1 - principio.qxd

321 fístula
filtrado s.m. Líquido que atravesou un filtro.
filtro s.m. 1. Corpo poroso ou aparello de diversos materiais
e tamaños de poro, a través do que se fai pasar un
líquido ou un gas, para consegui-la súa esterilización ou
limpeza de certas partículas que contén en suspensión. 2.
Na radioloxía, pantalla de diversos materiais que deixa
pasar algúns tipos de radiacións e impide o paso doutras.
// F. de Wood Pantalla que absorbe as radiacións de luz
visible do espectro e deixa pasa-las ultravioletas. / F.
Millipore Filtro de acetato de celulosa utilizado para
esterilizar solucións inestables á calor.
filum s.m. Voz latina utilizada para designar algunhas
estructuras anatómicas ou histolóxicas con forma de fío.
// F. terminale V. filamento terminal.
fima s.m. Calquera tumor dérmico ou tubérculo cutáneo.
fimatose s.f. Estado morboso caracterizado pola
presencia de fimas.
fimbria s.f. 1. Estructura anatómica con características de
franxa, bordo ou orla, especialmente a porción terminal
ovárica da trompa de Falopio. 2. Apéndice filamentoso,
de menor tamaño e máis numeroso cós flaxelos, que
posúen algunhas bacterias. // F. ovárica Extremidade da
trompa de Falopio con forma de franxa que recolle os
óvulos desprendidos do ovario en cada ciclo menstrual.
fimbriocele s.f. Hernia que contén o pavillón da trompa
de Falopio.
fimose s.f. Estreiteza natural, conxénita ou adquirida da
abertura do prepucio, que ten como consecuencia a imposibilidade
de descubri-la glande.
fío s.m. 1. Fibra ou filamento dunha materia téxtil de
procedencia natural ou artificial, utilizado para a realización
de ligaduras e suturas. 2. Arame delgado que pode
ser de diversos metais, utilizado coa mesma finalidade
cós fíos téxtiles.
física s.f. Ciencia que estudia as propiedades fundamentais
da materia e a enerxía mediante a experimentación e
a elaboración de conceptos e as leis que tenden a modifica-lo
seu estado ou movemento sen altera-la súa natureza.
físico -a adx. 1. Pertencente ou relativo ós corpos, ás
cousas materiais ou á física. // s. 2. Persoa dedicada
profesionalmente á física ou que posúe abundantes coñecementos
da mesma.
fisicoquímico -a adx. Relativo ou pertencente á física e
á química ó mesmo tempo.
fisio- Prefixo do grego Phýsis (natureza), que denota relación
coa natureza ou a fisioloxía.
fisiocracia s.f. Curación natural das enfermidades, con
pouca ou nula intervención médica terapéutica.
fisiólise s.f. Destrucción ou desintegración natural dos
tecidos.
fisiólogo -a s. Persoa especialista en fisioloxía ou dedicada
a ela. Tamén se di fisioloxista.
fisioloxía s.f. Ciencia que estudia as funcións e as propiedades
dos órganos e dos tecidos dos seres vivos.
fisioloxista s. Fisiólogo.
fisión s.f. 1. Ruptura ou segmentación de algo. 2. Reproducción
asexual mediante a división do corpo en dúas ou
máis partes, formando cada unha delas un novo individuo
independente. // F. binaria División do núcleo celular e
posteriormente do citoplasma en dúas partes iguais;
común nos protozoos. / F. nuclear División do núcleo
dun átomo mediante un bombardeo neutrónico, liberándose
no proceso abundante enerxía.
fisionomía s.f. 1. Conxunto das faccións do rostro e
expresión particular que resulta dese conxunto. 2. Determinación
do temperamento e do carácter a partir dos
trazos faciais.
fisiopatoloxía s.f. Parte da fisioloxía que estudia as
funcións orgánicas no transcurso das enfermidades.
fisioquímico -a adx. Pertencente ou relativo á química
fisiolóxica ou clínica.
fisioterapeuta s. Persoa especialista en fisioterapia.
fisioterapia s.f. Ciencia que utiliza diversos axentes
físicos no tratamento das enfermidades.
fisioxénese s.f. Orixe e desenvolvemento natural do organismo.
fisiparidade s.f. Variedade de reproducción asexual por
fisión, na que as dúas partes resultantes da mesma teñen
un tamaño aproximadamente igual. Tamén se di escisiparidade.
fisocefalia s.f. Tumefacción enfisematosa da cabeza.
Tamén se di pneumatocefalia.
fisocele s.f. 1. Tumoración con contido de gases. Tamén se
di pneumatocele. 2. Hernia intestinal con contido de
gases. 3. Dilatación do escroto por gases.
fisohidrómetra s.m. Presencia de gases e mais de líquido
no interior da cavidade do útero.
fisómetra s.m. Aire ou gases na cavidade uterina.
fisopiosalpinx s.m. Presencia de gases e máis de pus na
trompa de Falopio.
fisostigmina s.f. Alcaloide da semente da faba do
Calabar, de gran toxicidade, con propiedades estimulantes
do sistema nervioso simpático. Úsase de forma
tópica para producir miose e diminuí-la presión intraocular
no tratamento do glaucoma e por vía parenteral
como antagonista dos efectos das sobredoses de fármacos
anticolinérxicos sobre o SNC.
fisotórax s.m. V. pneumotórax.
fístula s.f. 1. Traxecto ou conducto patolóxico conxénito
ou adquirido que comunica entre si dous órganos (fístula
interna), ou un órgano ou estructura anatómica co exterior
(fístula externa). 2. Comunicación artificial, cirúrxica
ou experimental, que comunica entre si dous
órganos ou un órgano co exterior. // F. abdominal A que