Herkese Lâzım Olan Îmân - Hakikat Kitabevi

meşhûr olmıyanı seçmek demekdir. Meselâ İsrâ sûresinde, (Allahın
eli, onların ellerinin üstündedir) meâlindeki âyet-i kerîme, Allahü
teâlânın kelâmıdır. Allahü teâlâ, bununla neyi murâd ediyor
ise, öylece inandım demelidir. Bunun ma’nâsını ben anlıyamam,
ancak Allahü teâlâ bilir demek, en iyi yoldur. Yâhud Allahü teâlânın
ilmi, bizim ilmimiz gibi değildir. İrâdesi bizim irâdemize benzemez.
Allahü teâlânın eli de, kulların elleri gibi değildir.
Allahü teâlânın indirdiği kitâblarda, ba’zı âyetlerin yalnız
okunması, yâhud yalnız ma’nâsı veyâ ikisi birden (Nesh) edilmiş,
Allahü teâlâ tarafından değişdirilmişdir. Kur’ân-ı kerîm, bütün kitâbları
nesh etmiş, hükmlerini yürürlükden kaldırmışdır. Kur’ân-ı
kerîmde, kıyâmete kadar, hiçbir zemân, yanlışlık, unutulmak, ziyâde
ve noksanlık olmaz. Geçmişdeki ve gelecekdeki bütün ilmler,
Kur’ân-ı kerîmde vardır. Bunun için, bütün semâvî kitâblardan
üstün ve kıymetlidir. Resûlullahın “sallallahü aleyhi ve sellem”
en büyük mu’cizesi, Kur’ân-ı kerîmdir. Bütün insanlar ve cin
bir araya gelse, hepsi, Kur’ân-ı kerîmin en kısa bir sûresi gibi bir
söz söyliyebilmek için uğraşsalar, söyliyemezler. Arabistânın belîg,
edîb, fasîh şâirleri bir araya geldi. Çok uğraşdılar. Bir kısa âyet
gibi bir söz söyliyemediler. Kur’ân-ı kerîme karşı duramadılar.
Şaşkına döndüler. Allahü teâlâ, islâm düşmanlarını, Kur’ân-ı kerîm
karşısında âciz, mağlûb etmekdedir. Kur’ân-ı kerîmin belâgati,
insan gücünün üstündedir. İnsanlar, onun gibi söylemekden
âciz kalmakdadır. Kur’ân-ı kerîmin âyetleri, insanların nazmına,
veznli olmıyan nesrine, kâfiyeli sözlerine benzemiyor. Bununla
berâber, Arabistândaki edîblerin, kullandığı harflerle söylenmişdir.
Semâvî kitâblardan bize bildirileni yüz dörtdür. Bunlardan on
suhuf (Âdem) aleyhisselâma, elli suhuf Şis (Şît) aleyhisselâma,
otuz suhuf (İdrîs) aleyhisselâma, on suhuf (İbrâhîm) aleyhisselâma
indirildiği meşhûrdur. (Tevrât) kitâbı Mûsâ aleyhisselâma, (Zebûr)
kitâbı Dâvüd aleyhisselâma, (İncîl) kitâbı Îsâ aleyhisselâma
ve (Kur’ân-ı kerîm) Muhammed aleyhisselâma indirilmişdir.
Bir insan, emr vermek veyâ yasak etmek veyâ birşey sormak,
bir haber vermek istese, önce bunları zihnde düşünür, hâzırlar.
Zihnde bulunan bu ma’nâlara (Kelâm-ı nefsî) derler. Bu ma’nâlara
arabî, fârisî veyâ türkçe denemez. Çeşidli dillerde söylenmesi,
bunların başka başka ma’nâlar almasına sebeb olmaz. Bu ma’nâları
anlatan sözlere (Kelâm-ı lafzî) denir. Kelâm-ı lafzî, çeşidli dillerle
anlatılabilir. Bundan anlaşılıyor ki, kelâm-ı nefsî, başka sıfatlar
gibi, meselâ ilm, irâde, görmek... gibi, kelâm sâhibinde bulunan,
basît, değişmez, ayrı bir sıfatdır. Kelâm-ı lafzî ise, kelâm-ı
– 28 –