Herkese Lâzım Olan Îmân - Hakikat Kitabevi

1714] da sultân Ferruh Sîr şâhı tedâvî etdikleri için, bütün Hindistânda,
bu hak kendilerine verildi. Şâh-ı Âlem-i sânî zemânında
Delhîye girerek, idâreye hâkim oldular. Zulme başladılar. Hindistândaki
vehhâbîler, 1274 [m. 1858] de, sünnî, hanefî ve sôfî olan
sultân ikinci Behâdir şâha, bid’at ehli, hattâ kâfir dediler. Bunların
ve hindu kâfirlerinin ve hâin vezîr Ahsenullah hânın yardımı
ile, İngiliz askeri Delhî şehrine girdi. Evleri, dükkânları basıp,
malları, paraları yağma etdiler. Kadınları, çocukları dahî kılınçdan
geçirdiler. İçecek su bile bulunmaz oldu.
[TENBÎH: Âdem aleyhisselâmdan bugüne kadar, her zemân,
her yerde kötü insanlar iyilere saldırmışlardır. Allahü teâlâ her şeyi
sebebler ile yaratmakdadır. Kötülerin cezâsını da, kötü insanlar
vâsıtası ile vermekdedir. İşkence edenlere dünyâda da cezâlarını
vermekdedir. Kötülerin yanı sıra, iyiler de azâb görmekdedir.
Bunların ve harbde ölenlerin ve kazâda ölenlerin hepsi şehîddir.
Dünyâda azâb çeken iyi, suçsuz müslimânlara âhıretde bol ni’metler
verilecekdir. Âhıretde ni’mete kavuşmak için, îmân sâhibi olmak
lâzım olduğu din kitâblarında yazılıdır. Bu kitâblar dünyânın
her yerinde çok vardır. Bu kitâbları okuyup da inanmıyana kâfir
denir. İslâmiyyeti işitmiyen kâfir olmaz. İşitince (Lâ ilâhe illallah
Muhammedün Resûlullah) diyen ve buna inanan müslimân olur.
Bunun ma’nâsı, (Herşeyi yaratan bir Allah vardır ve Muhammed
aleyhisselâm Onun Resûlüdür)dür. Müslimân olan, Onun son Peygamberine
tâbi’ olur. Birçok yerde, kâfirler, zâlimler, suçsuz müslimânları,
kadınları, çocukları öldürmüşlerdir. Öldürülen müslimânlar,
şehîd olur. Öldürülürken yapılan işkencelerin acısını duymaz.
Ölürken, kabrde verilecek olan Cennet ni’metlerini görerek
çok sevinir. Şehîdler ölürken hiç acı duymaz. Sevinir ve çok
neş’elenir. Cennet ni’metlerine kavuşur. Hadîs-i şerîfde, (Müslimânların
kabri Cennet bağçelerindendir.) buyuruldu.]
Hümâyûn şâhın türbesine sığınmış olan çok yaşlı şâhı, çoluk
çocukları ile, elleri bağlı olarak, kal’a tarafına götürdüler. Patrik
Hudson, yolda şâhın üç oğlunu soydurup, don ve gömlekle bırakıp,
göğüslerine kurşun sıkarak şehîd etdi. Kanlarından içdi. Cesedlerini
kal’a kapısına asdırdı. Birgün sonra, başlarını İngiliz kumandanı
Hanri Bernarda götürdü. Sonra, başları suda kaynatıp,
Şâha ve zevcesine çorba olarak götürdü. Çok aç olduklarından,
hemen ağızlarına koydular. Fekat çiğneyemediler, yutamadılar.
Ne eti olduğunu bilmedikleri hâlde, çıkarıp toprağa bırakdılar.
Hâin papaz Hudson, niçin yimediniz? çok güzel çorbadır. Oğulla-
– 390 –