Herkese Lâzım Olan Îmân - Hakikat Kitabevi

mücâdele eden Jandark (Jeanne d’Arc) (John of Arc)ı, sihirbazlıkla
ithâm ederek, diri diri yakdılar. İspanyol doktoru ve teologu
Michel Servénin de, teslîsi ve Îsâ aleyhisselâmın ulûhiyyetini red
ve Onun bir Peygamber ve kul olduğunu bildirmek için kitâb yazdığı,
protestanlığın kurucularından olan Calvinin teşvîki ile 1553
de Genevede diri olarak yakıldığı (Kâmûs-ul-a’lâm) ve (Larousse)da
yazılıdır. İnsanın tüylerini ürperten Engizisyon (İnquisition)
mahkemeleri kurarak, yüzbinlerce insanı haksız yere ve çok kerreler
sırf servetlerini ele geçirmek için, “dinsiz” ilân edip, dürlü dürlü
işkenceler yaparak öldürdüler. Ancak Allahü teâlâya mahsûs
olan (Günâh afv etmek) kudretini, papazlara verdiler. Bunlar da,
çeşidli menfe’atler karşılığı günâhları afv etdiler. Hattâ, Cennetden
yerler satdılar. En yüksek dînî liderleri Papalar ise, âdetâ dünyâya
hâkim oldular. Dürlü behânelerle kralları bile aforoz ederek,
(Excommunication), ya’nî dinsiz i’lân ederek bunları afv talep etmek
için ayaklarına kadar gelmeye zorladılar. Mîlâdın 1077. nci senesinde
papa Gregordan aforozunu kaldırması için Canossaya gelen
Alman kralı dördüncü Hanri (Henry) [1] , kış günü çıplak ayakla
papanın serâyı önünde günlerce bekledi. Papaların arasında çok
korkunç cânîler çıkdı. Bunlardan biri olan Borjiya (Borgia), düşmanlarını
ve bunların arasında bulunan din adamlarını dürlü dürlü
zehrlerle öldürdü ve mallarını gasb etdi. Her dürlü rezâleti işledi.
Kız kardeşi ile birlikde karı koca hayâtı yaşadı. Fekat mukaddes
ve günâhsız papa sayıldı. Hıristiyanlık dînine,papazların evlenmemesi,
evlenmiş olan kimselerin kat’iyyen boşanmaması, günâh
çıkarmak mecbûriyyeti gibi, mantık dışı kâideler konuldu. Dünyâda
yaşamak âdetâ günâh sayıldı.
Yedinci asrda zuhûr eden İslâm dîni, bu karanlık arasında bir
nûr gibi parladı. Aşağıda, islâm dîninden bahs ederken göreceğimiz
gibi, temâmiyle en mükemmel ve en mantıkî ve insânî esâslar
üzerine kurulmuş olan bu yüce din, putperestlik karşısında olduğu
gibi, esâsı bozulmuş olan hıristiyanlık karşısında da derhal kolayca
yayıldı. Aklı başında olan herkes, bu yeni dîne iki elle sarıldı.
İlme ve fenne ve güzel ahlâka derin bir saygı ile bağlı olan müslimânlar,
Allahü teâlânın ve Resûlullahın “sallallahü aleyhi ve sellem”
emrine uyarak çok çalışdılar. Her dürlü ilmde, pek çok yeni
keşfler yapdılar, pek çok dâhîler yetişdirdiler. Bugün kullanılan
KİMYÂ ve CEBİR kelimeleri arabîden alınmışdır. Bu ve dahâ
pek çok misâller müslimânların ilme yapdıkları hizmetleri açıkca
göstermekdedir. Müslimânlar kısa zemânda büyük ilm merkezle-
[1] Hanri, 498 [m. 1106] de öldü.
– 101 –