1 - principio.qxd

inmunitario -a 402
virus ou os seus compoñentes antixénicos. / I. artificial
Aquela que se adquire mediante a inoculación de vacinas
ou de inmunoglobulinas. / I. celular Aquela dependente da
acción inmunitaria dos linfocitos T. / I. conxénita A que
posúen algúns individuos ou algunhas especies de xeito
conxénito contra certos microorganismos infecciosos.
Tamén se di inmunidade inherente ou innata. / I.
cruzada Aquela adquirida contra unha enfermidade,
mediante a inoculación ou o contaxio dun microorganismo
que non é o causante da devandita enfermidade. / I. específica
Aquela que vai destinada contra unha enfermidade
ou un antíxeno particular. / I. humoral Aquela desenvolvida
polos anticorpos, procedentes dos linfocitos B. / I.
inherente V. i. conxénita. / I. innata V. i. conxénita. / I.
pasiva Inmunidade dependente do paso de inmunoglobulinas
da nai ó feto durante o embarazo ou a lactancia, ou da
inxección de factores defensivos nun individuo, tales como
inmunoglobulinas específicas ou inespecíficas procedentes
dun animal previamente inmunizado.
inmunitario -a adx. Relativo ou pertencente á inmunidade.
inmunización s.f. Proceso de adquisición da inmunidade.
// I. activa Inoculación de antíxenos capaces de
aumentar ou provoca-la aparición de anticorpos. / I.
pasiva Inoculación a un individuo de anticorpos procedentes
doutro individuo ou dun animal que sexan
inmunes.
inmunizador -ora adx. Que orixina ou que induce
inmunidade.
inmunoblasto s.m. Célula precursora dos linfocitos
maduros. Tamén se di virocito.
inmunocito s.m. Linfocito T, entendido como célula
efectora da inmunidade celular.
inmunocitoadherencia s.f. Proceso da adhesión dun
antíxeno á superficie dun inmunocito ó que é especificamente
sensible.
inmunocomplexo s.m. Complexo macromolecular
formado por un antíxeno e o seu anticorpo correspondente.
inmunodeficiencia s.f. Proceso patolóxico caracterizado
por unha anomalía na función inmunitaria.
inmunodifusión s.f. Técnica baseada na difusión dos
antíxenos ou dos anticorpos a través dun medio semisólido,
composto normalmente por ágar-ágar ou por un xel
de agarosa. O resultado final é a formación de precipitinas.
inmunodominancia s.f. Grao no cal unha subunidade
dun determinante antixénico participa na unión cun anticorpo
específico.
inmunoelectroforese s.f. Técnica que combina a electroforese
das proteínas e a inmunodifusión. As proteínas
sepáranse mediante electroforese nun xel de agarosa,
depositándose posteriormente os antisoros específicos
nun suco escavado de xeito paralelo á migración das
proteínas, deixando que as proteínas e os anticorpos se
difundan a través do devandito xel, precipitando en forma
de arco.
inmunoestimulación s.f. Método utilizado para estimula-las
defensas inmunitarias, como o que se realiza
coa inoculación da vacina BCG.
inmunofluorescencia s.f. Técnica mediante a que un
antíxeno ou un anticorpo determinado se mesturan cun
colorante fluorescente, feito que permite posteriormente
a súa localización e identificación cando, despois de
introducido no organismo, o producto así marcado se fixa
co seu anticorpo ou o seu antíxeno correspondente nunha
localización determinada do organismo.
inmunoglobulina s.f. Glicoproteína que se atopa no
plasma e noutros líquidos orgánicos da maioría dos
animais vertebrados e que posúe unha función como anticorpo
nas reaccións inmunitarias. Sintetízase nos linfocitos
B e nas células plasmáticas en resposta a un estímulo
antixénico, tendo a característica de unirse
especificamente co antíxeno que provocou a súa formación.
Existen cinco clases de inmunoglobulinas, que de
maior a menor concentración no plasma sanguíneo dun
adulto normal son: Ig G, Ig A, Ig M, Ig D e Ig E. Compóñense
de catro cadeas peptídicas, dúas pesadas e dúas
lixeiras, unidas por forzas iónicas e por enlaces disulfuro,
que en conxunto adquiren unha configuración espacial en
forma de i grego (Y). Existen catro tipos diferentes de
cadeas pesadas, que se denominan coa letra minúscula
grega homónima da latina coa que se nomea a molécula
completa da inmunoglobulina, sendo as seguintes: cadeas
de tipo gamma (γ), de tipo alfa (α), de tipo mi (µ), de tipo
delta (δ) e de tipo épsilon (ε). Existen ademais catro
subtipos de cadea gamma e dous de cadea alfa. As cadeas
lixeiras poden ser de dous tipos: cadeas de tipo Kappa (κ)
ou de tipo lambda (λ). Nunha molécula determinada de
inmunoglobulina, as dúas cadeas lixeiras son idénticas
entre si, así como tamén o son as dúas cadeas pesadas
entre elas. Cada clase e subclase de inmunoglobulina
posúe diferentes propiedades biolóxicas, gracias ás que
interveñen nos diversos aspectos dos procesos inmunitarios.
inmunohemólise s.f. Hemólise dos glóbulos vermellos
producida por unha reacción de anticorpo con activación
do sistema do complemento, contra os antíxenos da
superficie celular eritrocitaria.
inmunohistoquímico -a adx. Da aplicación de interaccións
antíxeno-anticorpo ás técnicas histoquímicas.
inmunoinsuficiente adx. Que carece dunha capacidade
de resposta inmunitaria fronte a unha agresión antixénica.
inmunólogo -a s. Especialista en inmunoloxía.
inmunoloxía s.f. Ciencia que estudia os procesos inmunitarios
nos seres vivos.
inmunoproteína s.f. Proteína que actúa como inmunizante
ou como anticorpo nos procesos inmunitarios.