Herkese Lâzım Olan Îmân - Hakikat Kitabevi

ni’metlerle zengin etdiği kimselerdir. İkinci sınıf, hayâtını kazanmak
için çalışmak zorunda olanlardır. Bir de üçüncü sınıf vardır.
Bu sınıfda bulunanlar, kendi kusûrları olmadığı hâlde, kâfî derecede
kazanamıyanlar, işsiz kalanlar, iş yapamaz hâle gelenlerdir ki,
fakîrlik ve zarûret içindedir. İşte İslâm, bu üç sınıfın da birbiriyle
kaynaşmasını sağlar. Zengin olanın fakîre yardım etmesini emr
eder. Zilletin, ızdırabın ortadan kaldırılması sebeblerini ihsân
eder.
İslâm dîni aynı zemânda insanların çalışma kudretine, şahsî
gayretine ve iş görmek kabiliyyetlerine de ehemmiyyet verir. İslâm
kanûnuna göre sâhibsiz bir erâzîyi fakîr bir çiftçi, belirli bir zemân
kendi gayreti ile işlerse, erâzî onun olur. İslâm dîni, yıkıcı değil,
yapıcıdır.
İslâm dîni, kumarı ve ona benziyen bütün kötü, zararlı oyunları
men’ eder. İslâm dîni, insanı serhoş eden bütün içkileri de men’
eder. Hakîkaten dünyâda insanların başına gelen felâketlerin çoğunun
sebebi, kumarla içkidir.
Biz müslimânlar, herşeyin kader elinde esîr olduğuna inanan
kimseler değiliz. İslâmda bahs konusu olan (kader), hiç bir şey
yapmadan, ağzını havaya açarak her şeyi Allahü teâlâdan beklemek
demek değildir. Tâm bunun aksine, Kur’ân-ı kerîmde Allahü
teâlâ dâimâ çalışmağı emr etmekdedir. İnsan bütün gayreti ile çalışacak,
bütün zâhirî sebeblere yapışacak, ancak ondan sonra Allahü
teâlâya tevekkül edecekdir. Çalışmadan önce değil, çalışırken,
başarabilmek, kazanmak için, Rabbine yalvararak, Ondan
yardım bekliyecekdir. İslâmın (Hayr ve Şer [iyilik ve fenâlık] Allahü
teâlâdan gelir) akîdesi, herşeyi Allahü teâlâ yaratır demekdir.
İslâmiyyetde (Hiç bir şey yapmadan boş durmak) diye bir şey yokdur.
Kader, olacak herşeyi, Allahü teâlânın ezelde bilmesi ve bildiklerini,
zemânları gelince, yaratması demekdir.
İslâmiyyet, insanların günâhkâr olduğu, günâh ile doğduğu ve
bütün hayâtı müddetince keffâret vermeğe mecbûr olduğunu, aslâ
kabûl etmez. İslâmiyyet, insanların, erkek ve kadın olarak, Allahü
teâlânın kulları olduğunu, kadın erkek arasında zekâ, akl, düşünce
ve ahlâk bakımından mühim fark bulunmadığını beyân
eder. Ancak, erkekler dahâ güçlü, kuvvetli yaratıldıkları için ağır,
yorucu işler ve nafaka temîni bunlara verilmiş, kadınlar, dahâ râhat,
dahâ neş’eli bırakılmak sûreti ile mes’ûd kılınmışdır.
İslâmın bütün müslimânları birbiri ile nasıl kardeş yapdığı
hakkında fazla bir şey söylemek istemiyorum. Zîrâ bütün dünyâ
müslimânların nasıl birbirini sevdiklerini, birbirlerine mu’âvenet,
– 196 –