Herkese Lâzım Olan Îmân - Hakikat Kitabevi

yerler başka başka olan insanlara hangi mezhebe uymak kolay gelirse,
onun (Fıkh) kitâblarına göre ibâdet ederler. Tek bir mezheb
olsaydı, herkes buna uymağa mecbûr olurdu. Bu da, çok kimseye
güç gelirdi. Hattâ imkânsız olurdu. Dört mezhebin herhangi birine
uyan müslimâna Ehl-i sünnet denir. Bunlar birbirlerini kardeş bilirler.
Târîh boyunca, döğüşdükleri hiç görülmemişdir. Mezhebcilik
yapmazlar. Ya’nî diğer üç mezhebi kötülemezler. Dördünün de
Cennete götüren yol olduğuna inanırlar.
Bir kerre, Ehl-i sünnet olan bütün müslimânların kardeş olduğunu
unutmamak gerekir. Aradaki mezheb farkları, onları kardeş
olmakdan ayırmaz. Ehl-i sünnet olmıyan müslimânlarla olan farklar
da, ancak onlarla karşı karşıya oturup, farklı mes’eleleri ilmî bir
tarzda tartışmakla hâl edilir. Yoksa, silâh zoru ile değil!
Memleketin kanûnlarına karşı gelmemek, büyüklerine saygı
göstermek hepimizin borcudur. Bunları yıkmağa kalkmak en büyük
ahmaklıkdır. Kanûnsuz bir memleket anarşi içindedir demekdir.
Yıkılmağa mahkûmdur. Hele komünizme bağlanmak en büyük
aptallıkdır. Çünki, bugün komünist memleketler, din düşmanlığının
ve zulmün zararlarını anlayıp, hürriyyet şartlarına dönmekdedirler.
Rusyada bugün eskiden kaldırılan mîrâsa konmak, bir ev
(hattâ bunun yanında bir de sayfiye) sâhibi olmak ve dahâ birçok
haklar geri verilmekdedir. Polonyada grev hakkı kabûl edilmişdir.
En koyu komünist olan Çinliler bile, nihâyet hür memleketlerin hayât
tarzına dönmüşlerdir. Hattâ yeni san’at tarzlarını öğrenmek için
Fransadan mütehassıslar getirmişlerdir. Komünist memleketler de,
hürriyyet ile idâre olunan memleketlerdeki (Karma Ekonomi)ye
dönmekde, yıkdırılan mescidler ta’mîr edilmekdedir.
Bilindiği gibi, karma ekonomide, ba’zı te’sîsler devlet tarafından,
fekat geri kalan işletmeler halk tarafından idâre olunur. Demir
gibi, kömür gibi ağır ve pahâlı sanâyı’in işletilmesinde hükümetin
yardımı şartdır. Bizde de, bu üsûl tatbîk olunmakdadır. Şimdi
komünist memleketler de, bu üsûle dönmekde, ticâret ve sanâyı’in
bir kısmı halka açılmakdadır. Yakın bir gelecekde fikr ve din hürriyyetine
de kavuşacakları şübhesizdir. Bütün dünyâ, insan haklarını
tanıyacakdır. Sosyal adâlet demek, ba’zı budalaların zan etdiği
gibi, aylak dolaşanlara, çalışanların ve bu sâyede zengin olanların
mallarını dağıtmak demek değildir. Gece gündüz çalışmıyan bir
tenbele, hiçbir kimse beş para vermez. Komünist memleketlerinde
insanlar durmadan çalışdırıldıkları hâlde, karınlarını güç belâ doyurabilmekdedir.
Kazandıklarının çoğu, mutlu bir zümre tarafından
ellerinden alınmakdadır. Bunlardan ba’zıları ölümü göze alarak,
hürriyyetlerini elde etmek için uğraşmakdadırlar. Biraz yuka-
– 472 –