlcera duodenal ou a un cancro de estómago.
/ E. pulmonar Estenose do orificio da válvula pulmonar
do corazón ou da arteria pulmonar. / E. subaórtica
hipertrófica idiopática Cardiomiopatía de orixe descoñecida
que se caracteriza por presentar unha obstrucción
dinámica á saída do sangue do ventrículo esquerdo. / E.
tricuspídea Estenose no orificio da válvula tricúspide do
corazón.
estenostomía s.f. Microstomía.
estenotérmico -a adx. Que é capaz de desenvolverse
unicamente entre unha estreita marxe de temperaturas,
como ocorre cos cultivos bacterianos.
estenotórax s.m. Estreitura anormal do tórax.
éster s.m. Composto formado por un alcohol e un ácido
por eliminación da auga.
esterase s.f. Enzima da clase das hidrolases que cataliza a
hidrólise dos enlaces de éster dando como resultado a
descomposición destes en alcohol e ácido.
estercobilina s.f. Pigmento biliar producto do catabolismo
da bilirrubina, de cor parda-alaranxada-vermella,
contribúe na cor das feces e da urina.
estercobilinóxeno s.m. Metabolito da bilirrubina e
precursor da estercobilina, que se forma por reducción do
urobilinóxeno.
estercólito s.m. Concreción fecal. Tamén se di fecálito,
coprólito.
estercoremia s.f. Estado de autointoxicación ocasionado
polas substancias tóxicas procedentes da estase fecal.
Tamén se di copremia.
estercoroma s.m. Acumulación de materia fecal no recto
formando unha gran masa. Tamén se di coproma, escatoma,
fecaloma.
estereo- Prefixo do gr. stereós (sólido, relevo), utilizado na
formación de palabras que denotan relevo nalgunha
cousa ou fenómeno.
estereoagnosia s.f. Perda da estereognose.
estereoartrólise s.f. Formación mediante cirurxía dunha
articulación nova e móbil nos casos de anquilose ósea.
estereocampímetro s.m. Aparello utilizado para o
estudio dos escotomas centrais e outros defectos da área
central da retina.
estereocilio s.m. Cilio ou filamento protoplasmático
inmóbil dunha célula.
estereoencefalotomía s.f. Cirurxía estereotáxica.
estereoencefalótomo s.m. Aparello de guía empregado
na realización dunha estereoencefalotomía.
estereognose s.f. 1. Facultade de recoñecer polo tacto as
formas e os obxectos. 2. Percepción da solidez dos
obxectos por medio dos sentidos.
estereoisomería s.f. Isomería consistente na distinta
disposición espacial dos átomos dunha mesma substancia.
estereoisómero s.m. Cada un dos compostos dun grupo
que presentan estereoisomería.
estereoquímica s.f. Rama da química que estudia a ordenación
tridimensional dos átomos das moléculas.
estereoscopia s.f. Visión en relevo coa axuda dun estereoscopio.
estereoscópico -a adx. Que se ve con aparencia tridimensional.
estereoscopio s.m. Aparello óptico utilizado no exame de
obxectos estereoscópicos, que permite ver en relevo os
devanditos obxectos.
estereotaxe s.f. Movemento que ocorre como consecuencia
dun estímulo de contacto ou dun estímulo táctil,
podendo ser cara ó obxecto que estimula (positiva), ou
afastándose do mesmo (negativa). Tamén se di tigmotaxe.
estereotaxia s.f. Localización dunha estructura cerebral
precisa axudándose de referencias fixas, ben sexan referencias
óseas ou outras intracerebrais que se poidan ver
con técnicas radiográficas.
estereotáxico -a adx. Que se caracteriza por ter unha
posición precisa no espacio, principalmente áreas cerebrais
que controlan funcións específicas.
estereotipia s.f. Repetición constante de palabras ou
xestos automáticos e inconscientes.
estereotropismo s.m. Orientación dun organismo provocado
por un contacto ou por un estímulo táctil. Tamén se
di tigmotropismo.
estéril adx. 1. Infecundo, que non é capaz de ter descendencia
ou dar froito. Tamén se di infecundo. 2. Carente
de toda clase de microorganismos vivos.