1 - principio.qxd

589 pentamidina
das mucosas Erupción de tipo ampolar nas mucosas,
especialmente da boca, estómago, intestinos e conxuntiva.
/ P. diftérico Pénfigo seguido de esfácelo superficial.
/ P. eritematoso Pénfigo benigno, clinicamente
semellante ó lupus eritematoso, no que as lesións
aparecen no nariz, meixelas, tórax e lombo. Tamén se di
enfermidade ou síndrome de Senear-Usher. / P.
foliáceo Variedade caracterizada por ampolas fláccidas
sobre as cales se forman escamas que se desprenden de
maneira abundante e incesante. / P. frambesiodes V. p.
vexetante. / P. gangrenoso Pénfigo asociado á gangrena.
/ P. hemorráxico Pénfigo asociado a hemorraxia. / P.
histérico Pénfigo achacable a trastornos histéricos ou dos
órganos xenitais. / P. leproso Erupción de flictenas na
lepra. / P. neonatorum Variedade de orixe microbiana
que lle ataca ós neonatos, distinta do pénfigo sifilítico. /
P. papilar V. p. vexetante. / P. prurixinoso Variedade de
pénfigo asociado a intenso prurito. / P. sifilítico Pénfigo
conxénito localizado nas mans e nos pés, que coexiste
con outros signos de sífilis hereditaria. / P. traumático V.
epidermólise. / P. vexetante Forma maligna na que as
flictenas rompen deixando unha entrecocedura que se
recobre de peluxe de aspecto fungoide que prolifera en
amplas placas. Tamén se di enfermidade de Neumann.
/ P. vulgar Variedade de tipo crónico que adoita aparecer
na etapa media da vida, e que se caracteriza pola aparición
de ampolas e vesículas en todo o corpo, cheas de
líquido, que despois se cobren de carapolas por infección
bacteriana. Tamén lles afecta ás mucosas.
penfigoide adx. Semellante ó pénfigo.
peniano-a adx. V. peneano.
penicilado-a adx. En forma de pincel. Referido a certas
arterias do bazo.
penicilamina s.f. Axente quelante do cobre, mercurio,
cinc e chumbo, que promove a súa eliminación pola
urina. Úsase na intoxicación por mercurio, na enfermidade
de Wilson e na artrite reumatoide.
penicílico (ácido) Substancia antibiótica illada de
cultivos de Penicillium puberulum e Penicillium cyclopeum.
penicilina s.f. Substancia que forma parte dun amplo
grupo de antibióticos con actividade bactericida, os
primeiros dos cales se obtiveron do fungo Penicillium
notatum, e posteriormente doutros fungos do xénero
Penicillium e do Aspergillus. Tódalas penicilinas teñen
un núcleo común, o ácido 6-aminopenicilánico, e
segundo a súa orixe, resistencia ós ácidos (posibilidade
de administración por vía oral), resistencia á penicilinase
e espectro de actividade; clasifícanse como segue: penicilinas
naturais, sensibles ós ácidos, á penicilinase e de
espectro intermedio, das cales a máis importante é a penicilina
G ou bencilpenicilina, sódica ou potásica; penicilinas
semisintéticas, das cales existen varias clases: 1)
resistentes ós ácidos, pero non á penicilinase e de
espectro intermedio: as fenoxipenicilinas. 2) Sensibles ós
ácidos pero resistentes á penicilinase: a meticilina. 3)
Resistentes ós ácidos e á penicilinase: as penicilinas
isoxazólicas. 4) Resistentes ós ácidos pero non á penicilinase
e de amplo espectro: ampicilina e amoxicilina. 5)
Penicilinas con indicacións especiais como as infeccións
producidas por pseudomonas e certos tipos de proteus:
carbenicilina e indanilcarbenicilina. Penicilinas retardadas,
derivados insolubles da penicilina G, que liberan
lentamente o antibiótico despois da administración intramuscular:
p. procaína e p. benzatina.
penicilinase s.f. Enzima producido por algunhas especies
bacterianas, en particular estafilococos, que inactiva a
molécula de penicilina.
peniciliose s.f. Enfermidade producida por fungos parasitos
do xénero Penicillium, de localización pulmonar.
Penicillium Xénero de fungos saprófitos. Algunhas das
súas especies son parasitas do home, e do cultivo doutras
obtéñense varias substancias antibióticas, penicilinas.
penico s.m. Recipiente para recolle-los ouriños.
penis s.m. Pene.
penite s.f. Inflamación do pene. Tamén se di falite.
penniforme adx. 1. Con forma de pluma. 2. Relativo ó
músculo con fibras que se insiren a cada lado do tendón
central.
penoscrotal adx. Relativo ó pene e ó escroto.
Penrose V. dren.
pensamento s.m. Proceso cognitivo que permite formar e
ordenar na conciencia ideas e conceptos. Actividade
psíquica que permite a utilización simbólica de obxectos
e feitos. / Disgregación do p. Asociación de ideas ó
chou, sen que teñan ningún vínculo ou relación. / Roubo
do p. Convencemento de que un poder superior cativa o
pensamento.
penta- Prefixo do grego, cinco.
pentacrómico-a adx. 1. Que ten facultade de distinguir
só cinco cores. 2. Da persoa ou ollo que ten este defecto.
pentadáctilo-a adx. Que ten cinco dedos.
pental s.m. Hidrocarburo etilénico, anestésico por vía
inhalatoria.
pentaloxía s.f. Grupo de cinco síntomas ou defectos. / P.
de Fallot Malformación conxénita do corazón que
consiste nos catro elementos da tetraloxía, ós que se lles
engade a comunicación interauricular.
pentámero-a adx. Que ten cinco partes.
pentametilendiamina s.f. Producto da descomposición
bacteriana por descarboxilación da lisina. Tamén se di
cadaverina.
pentametonio s.m. Derivado do metonio que posúe
propiedades gangliopléxicas e que se emprega no tratamento
da hipertensión arterial.
pentamidina s.f. Diamidina empregada no tratamento
das leishmanioses e das tripanosomíases.