Herkese Lâzım Olan Îmân - Hakikat Kitabevi

2 — (Bir kimse, din kardeşine yardımcı oldukca, Allahü teâlâ
da ona yardımcı olur.) [Müslim]
3 — (Allahü teâlâ, ba’zı kullarını başkalarının ihtiyâclarını karşılamak,
onlara yardımcı olmak için yaratmışdır. İhtiyâcı olanlar
bunlara baş vurur. Bunlar için âhiretde azâb korkusu olmayacakdır.)
[Taberânî]
4 — (Allahü teâlâ, ba’zı kullarına dünyâda çok ni’met vermişdir.
Bunları, kullarına fâideli olmak için yaratmışdır. Bu ni’metleri
Allahü teâlânın kullarına dağıtırlarsa, ni’metleri azalmaz. Bu
ni’metleri Allahın kullarına ulaşdırmazlarsa, Allah ni’metlerini
bunlardan alır. Başkalarına verir.) [Taberânî ve İbni Ebid-dünyâ [1] ]
5 — (Bir müslimânın, din kardeşinin bir ihtiyâcını karşılaması
on sene i’tikâf etmesinden dahâ kazançlıdır. Allah rızâsı için bir
gün i’tikâf yapmak ise, insanı Cehennem ateşinden pek çok uzaklaşdırır.
[Taberânî ve Hâkim.] [Ramezân ayının son on gününde,
gece gündüz bir câmi’de kapanarak ibâdet etmeğe, i’tikâf yapmak
denir.]
6 — (Bir kimse, din kardeşinin bir işini yaparsa, binlerle melek
o kimse için düâ eder. O işi yapmağa giderken, her adımı için bir
günâhı afvolur ve kendisine kıyâmetde ni’metler verilir.) [İbni Mâce]
7 — (Bir kimse, din kardeşinin bir işini yapmak için giderse her
adımında yetmiş günâhı afvedilir ve yetmiş sevâb verilir. Bu iş bitinceye
kadar böyle devâm eder. İş yapılınca, bütün günâhları afvedilir.
Bu işi yaparken ölürse, sorgusuz, hesâbsız Cennete girer.)
[İbni Ebid-dünyâ]
8 — (Bir kimse, din kardeşinin râhata kavuşması veyâ sıkıntıdan
kurtulması için hükûmet adamlarına gidip uğraşırsa, kıyâmet
günü sırat köprüsünden, herkesin ayakları kaydığı zemân, Allahü
teâlâ onun sür’atle geçmesi için yardım eder.) [Taberânî]
9 — (Allahü teâlânın en sevdiği iş, elbise vererek veyâ doyurarak
veyâ başka bir ihtiyâcını karşılayarak, bir mü’mini sevindirmekdir.)
[Taberânî]
10 — (Allahü teâlânın farzlardan sonra en çok sevdiği iş, bir
mü’mini sevindirmekdir.) [Taberânî.] [Allahü teâlânın emrlerine
(Farz) denir. Bu hadîs-i şerîfden anlaşılıyor ki, Allahü teâlâ, farz
olan ibâdetleri yapanları dahâ çok sever. Allahü teâlânın yasak etdiği
zararlı, çirkin işlere (Harâm) denir. Allahü teâlâ, harâmdan
[1] İbni Ebid-dünyâ Abdüllah, 281 [m. 894] de Bağdâdda vefât etdi.
– 142 –