Herkese Lâzım Olan Îmân - Hakikat Kitabevi

için yapılan dürlü parlak merâsim ve düâlarla bağlamağa çalışıyor.
Fekat, insanları bir dürlü toplamağa muvaffak olamıyordu. Çünki
hıristiyan dîni, yalnız efsânevî husûslarla meşgûl oluyor, kilise dışındaki
olan bitenle hiç alâkası olmuyordu. İşte bunun için, ben hıristiyanlıkdan
temâmen nefret etdim ve yaldızlı reklâmlarla medh
olunan komünistlikle faşistliği tecribe etmeğe karâr verdim.
Komünist olurken, komünistlikde sınıf farkı olmadığına inanmış
ve buna çok sevinmişdim. Fekat zemân geçdikçe, komünistlerin,
sınıfsız olmak şöyle dursun, âdetâ bir esîr hayâtı yaşadıklarını,
içlerindeki küçük bir zümrenin diğerleri üzerine zulm ve işkence
yapdığını, kimsenin birşey söylemeğe hakkı olmadığını ve ufak ve
haklı bir i’tirâzda bulunsa, hemen cezâlandırıldığını ve bu cezâlandırmanın
ölüme kadar gitdiğini dehşet ile gördüm. Komünizmin
hakîkî yüzü hakkında, bize Stalin en bâriz bir misâldir. Bunun üzerine
komünistliği bırakarak, faşist olmağa karâr verdim.
Faşistlikde gördüğüm disiplin ve intizâmı, çok beğendim. Fekat
faşistler, ancak kendilerini beğeniyorlar. Kendilerinin dışında olan
bütün insanları, başka ırkları hakîr görüyorlardı. Burada da, zulm,
ızdırab, haksızlık ve tahakküm vardı. Birkaç ay içinde, faşistlikden
de, temâmen nefret etdim. Çünki, İngilterede Mosley, Almanyada
Hitler, İtalyada Mussolini, tâm bir terör, merhametsiz ve keyfî bir
zulm nümûnesi olmuşlardı. Fekat buna rağmen, faşistlikden ayrılamıyordum.
Çünki başvuracak başka bir yer kalmamışdı.
Bu sırada, rûhî ızdırâblar arasında çırpınırken, bir kitâb satıcısında,
(The İslamic Review = İslâm Mecmû’ası) adında bir dergi
gördüm. Bunu biraz karışdırdım. Bedeli 2 şilin 6 pens olan (bugünkü
para ile 15 lira) ve benim için çok pahalı sayılan bu mecmû’ayı,
niçin satın aldığımı hâlâ anlıyamıyordum. Kendi kendime,
(Beyhûde para sarf etdim. Her hâlde bunun içindekiler de hıristiyanların,
komünistlerin, faşistlerin söyledikleri ve iki para etmiyen
laflara benzer) diye düşünüyordum. Fekat mecmû’ayı dikkat ile
okumağa başlayınca, şaşırıp kaldım. Okudum, bir kerre, bir kerre
dahâ okudum. O zemân islâmiyyetin, hıristiyanlığın ve sonu (izm)
ile biten bütün ideolojilerin en iyi taraflarını kendinde toplayan
mükemmel bir din olduğunu gördüm ve anladım. Fakîrliğime rağmen,
bu mecmû’aya abone oldum. Birkaç ay sonra, müslimân olmağa
karâr vermişdim. O günden beri, yeni dînime iki elle sarılmış
bulunuyorm.
Üniversiteye girer girmez, Arabî öğrenmeğe başlayacağımı
ümmîd ediyorum. Şimdiki hâlde, Latince, Fransızca ve İspanyolca
öğreniyor ve (İslâm Mecmû’ası)nı okuyorum.
– 227 –