Herkese Lâzım Olan Îmân - Hakikat Kitabevi

mişdir. Tanınmış yazar John Milton (1608-1674), (Gerek Ahd-i
atîkde, gerek İncîllerde yasaklanmıyan bir şey neden utanılacak
bir şey olsun veyâ nâmûsa aykırı sayılsın? Geçmiş Peygamberlerin
“aleyhimüsselâm” dâimâ birkaç hanımı vardı. O hâlde birkaç kadınla
evlilik, zinâ değildir, kanûna ve kamu vicdânına uygundur)
demekdedir.
Meşhûr yazar Montesqieu (1689-1735), (Sıcak memleketlerde
kadınların çabuk gelişdiğini, fekat çabuk ihtiyârladığını göz önünde
tutarsak, bu gibi memleketlerde yaşıyanların birkaç kadınla evlenmesi
gâyet tabî’îdir) demekdedir. Şimdi, geçim şartları güçleşdiği
için, müslimân memleketlerinde yukarıda bahs olunduğu gibi,
birkaç kadınla evlenmek kalmamış gibidir.
2 — (İslâm dîni, din uğruna öldürmeği, yakıp yıkmağı, memleketleri
istîlâ etmeği ve ehâlîyi kılıçdan geçirmeği emr etmekde ve
buna “Cihâd” adını vermekde) imiş.
Bu iddi’â da temâmiyle yanlışdır. İslâm dîninde mevcûd olan
cihâdda esâs, memleketleri yıkmak, insan öldürmek değil, dîni
yaymak ve aynı zemânda dîni korumakdır. Bu da, hiç bir zemân
yakıp yıkma ile, zulm ile yapılmaz. İslâm dîni, kendisine tecâvüz,
hücûm edenlere karşı korunmağı ve mücâdele etmeği emr etmekdedir.
Hâlbuki hıristiyanlar, yukarıda uzun uzadıya anlatdığımız
gibi, din uğruna en korkunç cinâyetleri yapmakdan çekinmemişler,
kendilerine insâf ve merhamet telkîn eden Îsâ aleyhisselâmın
sözleri ve nasîhatları hilâfına, her dürlü fenâlıkları ve vahşetleri
yapmışlardır. Târîh, onların yapdıkları vahşetler ile doludur. Allahü
teâlâ, Enfâl sûresinde, islâm devletinin, kâfir memleketlerinde
yapılan harb silâhlarını araşdırıp, öğrenip, bunların hepsini, sulh
zemânında yapmalarını emr ediyor. [Bunları yapmıyan bir hükûmet,
islâmiyyete uymamış olur. Düşmanların hücûmlarına cevâb
veremeyip, milyonlarca müslimânın şehîd olmasına ve islâmiyyetin
za’îflemesine sebeb olur.] Bir müslimân, hiç kimseye karşı hiçbir
tecâvüzde bulunmaz. Kendisine veyâ dînine karşı bir saldırı
olursa, ona tatlı dil ile nasîhat verir. Kabûl etmezse, mahkemeye
haber verir. Mahkeme, adâlet ile cezâ verir. Mahkeme vâsıtası ile
hakkına kavuşamazsa, evine, iş yerine çekilir. Tecâvüz edenler
arasına karışmaz. Evine, iş yerine saldırılırsa, hicret eder. Ya’nî o
şehri terkeder. Gidecek şehr bulamazsa, o memleketi terkeder.
Gidecek islâm memleketi bulamazsa, insan haklarına riâyet eden
bir kâfir memleketine hicret eder. Bir müslimân dili ile, eli ile kimseyi
incitmez. Kimsenin malına, mülküne, ırzına ve nâmûsuna dokunmaz.
Cihâd, Allahü teâlânın kullarına, Allahü teâlânın hak
– 112 –