Herkese Lâzım Olan Îmân - Hakikat Kitabevi

ulunması ve noksan sıfatlardan hiçbirinin bulunmaması lâzımdır.
Çünki noksan, kusûrlu olan, Hudâ, yaratıcı olamaz.
Aklın gösterdiği bu delîlleri bir yana bırakırsak, âyet-i kerîmeler
ve hadîs-i şerîfler de, Allahü teâlânın kemâl sıfatları olduğunu
açıkça bildirmekdedir. Bunda şübhe etmek câiz değildir. Şübhe etmek
küfre sebeb olur. Yukarıda yazılı sekiz kemâl sıfatına (Sıfât-i
sübûtiyye) denir. Ya’nî, Allahü teâlânın sıfât-ı sübûtiyyesi sekizdir.
Allahü teâlâda bütün kemâl sıfatları vardır. Onun zâtında ve sıfatlarında
ve işlerinde hiçbir kusûr ve karışıklık ve değişiklik yokdur.
(Sıfât-i zâtiyye) ve (Sıfât-i sübûtiyye)ye (Ülûhiyyet sıfatları) denir.
Bir mahlûkda ülûhiyyet sıfatı bulunduğuna inanan (Müşrik) olur.
– 3 –
İSLÂMIN ŞARTLARI
Bütün âlemleri, her ân varlıkda durduran ve her ân hâzır ve nâzır
olan ve bütün iyiliklerin ve ni’metlerin vericisi olan Allahü teâlânın
yardımı ile şimdi, Peygamberimizin “sallallahü aleyhi ve sellem”
mübârek sözünü açıklamağa başlıyoruz.
Müslimânların kahraman imâmı, Eshâb-ı kirâmın yükseklerinden,
hep doğru söyleyici olmakla meşhûr, sevgili büyüğümüz,
Ömer bin Hattâb “radıyallahü anh” buyuruyor ki:
(Öyle birgün idi ki, Eshâb-ı kirâmdan birkaçımız Resûlullah
“sallallahü aleyhi ve sellem” efendimizin huzûrunda ve hizmetinde
bulunuyorduk). O gün, o sâat, öyle şerefli, öyle kıymetli ve hiç ele
geçmez bir gün idi. O gün, Resûlullahın sohbetinde, yanında bulunmakla
şereflenmek, rûhlara gıdâ olan, canlara zevk ve safâ veren
mübârek cemâlini görmek nasîb olmuşdu. Bu günün şerefini, kıymetini
anlatabilmek için, (Öyle birgün idi ki...) buyurdu. Cebrâîl
aleyhisselâmı insan şeklinde görmek, onun sesini işitmek, kulların
muhtâc olduğu bilgiyi, gâyet güzel ve açık olarak, Resûlullahın “sallallahü
teâlâ aleyhi ve sellem” mübârek ağzından işitmek nasîb
olan bir gün gibi, şerefli ve kıymetli bir vakt bulunabilir mi?
(O vakt, ay doğar gibi, bir zât yanımıza geldi. Elbisesi çok beyâz,
saçları da pek siyâh idi. Üzerinde toz toprak, ter gibi yolculuk alâmetleri
görünmüyordu. Resûlullahın “sallallahü aleyhi ve sellem”
Eshâbı olan bizlerden hiçbirimiz onu tanımıyorduk. Ya’nî, görüp
bildiğimiz kimselerden değildi. Resûlullahın “sallallahü aleyhi ve
sellem” huzûrunda oturdu. Dizlerini, mübârek dizlerine yanaşdırdı).
Bu gelen, Cebrâîl ismindeki melek idi. İnsan şekline girmişdi.
Cebrâîl aleyhisselâmın böyle oturması, edebe uymuyor gibi görünüyor
ise de, bu hâli, mühim birşeyi bildirmekdedir. Ya’nî, din bilgisi
– 14 –