Herkese Lâzım Olan Îmân - Hakikat Kitabevi

eserler bırakmış olanlar, başka dinden olsalar bile, ömrlerinin sonunda
Allahü teâlânın hidâyetine nâil olmaları umulur. Eski müslimânlar,
bu gibi insanlar için (gizli din tutar) derlerdi. Bu gibi hayr
ve ihsân sâhiblerinden küfrü belli olmıyanların neye inanarak can
verdiklerini biz bilmiyoruz. Yalnız, Allahü teâlânın kendilerine
verdiği akl silâhını iyi kullanmışlarsa, hiçbir kimseye fenâlık etmeden,
bütün insanların iyiliğini düşünerek, hizmet etmişlerse, bütün
dinlerin esâslarını incelemişlerse, umulur ki, hidâyete ermişler,
müslimân olmuşlardır.
Meselâ asrımızın meşhûr edîblerinden biri olan Bernard Shaw
(1856-1950), yazılarından birinde, (Her asra hitâb edecek kudretde
olan biricik din, İslâm dînidir. Ben, müslimânlığın, yarınki Avrupanın
kabûl edeceği din olduğuna inanıyorum) demişdir ki, bu
da onun kalben İslâmiyyeti kabûl etdiğini göstermekdedir.
Alman fikr adamı ve yazarı Emil Ludwig (1881-1948) bir eserinde
şöyle yazmakdadır: (Mısrı ziyâret etmişdim. Bir akşam üstü
Kızıldenizin kenârında yürüyordum. Birdenbire sessizlik içinde bir
ezân sesi işitdim. Bütün vücûdüm Allah korkusu ile ürperdi. Birdenbire
içimden derhâl suya atılıp müslimânlar gibi abdest almak,
sonra onlar gibi secdeye kapanarak Allaha yalvarmak arzûsu geldi).
Bu da, yazarın kalbinde geçici bile olsa, bir hidâyet nûrunun
parladığını göstermez mi?
Kalbinde böyle bir hidâyet nûru hissetmiş olan Lord Hadley,
(İslâmiyyetin sâde, fekat nûr içinde parlayan büyüklüğünü gördükden
sonra, insan karanlık dehlizden, gün ışığına kavuşan bir
kimse gibi oluyor) demiş ve İslâm dînini kabûl etmişdir. Eğer îmân
etmeden ölenlerini Allahü teâlâ âhiretde cezâlandıracaksa da, insanlara
yapdıkları iyilikleri sebebiyle cezâlarını hafîfletecekdir.
Kur’ân-ı kerîmde Allahü teâlâ Zilzâl sûresinin yedinci ve sekizinci
âyetlerinde meâlen, (Kim zerre kadar iyilik yaparsa onun mükâfâtını
görecek, kim zerre kadar kötülük yaparsa onun cezâsını görecekdir)
buyurmakdadır. Müslimân, yapdığı iyiliklerin mükâfâtlarına,
hem dünyâda, hem de âhiretde, kâfir ise, yalnız dünyâda
kavuşacakdır. Kötülüklerin en kötüsü, kâfir olmakdır. İnsanlara
iyilik etmek düşüncesi ile çalışarak, beşeriyyete fâideli keşfler veyâ
işler yapmış, insanlara yardım için hayâtını, sıhhatini tehlükeye
koyarak, en müşkil şartlar altında çalışmış olan bir kimse, müslimân
olmayıp, kâfir olarak ölürse, iyilikleri onu küfrün cezâsından
kurtaramaz. Fekat, Allahü teâlânın nezdinde her dürlü fenâlığı
ve hîlekârlığı yapan, riyâ ile ibâdet eden münâfıkların cezâsı,
muhakkak böyle kâfirlerin cezâlarından dahâ çok olacakdır. Bunların
müslimân görünmeleri, kendilerini, kalblerindeki küfrün
– 109 –