Herkese Lâzım Olan Îmân - Hakikat Kitabevi

seyr etdim ve dinledim. Üzerimde o kadar büyük bir te’sîr yapdı
ki, âdetâ kendimden geçdim. Artık kendimi müslimân olmuş kabûl
ediyor, müslimânların ellerini bir kardeş olarak sıkıyordum.
Câmi’deki hissiyâtımı, 1955 yılında (Pâkistan Quarterly) mecmû’asının
4. sayısında şöyle nakl ediyordum:
(Bu sefer, dahâ küçük bir câmi’e gitdik. Bu câmi’de çok iyi ingilizce
bilen ve Pençab Üniversitesinde profesörlük yapan bir âlim
va’z verecekdi. Kendisi va’z verirken onu dinleyenlere: (Bugün
aramızda uzak bir yerden, Hollandadan gelmiş bir müslimân kardeşimiz
var. Onun da iyi anlaması için urdu diline dahâ fazla İngilizce
kelimeler karışdıracağım) dedi ve çok güzel bir va’z verdi.
Ben dikkat ile dinledim. Va’z bitdikden sonra, câmi’den ayrılmak
isterken, beni oraya getiren Allâme Sâhib, beni dikkat ile seyr
eden müslimân kardeşlerin, benim de bir şeyler söylememi arzû
etdiklerini, kendisinin benim söyleyeceklerimi Urdu diline terceme
edeceğini bana bildirdi. Bunun üzerine ben de onlara şunları
söyledim: (Ben tâ uzakdan, Hollanda ismli memleketden geliyorum.
Orada bulunduğum yerde çok az müslimân vardır. Bu adedi
az olan müslimânlar size selâmlarını bildirmeğe beni me’mûr etdiler.
Sizin istiklâlinizi kazanmış olmanıza ve böylece dünyâda yeni
bir müslimân devleti dahâ kurulmuş bulunmasına çok seviniyorum.
Yedi sene evvel kurulmuş olan Pâkistân, vaz’ıyyetini temâmiyle
sağlamlaşdırmağa muvaffak olmuşdur. Başlangıçda çekdiğiniz
birçok müşkilâtdan sonra, artık memleketiniz ferâha kavuşmuşdur
ve sür’at ile terakkî etmekdedir. Pâkistânın âtîsi, geleceği
çok parlakdır. Ben memleketime döndüğüm zemân, vatandaşlarıma
sizlerin ne kadar nâzik, kibâr, cömerd ve misâfirperver olduğunuzu
uzun uzadıya anlatacağım. Bana karşı gösterdiğiniz büyük
muhabbeti hiç bir zemân unutmıyacağım). Bu sözlerimi Allâme
Sâhib, urdu diline terceme edince, câmi’deki bütün müslimânların
yanıma koşarak, ellerimi sıkmağa ve beni tebrîk etmeğe başladıklarını
büyük bir zevk ile gördüm. Kalblerinden gelen bu candan
kardeşlik tezâhürü, beni son derece mesrûr etdi. Ben artık temâmiyle
müslimân kardeşler câmi’asına girdiğimi görüyor ve kendimi
çok bahtiyar his ediyordum.)
Pâkistânlı müslimân kardeşler, bana islâmiyyetin yalnız nazariyyelerden
ibâret olmadığını gösterdiler ve isbât etdiler ki, islâmiyyet
her şeyden önce ahlâk güzelliğidir ve bir insanın iyi bir
müslimân olması için, çok temiz ahlâklı olması lâzımdır.
Şimdi ikinci süâle, ya’nî (sizi islâmiyyete en çok ne çekdi?) süâlinize
cevâb vereyim:
– 189 –