Herkese Lâzım Olan Îmân - Hakikat Kitabevi

dünyânın hocası, medeniyyetin rehberleri olmuşlardır. O zemân,
yarı vahşî olan Avrupalılar, fennî bilgilerini İslâm üniversitelerinde
öğrenmişler, hattâ Papa Sylvester gibi, hıristiyan din adamları
bile Endülüs Üniversitelerinde okumuşlardır. Bugün, hâlâ Avrupa
dillerinde kimyâya, (Chemie) ve cebire [Arabî El-cebir kelimesinden]
(Al-gebra) ismi verilmekdedir. Çünki bu ilmler, evvelâ müslimân
Arablar tarafından dünyâya öğretilmişdir.
Avrupalılar, dünyâyı tepsi gibi düz ve etrâfı duvarlarla çevrili
zan ederken, müslimânlar, ilk olarak, dünyânın kürevî [yuvarlak]
olduğunu ve döndüğünü buldular. Mûsul civârında, Sincar sahrâsında,
Tûl dâireleri [meridyenin] uzunluğunu ölçdüler ve bugünkü
rakamları elde etdiler. Bundan başka, müslimân Arablar, son derecede
câhil ve müteassıb olan, Kurûn-u vüstâ [Orta çağ] papazlarının
men’ etdiği, eski Yunan ve Roma felsefe kitâblarının tercemesi
işini ele almış ve bunların ortadan kalkmasına, yok olup gitmesine
mâni’ olmuşlardır. Bugün, insâflı hıristiyanların kabûl etdiği
gibi, hakîkî Rönesans, ya’nî (Eski kıymetli ilmlerin avdet etmesi)
İtalyada değil, Abbâsîler zemânında, Arabistânda başlamışdır
ki, Avrupadaki rönesansdan çok çok öncedir. Ne yazık ki, bu büyük
terakkî 17. asrda birdenbire hızını gayb etmişdir. Bu felâkete,
(Hıristiyanların yapdığı her şey müslimânlara harâmdır. Bunları
kabûl eden veyâ onlar gibi yapan müslimânlar, kâfir olur) diyerek,
müslimânların, yeni keşfleri ta’kîb etmesine mâni’ olan mason ve
yehûdî siyâseti ve bunlara aldanan din câhili yobazlar sebeb oldu.
Müslimânların son zemânlarda, ilm sâhasında en büyük rehberi,
Osmânlılar idi. Bütün hıristiyan âlemi bu islâm devletinin, dünyâdaki
terakkîlere ve keşflere kaydsız kalması için siyasî ve askerî
hücûmlara geçdiler. Bir tarafdan, haçlı saldırıları, bir tarafdan da,
bunların ihdâs etdikleri, bid’at sâhibi müslimânların yıkıcı ve bölücü
çabaları, Osmânlıların fen ve teknikde rehberlik yapmalarına
mâni’ oldular. Türkler, dışardan ve içerden yapılan saldırılardan
dolayı, çok zarara uğradılar. Te’sîrleri fazla olan yeni silâhlar yapamadılar.
Memleketlerinin büyük kaynaklarından lâyiki ile fâidelenemediler.
Kendi vatanlarında sanâyı’i ve ticâreti yabancılara kapdırdılar.
Fakîr düşdüler.
Dünyâda, her gün, her sâhada birçok yenilikler yapılmakdadır.
Bunları biz, devâmlı tâ’kîb etmeğe, öğrenmeğe ve öğretmeğe mecbûruz.
Yalnız sanâyı’ ve teknik sâhasında değil, din ve ahlâk üzerinde
de ecdâdımız gibi olmamız, gençlerimizi îmânlı, güzel ahlâklı
yetişdirmemiz lâzımdır. Size küçük bir misâl verelim:
Türkler güreşde bütün dünyâda (yenilmez) sayılıyordu. Hakî-
– 408 –