Herkese Lâzım Olan Îmân - Hakikat Kitabevi

mağa mahkûmdurlar. Târîh tekerrürden ibâretdir. Sü’ûdî Arabistânın
ve benzerlerinin, târîhden ibret alarak, yalnız dünyâ ni’metlerine
kavuşmak için çalışmakla kalmayıp, îmânlarını ve ahlâklarını
düzeltmeleri lâzımdır. Yalnız fende ilerlemeleri, onları medeniyyete
kavuşduramıyacak, felâket ve izmihlâlden, mahv olmakdan
kurtaramıyacakdır.
Türkiye, bugün ecdâdı gibi çalışmakda, diğer müslimân milletlerin
fen bakımından rehberi vazıyyetindedir. Fekat ba’zı gençler,
fen, i’mâr ve tabâbet üzerinde çalışmak, bütün yeni keşfleri incelemek
yerine, politika oyunlarına âlet olur, gruplara ayrılır, sapık kuruluşlara
katılır, birbirini buğazlamağa kalkarsa, yazık onlar için
verilen emeklere ve yazık onlar için taşıdığımız ümmîdlere! Yazık
zevâllı vatanımıza! Gençlerimizi böyle zararlı düşüncelerden, sapık
fikrlerden, yanlış yollardan koruyan birinci kudret, kalbin temiz
ve ahlâkın güzel olmasıdır. Bu iki fazîletin menba’ı da dindir.
Çünki islâmiyyet, dâimâ tekrarladığımız gibi, insanın fenâ iş yapmasını,
yanlış yollara sapmasını önler. Onu, memleketine, memleket
büyüklerine bağlar. Ona, en doğru yolu gösterir. Burada maksadımız,
hakîkî islâm bilgilerini öğrenmekdir. Yoksa din ismi altında
gençleri yanlış yola sürükleyen zındıkların, münâfıkların ileri
sürdüğü yanlış, sapık fikr ve inançlar değil! İslâm dîni, Ehl-i sünnet
âlimlerinin bildirdikleri gibi yapıcıdır. Hiçbir zemân yıkıcı ve bölücü
olmamışdır. Ey sevgili gençler! Sizden, ittihâtcıların ortaya çıkardıkları
yıkıcılık, bölücülük istiyenlerden kaçınız! Çünkü bunlar,
İslâmiyyetin ve memleketimizin düşmanıdırlar.
Beterdir günbegün hâlim, begâyet, yâ Resûlallah!
Düzelsin artık ef’âlim, inâyet yâ Resûlallah!
Azıtdı bu denî nefsim, beni şeytâna uydurdu.
Ne mümkin bunca isyânla, dehâlet yâ Resûlallah!
Aceb kâbil mi kurtulmak, hevây-i nefs-ü şeytândan?
Erişmezse, eğer senden, hidâyet yâ Resûlallah!
Gelince feyz-ü ihsânın, günâhkâr kimseye bir ân,
Onun râhı, dü-âlemde, selâmet yâ Resûlallah!
Emri, nehyi ta’zîm etdim, harâma demedim halâl.
Her günâhın sonu oldu, nedâmet yâ Resûlallah!
Ey ins-ü cinnin Resûlü, insanların en üstünü,
İhlâsıma bağışla kıl, şefâ’at yâ Resûlallah!
– 413 –