Herkese Lâzım Olan Îmân - Hakikat Kitabevi

– 1 –
İSLÂMİYYET
BİR (VAHŞET) DÎNİ DEĞİLDİR
Viyanaya bakan Kahlenberg tepesine, ya’nî 1095 [m. 1683] Viyana
kuşatmasında Osmânlı ordusunun karargâhının bulunduğu
mahalle çıkarsanız, orada bir âbide [anıt] görürsünüz. Burada (Allah
bizi vebâdan ve Türk şerrinden korusun) ibâresi vardır ve bu
ibârenin altında bulunan taşbasması bir resmde de, Türklerin hıristiyan
kadın ve çocukları boğazladıklarını telkîn eden uydurma
bir resm vardır. O târîhde Türkler, hıristiyanlarca, dünyânın en
vahşî, en zâlim, en gaddâr milleti olarak tanıtılıyordu. Bunun da
islâmiyyetden geldiğini zan ediyorlardı. Eğer Türkler hıristiyan
olsalardı, (vahşî) ve (gaddâr) olmıyacaklardı, diyorlardı. İslâm dîninin
bir vahşet dîni olduğunu ileri sürenler, o zemânın hâkimleri,
zâlimleri, diktatörleri olan hıristiyan din adamları idi. Okullarda
verilen din derslerinde bu husûs dâimâ öne sürülüyor, genç hıristiyan
çocukları, islâm dînini bir vahşet dîni olarak tanıyorlardı. Bu
korkunç iddi’â ve iftirâ, asrlarca devâm ederek, günümüze kadar
gelmişdir. Harputlu İshak efendi “rahime-hullahü teâlâ” kitâbında,
bir papazın, 1860 senesinde islâmiyyetin aleyhine neşr etdiği
bir risâlesinde şunları yazdığını nakl etmekdedir:
(Îsâ “aleyhisselâm”, kendi dînini dâimâ sevgi ile, güzellikle,
insanlara merhamet ve onların derdlerine çâre bulmakla teblîg
etmişdir. Onun içindir ki, dahâ nasrâniyyet dîni başlar başlamaz,
birkaç sene içinde 500 kişi hıristiyan olmuşdur. Hâlbuki, bir vahşet
dîni olan müslimânlık, insanlara zorla, ölüm korkusu ile kabûl
etdiriliyordu. Muhammed “aleyhisselâm” müslimânlığı zorla,
korkutarak, tehdîd ederek, ancak cenk ile, cihâd ile yaymağa çalışdı.
Bu sebeb ile, Peygamber olduğunu iddi’â etdiği günün üzerinden
13 sene geçdiği hâlde, sâdece teblîg etmek sûreti ile, müslimânlığı
kabûl edenlerin adedi ancak 180 kişi kadardı. Bu da, hakîkî
ve insânî bir din olan hıristiyanlıkla, vahşet dîni olan müslimânlığın
arasındaki farkı göstermeğe kâfîdir. Hıristiyanlık, insanların
kalbine giren, merhamet ve şefkat telkîn eden, hiçbir
cebr ve zor kullanmayan mükemmel ve insânî bir dindir. Hıristiyanlığın
tek ve hakîkî bir din olduğu şundan anlaşılır ki, hıristi-
– 375 –