Herkese Lâzım Olan Îmân - Hakikat Kitabevi

sonra yirmi sene de halîfelik yapdı.
40 — Birgün, (Mu’âviye hiç mağlûb olmaz) buyurdu. Alî “radıyallahü
teâlâ anh”, Sıffîn muhârebesinde, bu hadîsi işitince, eğer
önceden işitseydim, Mu’âviye ile “radıyallahü teâlâ anh” harb etmezdim,
dedi.
41 — Ammar bin Yâsere “radıyallahü teâlâ anh”, (Seni bâgî,
âsî olan kimseler öldürecekdir) buyurdu. Alî “radıyallahü anh” ile
birlikde, Mu’âviyeye “radıyallahü anh” karşı harb ederken şehîd
oldu.
42 — Kızı Fâtımanın oğlu Hasen “radıyallahü teâlâ anhümâ”
için, (Bu oğlum çok hayrlıdır. Allahü teâlâ, müslimânlardan iki büyük
ordunun sulh etmesine bunu sebeb yapacakdır) buyurdu. Büyük
bir ordu ile Mu’âviyeye “radıyallahü anh” karşı harb edeceği
zemân, fitneyi önlemek, müslimânların kanının dökülmemesi için
hakkı olan halîfeliği Mu’âviyeye “radıyallahü anh” teslîm etdi.
43 — Abdüllah bin Zübeyr “radıyallahü teâlâ anhümâ”, Resûlullahın
“sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” hacâmat edilirken çıkan
kanını içdi. Bunu görünce, (İnsanlardan senin başına neler gelecek
biliyor musun? Senden de insanlara çok şey gelecek. Cehennem
ateşi seni yakmaz) buyurdu. Abdüllah bin Zübeyr Mekkede halîfeliğini
i’lân edince, Abdülmelik bin Mervan, Şâmdan, Haccâcı büyük
bir ordu ile Mekkeye gönderdi. Abdüllahı yakalayıp öldürdüler.
44 — Abdüllah ibni Abbâsın annesine “radıyallahü teâlâ anhüm
ecma’în” bakıp, (Senin bir oğlun olacak. Doğduğu zemân
bana getir!) dedi. Çocuğu getirdiklerinde, kulağına ezân ve ikâmet
okuyup, mubârek tükürüğünden ağzına sürdü. İsmini Abdüllah
koyup annesinin kucağına verdi. (Halîfelerin babasını al,
götür!) dedi. Abbâs “radıyallahü anh”, bunu işitip, gelip sorunca,
(Evet, böyle söyledim. Bu çocuk halîfelerin babasıdır. Onlar
arasında seffâh, mehdî ve Îsâ aleyhisselâmla nemâz kılan bir
kimse bulunacakdır) dedi. Abbâsıyye devletinin başına çok halîfeler
geldi. Bunların hepsi, Abdüllah bin Abbâsın soyundan oldu.
45 — Birgün, (Ümmetim arasında, râfızî denilen çok kimseler
meydâna gelecekdir. Bunlar, islâm dîninden ayrılacaklardır) buyurdu.
46 — Eshâbından çok kimseye hayr düâlar etmiş, hepsi kabûl
– 340 –