Herkese Lâzım Olan Îmân - Hakikat Kitabevi

[m. 1058] - 505 [m. 1111], bundan hemen hemen dokuzyüz sene evvel
fârisî olarak yazdığı (Kimyâ-i se’âdet) ismindeki eserinde insanları
dört kısma ayırmakdadır: Bunlardan birinci kısmdakiler,
dünyâda yimek içmek ve zevk etmekden başka bir şey bilmiyenlerdir.
İkinci kısmdakiler, cebr, şiddet, zulm ile hareket edenlerdir.
Üçüncü kısmdakiler, hîlekârlık ve mürâîlikle etrâfındakileri aldatanlardır.
Ancak dördüncü kısmdakiler yukarda bahsedilen güzel
ahlâk sâhibi olan, hakîkî müslimânlardır.
Unutmamak lâzımdır ki, her insanın kalbinden Allahü teâlâya
giden bir yol vardır. Bütün mes’ele, bu yoldan İslâm nûrunun insanlara
ulaşdırılmasıdır. O nûru kalbinde hisseden bir insan, hangi
kısmdan olursa olsun, yapdığı fenâlıklara pişmân olur ve doğru yolu
bulur.
Eğer bütün insanlar, islâm dînini kabûl etseler, dünyâda ne fenâlık,
ne hîlekârlık, ne harb, ne şiddet ve ne de zulm kalırdı. Bunun
için, tam ve mükemmel bir müslimân olmağa gayret etmek ve
müslimânlığın esâsını ve inceliklerini ve güzel ahlâkını îzâh ederek,
bütün dünyâya yaymak, hepimizin boynuna düşen bir borçdur.
Bunu yapmak cihâd olur.
Başka dinden de olsa, insanlara dâimâ tatlı dille ve anlayışla
hitâb ediniz! Bunu, Kur’ân-ı kerîm emr etmekdedir. Müslimân olmıyanın
yüzüne karşı, kâfir, dinsiz diyerek, onun kalbini incitmenin
günâh olduğu, böyle söyliyenin cezâlandırılması lâzım olduğu,
fıkh kitâblarında yazılıdır. Maksad, herkese islâm dîninin yüceliğini
anlatmakdır. Bu cihâd da, ancak tatlı dille, sabr, ilm ve îmânla
olur. Bir kimseyi bir şeye inandırmak isteyenin evvelâ kendisinin
ona inanması şartdır. Mü’min ise, hiç bir zemân sabrını kaybetmez
ve inandığını anlatmakda müşkilât çekmez. İslâm dîni kadar, açık
ve mantıkî hiç bir din yokdur. Bu dînin esâsını anlıyan bir kimse,
herkese bu dînin biricik hak din olduğunu kolaylıkla isbât edebilir.
Başka dinden olanların hepsini, fenâ huylu bir insan kabûl etmemelidir.
Evet küfr, ya’nî müslimân olmamak, her zemân ve her
yerde fenâdır. Çünki küfr, insanı dünyâda ve âhiretde felâkete götüren
zararlı bir inanış ve bozuk bir yaşayışdır. Allahü teâlâ, İslâm
dînini, insanların dünyâda râhat ve huzûr içinde, kardeşçe yaşamaları
için ve âhiretde sonsuz azâblardan kurtulmaları için göndermişdir.
Kâfirler, ya’nî müslimân olmıyanlar, bu se’âdet yolundan
mahrûm kalmış zevallı kimselerdir. Bunlara, acımalı ve incitmemelidir.
Bunları gîbet etmek bile harâmdır. İnsanın, sa’îd veyâ
şakî olduğu son nefesde belli olur. Bütün semâvî dinlerin, insanlar
– 149 –