Herkese Lâzım Olan Îmân - Hakikat Kitabevi

yâya bir nûr kaynağı oldu. Her tarafda bağçeler yetişdirdiler.
Memleket, güllük gülistanlık oldu. Vahşî Avrupalılar, bütün bunları
ağzı açık, şaşkınlık ve takdîrle gördüler ve yavaş yavaş medenî
olmağa başladılar.)
Böyle vahşî insanları terbiyeye muvaffak olan, onlara medeniyyet
rûhunu aşılayan, onları karanlıkdan, cehâletden, hurâfelerden
kurtaran müslimân arablar, bu akla sığmaz mu’azzam işi ancak
islâm dîni sâyesinde yapabildiler. Çünki islâm dîni, en doğru
dindir. Allahü teâlâ muvaffak olmaları için, onlara yardım ediyordu.
Allahü teâlânın emri ile Muhammed aleyhisselâmın teblîg ve
neşr eylediği islâm dîni ve Allahü teâlânın kelâmı olan Kur’ân-ı
kerîm, dünyâ târîhini değişdirmiş ve onu karanlıkdan kurtarmışdır.
Eğer islâm dîni olmasaydı, insanlık bugünkü medeniyyet derecesine,
ilm ve fende bugünkü seviyesine erişemezdi. Müslimânların
gözünde ilmin çok yüksek bir yeri vardır. Muhammed aleyhisselâm,
(İlm Çinde de olsa, onu alınız) buyurmakdadır. İşte seve seve
kabûl etdiğim islâm dîni böyle bir dindir.
7
THOMAS MUHAMMED CLAYTON
(Amerikalı)
Tam öğle olmak üzereydi. Sıcakdan bunalmış, tozlu yoldan geçerken,
bir aralık kulağımıza kendine mahsûs bir güzelliği olan,
bir ses gelmeğe başladı. Bu ses, etrâfımızdaki bütün boşluğu sanki
dolduruyordu. Bir ağaç topluluğunu geçince, önümüze insana
hayret verici bir manzara çıkdı. Âdetâ gözlerimize inanamıyorduk.
Tahtadan yapılmış ufak bir kule üzerine çıkmış, tertemiz
cübbeli ve beyâz sarıklı yaşlı bir Arab ezân okuyordu. Ezânı
okurken kendinden geçmiş, sanki dünyâdan temâmen ayrılarak,
hâlıkının, sâhibinin huzûruna çıkmışdı. Bu yüce manzara karşısında,
biz de sanki hipnotize olmuş gibi durakladık ve yavaş yavaş
yere oturduk. Kulağımıza gelen seslerin ve sözlerin ma’nâsını anlamıyor,
fekat onun te’sîri altında kalıyor ve rûhumuzda bir başkalık,
bir ferâhlık his ediyorduk. Sonradan öğrendik ki, Arabın
söylediği tatlı sözlerin ma’nâsı şu idi: (Allahü teâlâ en büyükdür.
Allahü teâlâdan başka ilâh, ma’bûd yokdur). Birdenbire, etrâfımızda
birçok insanlar belirdi. Hâlbuki, biz o zemâna kadar etrâfımızda
kimseyi görmemişdik. Nereden çıkdıklarını, nereden geldiklerini
bilmediğimiz bu insanların yüzünde büyük bir hürmet ve
muhabbet ifâdesi vardı. İçlerinde her yaşdan, her sınıfdan insan
– 178 –