Herkese Lâzım Olan Îmân - Hakikat Kitabevi

gi olan] hiçbir şey yokdur) buyurulmuşdur.
Aşağıdaki hikâyeyi Harputlu İshak efendinin “rahimehullahü
teâlâ” türkçe (Diyâ-ül-kulûb) kitâbından alıyoruz:
İlk def’a olarak, iki cezvit papazı, Çinlileri hıristiyanlığa da’vet
için Kanton şehrine gelmişdi. [Cezvit, 918 (m. 1512) senesinde papazların
teşkil etdiği bir misyoner cem’iyyetidir.] Kanton vâlîsinden
hıristiyan dîni hakkında va’z vermek için müsâ’ade istediler.
Vâlî bunlara ehemmiyyet vermedi ise de, Cezvitler, onu her gün
gelip râhatsız etdiklerinden, nihâyet (Ben bu mes’ele için Çin fagfûrundan
[sultânından] izn almağa mecbûrum. Kendisine haber
vereceğim) dedi ve mes’eleyi Çin fagfûruna bildirdi. Gelen cevâbda,
(Bunları bana gönder. Ne istediklerini anlıyayım) denilmekde
olduğundan, cezvitleri Çinin merkezi olan Pekine yolladı. Bu
mes’eleden haber almış olan Budist râhibler, fenâ hâlde telâşa düşdüler
ve (Bu adamlar hıristiyanlık adı altında zuhûr eden yeni bir
dîni bizim ehâlîye telkîn etmeğe çalışıyorlar. Bunlar kudsî Budayı
tanımıyorlar. Böylece, halkımızı yanlış bir yola sokacaklardır. Lütfen
onları buradan kovun!) diye fagfûra yalvardılar. Fagfûr, (Evvelâ
ne söylediklerini bir anlıyalım, ondan sonra bu husûsda karar
veririz) dedi. Memleketin sayılı devlet ve din adamlarından müteşekkil
bir meclis tertîb etdi. Cezvitleri bu meclise da’vet ederek,
(Yaymak istediğiniz dînin esâsları nedir, anlatın) dedi. Bunun üzerine,
cezvitler şöyle bir ifâdede bulundular:
(Semâ ve arzı yaratan Allah birdir. Fekat, aynı zemânda üçdür.
Allahın biricik oğlu ve Rûhulkudüs de birer Allahdır. İşbu Allah,
Âdem ve Havvâyı yaratıp, Cennete koydu. Onlara her ni’meti
verdi. Yalnız bir ağaçdan yimemelerini emr etdi. Her nasılsa, şeytân,
Havvâyı aldatıp, Allahın emrine karşı geldiler ve o ağacın
meyvesinden yidiler. Bunun üzerine Allahü teâlâ, onları Cennetden
çıkardı ve dünyâya gönderdi. Burada onların evlâdları, torunları
zuhûr etdi. Fekat bütün bunlar büyükbabalarının işlediği günâh
ile kirlenmişdir. Hepsi günâhkârdır. Bu hâl, tam 6000 sene devâm
etdi. Nihâyet Allahü teâlâ, insanlara acıdı ve onların günâhını
afv etdirmek için kendi öz oğlunu onlara göndermekden ve bu
biricik oğlunu günâh keffâreti için kurban etmekden başka çâre
bulamadı. İşte, bizim inandığımız Peygamber, Allahın oğlu olan
Îsâ budur. Arabistânın şimâlinde Kudüs denilen bir şehr vardır.
Kudüsde Celîle denilen bir yer, Celîlenin de, Nâsırâ (Nazareth) ismindeki
köyde Meryem isminde bir kız bulunuyordu. Bu kız, Yûsüf
ismindeki bir marangoz ile nişanlanmış ise de, henüz bâkire
– 436 –