Herkese Lâzım Olan Îmân - Hakikat Kitabevi

sebeb olan şeyleri yapmakdan ve küfr alâmeti olan şeyleri kullanmakdan
sakınmak lâzımdır.
Kur’ân-ı kerîm Allah kelâmıdır. Allahü teâlâ, Cebrâîl aleyhisselâm
ismindeki melek ile, Kur’ân-ı kerîmi Muhammed aleyhisselâma
göndermişdir. Kur’ân-ı kerîmin kelimeleri arabîdir. Fekat, bu kelimeleri
yan yana dizen Allahü teâlâdır. Kur’ân-ı kerîmdeki arabî kelimeler,
Allahü teâlâ tarafından dizilmiş âyetler hâlinde, harf ve kelime
olarak gelmişdir. Bu harf ve kelimelerin ma’nâsı kelâm-ı ilâhîyi
taşımakdadır. Bu harflere, kelimelere (Kur’ân) denir. Kelâm-ı ilâhîyi
gösteren ma’nâlar da Kur’ândır. Bu kelâm-ı ilâhî olan Kur’ân mahlûk
değildir. Allahü teâlânın başka sıfatları gibi ezelî ve ebedîdir.
Cebrâîl aleyhisselâm her sene bir kerre gelip, o âna kadar inmiş olan
Kur’ân-ı kerîmi, Levh-il mahfûzdaki sırasına göre okur, Peygamberimiz
de tekrâr ederdi. Âhırete teşrîf edeceği sene, iki kerre gelip, temâmını
okudular. Peygamberimiz ve Eshâbın çoğu, Kur’ân-ı kerîmin
temâmını ezberlemişlerdi. Âhırete teşrîf etdikleri sene halîfe Ebû
Bekr-i Sıddîk, ezber bilenleri toplayıp, yazılı olanları getirtip, bir
hey’ete bütün Kur’ân-ı kerîmi yazdırdı. Böylece (Mushaf) denilen bir
kitâb meydâna geldi. Otuzüçbin sahâbî, bu mushafın her harfinin tam
yerinde olduğuna sözbirliği ile karar verdi.
Muhammed aleyhisselâmın sözlerine (Hadîs-i şerîf) denir. Bunlardan,
ma’nâsı Allahü teâlâ tarafından, kelimeleri Muhammed aleyhisselâm
tarafından olan hadîs-i şerîflere (Hadîs-i kudsî) denir. Hadîs kitâbları
çokdur. Bunlardan, (Buhârî) ve (Müslim) kitâbları meşhûrdur.
Allahü teâlânın emrlerinden, inanılacak bilgilere (Îmân), yapılacak
olanlara (Farz), sakınılacak olanlara (Harâm) denir. Farzlara ve
harâmlara (Ahkâm-ı islâmiyye) denir. İslâm bilgilerinden birine bile
inanmıyana (Kâfir) denir.
İnsana ikinci lâzım olan şey, kalbini temizlemekdir. Kalb deyince,
iki şey anlaşılır. Göğsümüzde bulunan et parçasına herkes kalb diyor.
Yürek denilen bu kalb, hayvanlarda da vardır. İkinci kalb, yürekde bulunan,
görülemiyen kalbdir. Bu kalbe (gönül) denir. Din kitâblarında
yazılı olan kalb, bu gönüldür. İslâm bilgilerinin yeri bu kalbdir. İnanan
ve inanmayan da bu kalbdir. İnanan kalb, temizdir. İnanmıyan kalb
pisdir, ölüdür. Kalbin temiz olması için çalışmak, birinci vazîfemizdir.
İbâdet yapmak, bilhâssa nemâz kılmak ve istigfâr söylemek kalbi temizler.
Harâm işlemek, kalbi bozar. Peygamberimiz buyurdu ki, (Çok
istigfâr okuyunuz! İstigfâr düâsı okumağa devâm edeni, Allahü teâlâ
hastalıklardan, her derdden korur. Hiç ummadığı yerden rızklandırır.)
İstigfâr (Estagfirullah) demekdir. Düâların kabûl olması için, okuyanın
müslimân olması, günâhlarına tevbe etmesi, ma’nâsını bilerek ve
inanarak söylemesi lâzımdır. Kararmış kalb ile yapılan düâ kabûl olmaz.
Üç kerre düâ okuyanın ve beş vakt nemâza devâm edenin kalbi
de temizlenir ve söylemeğe başlar. Kalb söylemeden yalnız ağız ile yapılan
düânın fâidesi olmaz.
İslâm dîninin bildirdiği din bilgileri, (Ehl-i sünnet) âlimlerinin kitâblarında
yazılı olan bilgilerdir. Ehl-i sünnet âlimlerinin bildirdikleri
– 9–