1 - principio.qxd

A configuración dunha sociedade, calquera que sexa, amosa sempre desniveis, desequilibrios entre as partes ou
sectores integrantes. Esta é unha situación xa secular, de sempre, na que o corpo social posúe unhas partes fortes e outras
febles; uns grupos poderosos e de prestixio e outros de menor entidade e significación. Todos son necesarios e interdependentes,
pero o seu peso, a súa influencia sobre o conxunto é ben distinta.
Esta heteroxeneidade social á que fixen referencia está en relación directa coas particulares respostas dos distintos
núcleos sociais ante feitos culturais ou institucións comunitarias como son as linguas. Quero dicir, con estas observacións,
que o emprego da lingua galega e mesmo a actitude e valoración da sociedade galega fronte a ese instrumento de
comunicación que constitúe unha herdanza de séculos, é unha mestura de aceptacións e rexeitamentos.
E todo isto conclúe afortunadamente no fenómeno ó que estamos a asistir nestas dúas ou tres últimas décadas; isto
é, a aceptación e emprego – sen reticencias nin complexos – da lingua galega por sectores profesionais da alta xerarquía
como é o caso da chamada clase médica.
Naturalmente o labor de médico pasa tamén pola mellor e máis perfecta comunicación cos seus pacientes e, para
iso, é imprescindible que os profesionais teñan unha ferramenta idónea que poña na nosa lingua xa non só os termos do
grego e do latín característicos da Medicina como saber humanístico e científico, senón tamén os máis recentemente
neoloxismos procedentes do ámbito das novas tecnoloxías que xa teñen revelado a súa extraordinaria utilidade na curación
de graves doenzas.
E velaquí, neste Diccionario galego de termos médicos, un espléndido instrumento, unha afinada ferramenta que
enriquece o caudal léxico do galego e faino con rigor e precisión. E, así mesmo, unha obra que fai máis familiares e
cotiáns, máis directamente intelixibles e máis nosos, moitos termos escuros e alleos que, dende agora, poderemos
empregar e empregar ben, sen vacilacións.
Non teño dúbida ningunha de que esta obra, froito madurecido dun esforzo que eu, como galego, agradezo, constitúe
un moi valioso adianto na nosa lexicografía e redundará en beneficio da instalación do noso idioma nun decisivo
ámbito da nosa sociedade. A miña gratitude ó grupo que asumiu a responsabilidade deste labor e os meus parabéns polo
espléndido do seu resultado. A Medicina é, dende agora, un pouco máis galega e está, así, un pouco máis preto de todos
nós
MANUEL FRAGA IRIBARNE
Presidente da Xunta de Galicia