Herkese Lâzım Olan Îmân - Hakikat Kitabevi

laha inanan hak dînini izhâr için geldim) diyordu. O hâlde, îsevîliği
yeni bir din olarak kabûl etmek doğru değildir. Îsevîlik, tek
Allah dîni olan İbrâhîm aleyhisselâm ve Mûsâ aleyhisselâmın
dinlerinin aynıdır. Îsâ aleyhisselâm, kendi va’zlarını yazmadı. Allahü
teâlânın gönderdiği İncîl de ele geçmedi. Bugün hıristiyanların
elinde bulunan (Kitâb-ı mukaddes), Tevrâtdan alınan kısmlar
(eski ahd) ile Matta, Markos, Luka ve Yuhannânın sonradan
yazdıkları İncîller ile, resûller ta’bîr edilen şâkirdlerin risâlelerinden,
mektûblarından, ya’nî (yeni ahd)den meydâna getirilmişdir.
Bu dört yazarın kitâbları birbirini tutmaz. Aynı hâdise hakkında
birbirinden farklı yazılar yazmışlardır. [(Kur’ân-ı kerîm ve bugünkü
Tevrât ve İncîller) kısmına başvurunuz!] Diğer havârîlerin
yazdıkları İncîller toplatdırılıp yakdırılmışdır. Bu hâdise, yukarıda
da zikr etdiğimiz gibi mîlâdın 381. senesinde, İstanbulda
kurulan, fekat bundan da evvel, 325 ve 364 senelerinde toplanan
[Kral Kostantin, Kral Theodosius zemânlarında] konsillerde [dînî
meclislerde] ve Sinodlarda [kudsî ictimâ’larda] meydâna gelmiş,
yakılan bu İncîller arasında bulunan ve içinde Muhammed
“sallallahü aleyhi ve sellem”in geleceğini uzun uzadıya anlatan
(Barnabas) İncîli de yok olmuşdur. Sonradan yazılan bu dört kitâbın
yazarlarından, Yuhannâdan başka hiç biri, Îsâ aleyhisselâmı
görmemişdir. Harputlu İshak efendinin “rahime-hullahü teâlâ”
kitâbında belirtdiğine göre, birinci İncîl Îsâ aleyhisselâmın
mîlâdından 65, ikinci İncîl 60, üçüncü İncîl 55-60, dördüncü İncîl
ise, 98 sene sonra yazılmışdır. Yalnız Yuhannâ İncîlinde [Yuhannâ,
Îsâ aleyhisselâmın teyzesinin oğlu idi] (Allah insanları o kadar
sevdi ki, kendi öz oğlunu onlara gönderdi) ibâresi vardı ki,
burada (öz oğlu) kelimesinin (en sevdiği kulu) ma’nâsına geldiği
muhakkakdır. Öteki İncîllerde böyle bir kayd yokdur. Îsâ aleyhisselâm
bu İncîllerde Allahü teâlâya (Baba) diye hitâb etmekdedir
ki, bunun da (mukaddes, muhterem bir zât) ma’nâsına geldiği
hemen anlaşılmakdadır. İncîllerden bir kısmının Îsâ aleyhisselâmın
mîlâdından en az 70 sene sonra yazıldığı şundan bellidir:
Matta İncîlinin 27. ci bâbı 50. ci âyeti ve devâmında yazılı olan,
(Îsâ aleyhisselâm ölünce, ma’bedin perdesi yukarıdan aşağı yırtıldı,
iki parça oldu. Yer sarsılıp kayalar yarıldı. Kabrler açılıp
mukaddeslerin cesedleri kıyâm etdiler ve mukaddes şehre [Kudüse]
girerek, birçok kimselere göründüler) şeklindeki fâci’a tasvîri,
Roma İmperatörü Titüsün mîlâddan 70 sene sonra Kudüsü
yakıp yıkdığı zemân, buna çok üzülen bir yehûdînin kitâbından
aynen alınmışdır.
– 440 –