62377

II. ATALA:
8. OCB EUSKAL INSTITUZIO KOOPERATIBOEN IKUSPEGITIK
Antolamendu Sindikalerako Oinarrien Legea onartzen da eta bere, 16 eta 18 artikuluetan bere
eskuduntzapean hartzen du kooperatiba arloa. Kooperatiben arlo berri bati emango zaio
hasiera 1942ko Kooperatiba Legearekin.
Estatuaren egituratze berriarekin batera, sindikatuak Zuzenbide Publikoko Korporazio izaera
hartzen dute eta Laneko Foruak, tresna juridiko gisa garrantzi handia hartuko du. J.L. Del
Arcoren iritziz, Estatuak hartu beharra dauka mugimendu kooperatiboaren gaineko zaintza 231 .
Mugimenduaren sorrera gertatua urretik ere, ikus genezake estatuak bete beharreko paperean,
zaintza azaltzen dela.
Lankidetzarako Kontseilu Gorenaren sorreraren balorazioa egiterako orduan, esan behar da,
legegilearen arreta gune nagusia kooperatiben kokapen instituzionala dela nagusiki. Botere
politikoaren kontrol eta diziplinapean ezartzen ditu kooperatibak.
M. Vergez Sánchezen ustez kooperatibaren baitan dauden interes pribatuak ez dira kontutan
hartzen erregulazio honetan, ez eta, bazkide izaerak dakartzan eskubideak ere 232 .
Aurrekarietan ikusi ahal izan dugunez, erregimen kooperatiboa, Lan Ministerioaren eta
Antolamendu Sindikalaren menpe jarriko da. Gogoratu behar da, 1940ko Antolamendu
Sindikalaren Oinarrien Legeak sindikatuen funtzioen artean kokatzen dituela kooperatiben
sustapena eta zuzendaritza eta baita dagokion arloarekin erlazioa duten banaketa eta
ekoizpeneko ekintza kooperatiboak burutzea ere. Ondorioz, esan genezake, goi administrazioa
231 ‘ la normación y disciplina de las cooperativas corresponde en última instancia al Estado, que debe
actuar sobre las mismas para asegurar el cumplimiento de la Ley, ni más ni menos que sobre cualquier
otra persona o actividad, privadas o públicas, y sólo el Estado puede aprobar el nacimiento y disolución
de las cooperativas e imponerles sanciones disciplinarias, pero la protección e impulso del movimiento
cooperativo y su vigilancia para asegurar que sirve, sin desviaciones, sus peculiares fines corresponde a
la Organización Sindical’.
232 ‘el legislador se ha limitado fundamentalmente al establecimiento de controles externos, cuyos límites
no siempre aparecen configurados en los términos precisos y necesarios como garantías mínimas de
seguridad por parte de los sujetos, y ha llegado incluso a establecer responsabilidades en los organos de
dirección de estas sociedades que aparecen formuladas en términos tan retóricos como ajurídicos’.
311