Herkese Lâzım Olan Îmân - Hakikat Kitabevi

uydurma bir din değil, Allahü teâlânın hakîkî dîni olduğuna inanmağa
başladım. Kızımla berâber İslâmiyyet hakkında yazılı dahâ
birçok eserleri de okudukdan sonra, onun ulviyyetine ve doğruluğuna
tamâmîle inanarak, ikimiz birlikde müslimân olduk. Ben
(Reşîde), kızım da (Mahmûde) ismlerini aldık.
Bana sorduğunuz ikinci süâle, ya’nî (İslâmiyyetde en çok beğendiğiniz
nedir?) süâline gelince, buna şu cevâbı vereceğim:
İslâmiyyetde en çok beğendiğim şey, düâlardır. Çünki, hıristiyanlarda
düâlar, Allahü teâlâdan hazret-i Îsâ vâsıtasıyle, servet,
mevkı’, i’tibâr vesâir dünyâ varlıklarını istemek için yapılır. Hâlbuki,
müslimânlar düâ ederken, Allahü teâlâya şükrânlarını arz
ederler ve bilirler ki, onlar dinlerine ve Allahü teâlânın emrlerine
riâyet etdikleri müddetçe, Allahü teâlâ, onlara muhtâc oldukları
her şeyi, onlar istemeden, verecekdir.
10
MUHAMMED ESAD LEOPOLD WEİSS
(Avusturyalı)
(Avusturyada Lwow [şimdi Polonyada] şehrinde 1318 [m.
1900] de doğmuş olan Weiss, 22 yaşında iken, bir gazete muhâbiri
olarak Arab memleketlerini ziyâret etmiş, İslâm dînine hayrân
olarak, onu kabûl etdiğini söylemiş ve sonra, bütün islâm devletlerini,
bu arada Hindistânı ve Afganistânı da ziyâret ederek, intibâlarını
dünyânın en büyük gazetelerinden biri olan (Frankfurter
Zeitung)da neşr etmişdir. Bir müddet Frankfurter Zeitung’un neşriyyat
müdîrliğini yapan Weiss, Pâkistânın istiklâle kavuşmasından
sonra, bu hükûmet tarafından dînî tedrîsâtın kurulmasında
yardımcı olarak, Pâkistâna gitmiş ve ondan sonra Pâkistânı temsîl
için Birleşmiş Milletler merkezine gönderilmişdir. Kendisinin (İslâm
yol kavşağında), (Mekkeye giden yol) adlı iki eseri vardır. Son
zemânlarda Kur’ân-ı kerîmin İngilizce yeni bir tercemesini yapmışdır.
İslâm ilmlerinden haberi olmıyan bu kimsenin tefsîr yapmağa
kalkışmasından, Ehl-i sünnet mezhebinde olmadığı anlaşılmakda,
tefsîrinin ve diğer yazılarının zararlı olacaklarını göstermekdedir.
Vehhâbîler ve diğer mezhebsizler, bu câhil, sapık adamı
medh etmekde, islâm âlimi olarak tanıtmakdadırlar.)
Muhâbir ve muharrir olarak çalışmakda olduğum gazeteler,
beni 1922 senesinde “husûsî muhâbir” ünvânı ile Asya ve Afrikaya
yolladı. Başlangıçda müslimânlar ile temâsım, her hangi bir yabancının
başka bir yabancı ile temâsından ibâretdi. Fekat islâm
memleketlerinde uzun zemân kalınca ve müslimânlar ile dahâ
– 182 –