Herkese Lâzım Olan Îmân - Hakikat Kitabevi

ugünü bayram kabûl eder ve ihyâ ederler. İsmi (Şabat)dır. Yehûdîlerin,
ayrıca Pesah, Şavvot, Roş-ha-Şanah, Kipur, Suhkot, Purim,
Hanuka ve dahâ birçok bayramları vardır. Pesah, yehûdîlerin
Mısr esâretinden kurtuluşlarının hâtırasıdır. Şavvot, gül bayramıdır
ki Tevrâtın ve evâmir-i aşerenin verilişinin hâtırasıdır. Kipur,
büyük oruc günü olup yehûdîlerin tevbe edip afv edilmelerinin hâtırasıdır.
Suhkot, kamış bayramıdır. Çöldeki hayâtın hâtırasıdır.
Hahamların, hıristiyan papazları gibi, günâh afv etmek yetkileri
yokdur. Ancak, ibâdetleri idâre ederler. Allahü teâlânın huzûrunda,
bütün yehûdîler birdir ve aralarında hiçbir fark yokdur.
Dînî âyinleri ve hahamların ibâdeti idâre tarzı, Mûsâ aleyhisselâmdan
sonra gelen Peygamberler “aleyhimüssalevâtü vetteslîmât”
tarafından dahâ çoğaltılmış ve değişdirilmiş, yeni esâslar ilâve olunmuş,
Dâvüd aleyhisselâmdan sonra, Ona gönderilen (Zebûr)un da
âyînlerde okunması veyâ çalgı ile çalınması ibâdete eklenmişdir.
Dâvüd aleyhisselâm, mîlâddan tahmînen 1000 sene evvel dünyâya
gelmişdir. [Avrupalı târîhçiler, Dâvüd aleyhisselâmın hükümdarlık
târîhini M.Ö. 1015-975 olarak kayd etmişler ise de, kat’î değildir.]
Evvelâ çobanlık yapan Dâvüd aleyhisselâmın çok güzel sesi
olduğundan [bugün dahî, Dâvudî ses ta’bîrini kullanıyoruz.] bir
müddet sonra, devlet reîsi olan Tâlûtun [milletlerarası ismi: Saul]
huzûruna çıkarılmış ve onun rübâb (zither) çalıcısı olmuşdur. Önceleri,
aralarında büyük bir dostluk kurulmuşken ve Tâlût Onu
kendine nedîm yapmışken, Dâvüd aleyhisselâmın gün geçdikçe
büyük şöhret kazanması ve otuz yaşında iken muhârebede dev gibi
Câlûtu [Goliath] bir sapan taşıyla öldürmesi ve böylece halkın
Ona hayrân kalması, Tâlûtu korkutmuş ve Dâvüdü yanından
uzaklaşdırmışdır. Fekat, Tâlût ölünce, Dâvüd “aleyhisselâm” halkın
arzûsu üzerine onun yerine geçmiş ve ilk def’a olarak, Kudüsü
İsrâîllilerin merkezi yapmışdır. Dâvüd “aleyhisselâm”, 40 yıl hükümdârlık
etmişdir. Kendisine (Zebûr) isminde bir kitâb verildiği
Kur’ân-ı kerîmin Nisâ sûresinin 163. âyetinde ve İsrâ sûresinin 55.
ci âyetinde yazılıdır. Bunda, Dâvüd aleyhisselâmın Allahü teâlâya
yalvarma ve Ondan afv dilemelerinin bulunduğu muhakkakdır.
Bugünkü Kitâb-ı mukaddesde mevcûd olan Zebûrda ise, bunların
yanında, başkaları tarafından eklenmiş parçalar da bulunmakda
olduğundan, Allahü teâlânın göndermiş olduğu şeklini temâmen
gayb etmişdir. Allahü teâlâ, Dâvüd aleyhisselâma büyük ihsânlarda
bulunmuşdur. Sebe sûresinin 10. âyetinde meâlen, (Biz Dâvüde
tarafımızdan [diğer insanlar ve peygamberler üzerine] fazîlet,
[Peygamberlik, kitâb, saltanat, güzel ses ve demire elinde şekl verme
gibi] üstünlük verdik. Ey dağlar ve kuşlar, siz de Onunla berâ-
– 428 –