Herkese Lâzım Olan Îmân - Hakikat Kitabevi

mini öldürdüler, kimini esîr aldılar. Kudüsü yağma etdiler. Yakıp
yıkdılar. Tevrâtları ve başka kitâbların hepsini yakdılar. Beyt-ülmukaddesi,
ya’nî Mescid-i aksâyı yerle bir etdiler. Kudüs şehri
çöl hâline geldi. Yehûdîler bundan sonra bir dahâ toplanamadı.
Bir hükûmet kuramadılar. Dağıldıkları yerlerde hor ve hakîr yaşadılar.
Îsâ aleyhisselâmın, otuz yaşında Peygamber olduğu bildirildi.
Kendisine oniki kişi inandı. Bunlara (Havâriyyûn) denir.
Otuzüç yaşında diri olarak göke kaldırılınca, Havârîler dağılıp,
bu yeni dîni yaymağa çalışdılar. Sonra, İncîl diye çeşidli kitâblar
yazıldı. Bunlar Îsâ aleyhisselâmı anlatan târîh kitâbları idi. Asl
İncîl ele geçmemişdir. Her yer küfr ve şirk içinde idi. Îsâ aleyhisselâmın
dîni üçyüz sene gizli tutuldu. Ona inandığı öğrenilen
kimselere işkence ediliyordu. Roma İmperatörü Kostantin üçyüzon
senesinde, bu dîne izn verdi. Kendi de hıristiyan oldu. İstanbul
şehrini yapdı. Romadan İstanbula taşındı. Fekat bu dînin
esâsları bozulmuş, unutulmuş olduğundan, papazların elinde
oyuncak oldu. Mîlâdın üçyüzdoksanbeş [395] inci senesinde, Roma
devleti ikiye ayrıldı. Romadaki papaya tâbi’ olanlara (Katolik),
İstanbuldaki patrîke tâbi’ olanlara (Ortodoks) denildi. Kiliselere
resmler, heykeller kondu. Başka milletler de küfr ve şirk
içinde idi. Romalılar, bütün Avrupayı, Mısrı, Suriyeyi, Irakı aldılar.
Fen ve san’atda ileri iseler de, ahlâkları bozukdu. Keyfe, can
yakmağa dalmışlardı. Aldıkları memleketlere fenâ ahlâklarını
yerleşdirdiler. Bereket versin ki, Arabistân yarım adasına saldırmadılar.
Arablar câhil kalmışdı. Kimi hıristiyan, kimi yehûdî, ekserîsi de
putperest olmuş, bir kısmı da, İbrâhîm ve İsmâ’îl Peygamberlerden
“aleyhimessalevâtü vetteslîmât” kalma âdetlere bağlı idi. Mekke
sâkinlerinin çoğu, müşrik olarak putlara tapıyorlardı. Kâ’benin içine
put [heykel], doldurulmuşdu. Bütün dünyâ da, zulmet ve dalâlet
içinde idi. Arablar fende geri iseler de, edebiyyâta çok ehemmiyyet
veriyorlardı. İçlerinde, kuvvetli hatîbler ve şâirleri vardı.
Şi’r söylemekle iftihâr ederlerdi. Arab lisânının kemâle gelmesi,
Allah tarafından bir kitâb indirileceğine bir işâret idi.) Cevdet Pâşanın
sözü burada temâm oldu.
Bu kadar açık delîllerle Kur’ân-ı kerîmin hakîkaten Allahü teâlânın
kitâbı olduğunu isbât etdikden sonra, hâlâ Ona inanmıyan
kalmışsa, Allahü teâlânın onları âhiretde en büyük azâba mahkûm
etmesine [çarpmasına] şaşmamak îcâb eder. (Kur’ân-ı kerîmde
çok zâlimâne hükmler vardır) diyen hıristiyanlara, (Hayır,
Kur’ân-ı kerîmin birçok yerinde, Allahü teâlânın çok merhametli,
çok afv edici olduğu zikr edilmişdir. Günâh işliyen bir kimse, gü-
– 328 –