Herkese Lâzım Olan Îmân - Hakikat Kitabevi

üsbütün başka şekllere dönmüşdür. Bunlardan ancak pek az
doğru kısmı günümüze kadar devâm edebilmişdir. Bu büyük, seçilmiş
insanların hayâtlarına dürlü dürlü efsâneler karışdırılmış,
yapdıkları işler bize büsbütün başka ve esrârla dolu bir şeklde intikâl
etmişdir. İşte bunların yanında yalnız İslâm dîni, intişâr etdiği
günden bugüne kadar aynı saflığı, aynı temizliği muhâfaza etmiş,
içine hiç bir hurâfe ve efsâne katılmadan, günümüze kadar
devâm etmişdir. Kur’ân-ı kerîm, Muhammed aleyhisselâm zemânında
ne ise, bugün de odur. Bir kelimesi bile değişmemişdir. Muhammed
aleyhisselâmın mübârek sözleri, kendi ağzından çıkdığı
şeklde, hiçbir tehavvüle uğramadan günümüze vâsıl olmuşdur.
Allahü teâlâ, lüzûm gördükçe, insanlara Peygamberler “aleyhimüssalevâtü
vetteslîmât” göndermişdir. Bunlar birbirini temâmlar.
Diğer Peygamberlerin “aleyhimüssalevâtü vetteslîmât” öğretdiği
husûsların değişdirilmiş ve başka şekllere sokulmuş olduğu
göz önünde tutulursa, en temiz, en saf ve en doğru kalan İslâm dînini
kabûl etmekden dahâ mantıkî ne olabilir? Esâsen, kendime
sâde, fâideli ve içinde mantığa uymıyan hurâfeler katılmamış bir
hak din arıyordum. İslâm dîni, böyle bir ilâhî dindir. İslâm dîni,
Allahü teâlâya ve komşularıma ve sâir insanlara karşı olan vazîfelerimi
bir bir göstermekdedir. Bütün dinlerden maksad bu olduğu
hâlde, onlarda bu husûs için anlaşılmaz felsefî akîdeler konulmuşdur.
Hâlbuki, islâm dîninde bu husûsda herkesin anlıyabileceği,
sâde, mantıkî, inandırıcı, fâideli kâ’ideler vardır. Ben, dünyâda ve
âhiretde, huzûr ve selâmete kavuşmak için, neler yapmak îcâb etdiği
hakkındaki bilgileri, ancak İslâm dîninde buldum. Onun için
müslimân olmakla şereflendim.
28
DAVİS
(İngiliz)
1931 senesinde doğdum ve 6 yaşında ilk mektebe gitmeğe başladım.
Yedi sene sonra, ilk mektebi temâmlıyarak, orta kısma devâm
etdim. Âilem beni katolik terbiyesi ile yetişdirdi. Sonradan,
Anglikan kilisesine bağlandım. En sonunda, Anglo-katolik oldum.
Bütün bu tehavvüller esnâsında, hep aynı şeyle karşılaşıyordum.
Hıristiyanlık, insanın normal günlük hayâtından temâmen
ayrılmış, yalnız Pazar günleri giyilen ve onun için sandıkda saklanan
bir elbiseye benzemişdi. İnsanlar, hıristiyanlık dîninde aradıklarını
bulamıyorlardı. Hıristiyan dîni, insanları kiliseye dürlü
renkli ışıklar, resmler, günnük kokuları, zevkli müzik ve Azîzler
– 226 –