Herkese Lâzım Olan Îmân - Hakikat Kitabevi

23
MUHAMMED JOHN WEBSTER
(İngiliz)
Ben Londrada, tam bir protestan terbiyesi alarak yetişdim.
1930 senesinde, dahâ genç bir talebe iken, her genç gibi ba’zı hâdiselerle
karşılaşıyor, bunları anlamağa çalışıyordum. Bunlardan
birisi, din ile dünyâ arasında bir münâsebet aramak, ya’nî râhat ve
huzûr içinde yaşamak için, dinden nasıl fâidelenebileceğimi düşünmek
oldu. O zemân, ilk def’a olarak, farkına vardım ki, mensûb
olduğum hıristiyan dîni, bu husûsda çok za’îf ve çok âciz. Zîrâ
hıristiyanlık, dünyâyı yalnız fenâlıklarla dolu bir işkence yeri, insanları
günâhkâr doğan mahlûklar olarak kabûl ediyor. Onlara hayâtda
râhat bir yol göstermek şöyle dursun, her yapdıkları işin günâh
olduğunu, bu günâhdan kurtulmak için, hiç bir çâre bulunmadığını,
insanlar için ancak râhiblerin Allahü teâlâya düâ edebileceğini
söylüyordu. Hıristiyanlık, insanları temâmen başı boş bırakmış
ve yalnız pazar günleri, insanı hiç bir sûretde tatmîn etmiyen
bir (kilise havası) içinde ibâdete teşvîk etmişdir. O senelerde, İngilterede
büyük bir ekonomik buhran ve fakîrlik vardı. İnsanlar
hayâtlarından ve hükûmetden hiç memnûn değildi. Hıristiyanlık,
onlara bu ızdırâb dolu günlerde hiç yardım etmiyor, insanlar ondan
bir tehammül kudreti bulamıyorlardı. Bu keyfiyyet, benim
üzerimde çok fenâ bir te’sîr yapmışdı. Aklımdan çok, hislerime kapılarak,
dînin ma’nâsız bir şey olduğuna karâr verdim. Hıristiyanlığı
red ederek, kendimi, birçok gençler gibi, dinsizliğe ve komünizme
verdim.
Komünistlik, uzakdan işitilince gençlere bir haz veriyordu.
Çünki, ekonomik sıkıntılar içinde bunalan ve yaşama kudreti bulamayan
genç nesl, servet ve rütbe farkını ortadan kaldırdığını iddi’â
eden komünizmi bir kurtarıcı olarak görüyordu. Fekat, kısa
bir zemân sonra, farkına vardım ki, komünizmin iddi’âları, yalnız
bir propagandadan ve boş lafdan ibâretdir. Onlarda da, hem rütbe,
hem servet farkı aynen vardı. Her şey, her memleketde aynı
idi. Bunun üzerine komünistlikden vaz geçerek, kendimi felsefeye
verdim. Böylece kendimi, bir (panteist) olarak, (Vahdet-i vücûd)
i’tikâdında olarak, yetişdirmeğe başladım.
Garb memleketlerinde, islâmiyyet ile temâs etmek çok müşkildir.
Çünki, orada islâmiyyete karşı, tâ Haçlı seferlerinden kalma
bir düşmanlık vardır. Avrupalılar hiç tanımadıkları islâmiyyeti,
nefret ile red ederler. Çocuklarını müslimân düşmanı olarak
yetişdirirler. Müslimânlıkdan bahs etmek çok ayıp sayılır. Birisi
– 213 –