Herkese Lâzım Olan Îmân - Hakikat Kitabevi

mâdiyen (Tâmmülyetîm) diye okuyan bir köylüye, (Sen bu kelimeyi
telaffuz edemiyorsan, bunun yerine aynı ma’nâda olan (Taâmülfâcir)
kelimesini kullan!) demişdi. Fekat Kur’ân-ı kerîmin
böyle muhtelif lehçelerle okunması, aynı ma’nâda da olsa, başka
kelimeler kullanılması, müslimânlar arasında münâkaşalara, hangi
lehçenin dahâ iyi olduğu hakkında münâkaşaya (ihtilâfa) sebeb oldu.
Bunun üzerine, o zemânki halîfe Osmân “radıyallahü teâlâ
anh”, yine Zeyd bin Sâbit “radıyallahü teâlâ anh” reîsliği altında
bir hey’et toplıyarak, Kur’ân-ı kerîmin yalnız Kureyş lehçesi üzerine
yeniden yazılmasını ve tertîb edilmesini emr etdi. Sûreler, hep
Kureyş lehcesi ile yazılmış sahîfelerden seçildi. Bu Mıshafdan, yedi
aded yazılarak vilâyetlere gönderildi. Bu sûretle, Resûlullahın
“sallallahü aleyhi ve sellem” vefât edeceği sene, Cebrâîl aleyhisselâm
ile iki def’a okumuş oldukları Kur’ân-ı kerîm yazıldı. Buna uymıyan
nüshaları imhâ edildi. Bugün bütün islâm memleketlerinde
mevcûd olan Kur’ân-ı kerîmlerin tertîbi ve şekli (Mıshaf-ı Osmânî)ye
tam uygundur. O zemândan beri bir tek harfi değişmemişdir.)
(Rıyâd-un-nâsıhîn) ismindeki fârisî kitâbda diyor ki, (Osmân
“radıyallahü teâlâ anh” halîfe iken, Eshâb-ı kirâmı “radıyallahü teâlâ
anhüm ecma’în” topladı. Resûlullahın “sallallahü teâlâ aleyhi
ve sellem” vefât etdiği sene okuduğu Kur’ân-ı kerîm bu olduğuna
ittifak ile karâr verdiler. Yedi lugatden birini tercîh etmek, ümmete
vâcib değildi, câizdi).
İslâm dîninin menba’ları dörtdür. Kur’ân-ı kerîm, hadîs-i şerîf,
icmâ-ı ümmet ve kıyâs-ı Fukahâ. İcmâ’, sözbirliği demekdir.
Eshâb-ı kirâmın “radıyallahü teâlâ anhüm ecma’în” sözbirliği ile
dört mezheb imâmlarının sözbirliği, müslimânlar için seneddir,
vesîkadır. Çünki, Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem”, (Ümmetim,
hatâ, dalâlet üzerinde birleşmez) buyurmuşdur. İcmâ’ ile
anlaşılan bilgilerin doğru olacaklarını, bu hadîs-i şerîf de haber
vermekdedir. Bunun için, Eshâb-ı kirâmın “radıyallahü teâlâ
anhüm ecma’în” icmâ’ etdiği bu Mıshaf sahîhdir. Bundan başkasını
okumak harâmdır. Zâten, bugün Kureyş lehçesinden başka
lehçelerle yazılmış Kur’ân-ı kerîm mevcûd değildir. Yedi lehçenin
hepsi zemânla tegayyür etmiş, unutulmuş, gayb olmuşlardır.
Bugün müsta’mel muhtelif arabî lugatlar ile Kur’ân-ı kerîmi anlayabilmek
için, tefsîr kitâblarını okuyarak, Kureyş lehçesini, kelimelerin
o zemânki kullanıldıkları ma’nâları öğrenmek lâzımdır.
Kur’ân-ı kerîm hakkında garblı meşhûr âlimler, edîbler, hayrânlıklarını
dâimâ izhâr etmişlerdir. Meşhûr edîblerden biri olan
– 312 –