Herkese Lâzım Olan Îmân - Hakikat Kitabevi

ne başlangıcı, bundan altı ay evveldir. Ya’nî, ateşe tapan mecûsî
kâfirlerin Nevruz bayramları olan Martın 20. ci günü başlamakdadır.
Gece ile gündüzün müsâvî olduğu perşembe günü de Kubâda
kalıp, Cum’a günü ayrıldı. O gün Medîneye girdi. O senenin Muharrem
ayının birinci günü de, (Hicrî kamerî) sene başı kabûl edildi.
Bu kamerî sene başı, Temmuz ayının onaltıncı Cum’a günü idi.
Herhangi bir mîlâdî sene başının rastladığı hicrî şemsî sene, bu mîlâdî
yeni seneden 622 noksandır. Herhangi bir hicrî şemsî sene başının
rastladığı mîlâdî sene, bu yeni şemsî seneden 621 fazladır.]
2 - İslâmın beş şartından ikincisi, şartlarına ve farzlarına uygun
olarak, hergün beş kerre (Vakti gelince, nemâz kılmakdır). Her
müslimânın, her gün, vaktleri gelince, beş kerre nemâz kılması ve
herbirisini vaktinde kıldığını bilmesi farzdır. Câhillerin, mezhebsizlerin
hâzırladıkları yanlış takvîmlere uyarak, vaktinden evvel
kılmak büyük günâh olur ve bu nemâz sahîh olmaz. Hem de, öğlenin
ilk sünnetinin ve akşamın farzının kerâhet vaktinde kılınmasına
sebeb olmakdadır. [Nemâz vaktinin geldiği, müezzinin ezân
okuması ile anlaşılır. Kâfirlerin, bid’at ehlinin okuduğu ve ho-parlör
gibi çalgıların seslerine (Ezân-ı Muhammedî) denmez.] Nemâzları;
farzlarına, vâciblerine, sünnetlerine dikkat ederek ve gönlünü
Allahü teâlâya vererek, vaktleri geçmeden kılmalıdır. Kur’ân-ı kerîmde,
nemâza (Salât) buyuruluyor. Salât; lügatde insanın düâ etmesi,
meleklerin istigfâr etmesi, Allahü teâlânın merhamet etmesi,
acıması demekdir. İslâmiyyetde (Salât) demek; ilmihâl kitâblarında
bildirildiği şeklde, belli hareketleri yapmak ve belli şeyleri okumak
demekdir. Nemâz kılmağa (İftitâh tekbîri) ile başlanır. Ya’nî
erkeklerin ellerini kulaklarına kaldırıp göbek altına ve kadınların
ellerini omuz hizâsına kaldırıp, göğüs üstüne indirirken, (Allahü
ekber) demeleri ile başlanır. Son oturuşda, başı sağ ve sol omuzlara
döndürüp, selâm verilerek bitirilir.
3 - İslâmın beş şartından üçüncüsü, (Malının zekâtını vermekdir).
Zekâtın lügat ma’nâsı, temizlik ve övmek ve iyi, güzel hâle
gelmek demekdir. İslâmiyyetde zekât demek; ihtiyâcından fazla ve
(Nisâb) denilen belli bir sınır mikdârında (Zekât malı) olan kimsenin,
malının belli mikdârını ayırıp, Kur’ân-ı kerîmde bildirilen
müslimânlara, başa kakmadan vermesi demekdir. Zekât, yedi sınıf
insana verilir. Dört mezhebde de, dört dürlü zekât malı vardır: Altın
ve gümüş zekâtı, ticâret malı zekâtı, senenin yarıdan fazlasında
çayırda otlıyan dört ayaklı kasab hayvanları zekâtı ve toprak mahsûlleri
zekâtıdır. Bu dördüncü zekâta (Uşr) denir. Yerden mahsûl
alınır alınmaz uşr verilir. Diğer üç zekât, nisâb mikdârı oldukdan
bir sene sonra verilir.
– 16 –