Herkese Lâzım Olan Îmân - Hakikat Kitabevi

İncîl, İbrânîce idi. Orta Çağda İTALA adı altında Latinceye
çevrildi. Nasrânîlik yayılmağa başlayınca, putperestler ve yehûdîler
onun karşısına çıkdılar. Nasrânîler dinlerini gizli gizli sürdürmeye
mecbûr kaldılar. Yer altında, kaya kovuklarında ve gizli yerlerde
kurdukları ma’bedlerde ibâdet etdiler. Yehûdîler, bütün işkence
ve eziyyetlerine rağmen, nasrânîliğin yayılmasına mâni’ olamıyorlardı.
Yehûdîlerin ileri gelenlerinden ve Îsevîlerin en büyük
düşmanlarından olan (Saul), Îsevîliği kabûl etdiğini, Îsâ aleyhisselâmın
kendisini, yehûdî olmıyan milletleri, Îsevîliğe da’vet için şâkird
ta’yin etdiği, yalanını uydurdu. [Kitâb-ı mukaddes, Resûllerin
işleri, bâb dokuz.] İsmini Pavlos olarak değişdirdi. Çok iyi bir Îsevî
görünerek, Îsâ aleyhiselâmın dînini bozdu. Tevhîdi teslîse, Îsevîliği
hıristiyanlığa çevirdi. İncîli tahrîf etdi. Îsâ, Allahın oğludur, dedi.
Şerâb içmeği ve domuz eti yimeği, Îsevîlere halâl etdi. Kıblelerini
şarka, güneşin doğduğu tarafa çevirdi. Îsâ aleyhisselâmın teblîg
etdiği dinde olmıyan pek çok bâtıl şeyleri, Îsevîliğe sokdu. Bozuk
fikrleri Îsevîler arasında yayılmağa başladı. Fırkalara ayrıldılar.
Îsâ aleyhisselâmın doğru yolundan uzaklaşdılar. Dürlü dürlü
efsâneler uydurdular. Îsâ aleyhisselâmın uydurma resm ve heykellerini
yapdılar. Haç işâretlerini kabûl etdiler ve bunu bir sembol
addetdiler. Heykellere ve haça tapmağa başladılar. Ya’nî yeniden
putperestliğe döndüler. Îsâ aleyhisselâmı Allahın oğlu olarak kabûl
etdiler. Hâlbuki, Îsâ aleyhisselâm onlara kat’iyyen böyle bir
şey söylememiş, onlara ancak Rûh-ül-Kudsden, ya’nî Allahü teâlânın
kendisine bahşetdiği kudretden bahsetmişdi. Hıristiyanlar,
hem Allaha, hem de Onun oğlu kabûl etdikleri Îsâya, bir de Rûhül-Kudse
inanmak zorunda kalınca, bütün hak dinlerin esâsı olan,
“ALLAHÜ TEÂLÂ birdir ve değişmez yaratıcıdır” inancından
uzaklaşarak üç tanrıya birden tapmak gülünçlüğüne düşdüler.
(Buna “teslîs” adı verilir).
Zemânla hıristiyanlık, büyük devletlerin resmî dîni hâline gelince,
Orta çağda korkunç bir zulm devri başladı. Îsâ aleyhisselâmın
telkîn etdiği insanlık, merhamet, şefkat esâsları temâmen unutuldu.
Bunun yerine hıristiyanlar, te’assubu, kin ve nefreti, düşmanlığı
ve zulmü ele aldılar. Hıristiyanlık adı altında, akla sığmaz
zulmler yapdılar. Eski Yunan ve Roma medeniyyetlerinin bütün
eserlerini yok etmeğe çalışdılar. İlmin ve fennin karşısına çıkdılar.
Galile (Galileo) [1] gibi, islâm âlimlerinin kitâblarından okuyarak,
dünyânın döndüğünü bildiren bir kimseyi, dinsizlikle ithâm ederek
sözünü geri almazsa, öldürmekle tehdîd etdiler. Vatanı için
[1] Galile, 1051 [m. 1642] de öldü.
– 100 –