Scriptie co-creatie 2.0 jeurissen%26vriesde sll8

van een buurtonderzoek wordt in de praktijk ook afgemeten aan de ernst van het feit. Al naar gelang de
ernst en de impact van het feit (een woning- of reeks van inbraken) wordt het buurtonderzoek kleinschalig
of grootschalig aangepakt. Volgens een aantal respondenten liggen er door gebruik te maken van sociale
media mogelijkheden om de effectiviteit van het buurtonderzoek 1.0 op dit punt aanzienlijk te verbeteren.
14 Selectie van stakeholders
Streetlevel cops met uitzondering van de wijkagenten hebben geen zicht op de stakeholders in het proces.
De wijkagenten noemen veelal de bekende partners in het veiligheidsdomein zoals gemeente,
buurtinterventie teams, de eigen vrijwillige politiemedewerkers, woningbouwcorporaties en het Openbaar
Ministerie. De leidinggevenden vinden dat wij stakeholders in de publieke sector zouden moeten zoeken en
noemen organisaties zoals Shell, TNO en Siemens. Ook vinden zij dat politiemensen veel vaker zouden
moeten werken vanuit andere bedrijven en dat we de politiekennis ook veel vaker aan zouden moeten bieden
aan andere sectoren, zodat er reciprociteit ontstaat waar meerdere partijen baat bij hebben (drie van de zes
leidinggevenden vinden dit).
17
Onevenredige verdeling van kosten
Over de kosten zijn geen uitspraken gedaan, behalve dan dat men geen zicht op out of pocket kosten. Wel
is door vijf van de twaalf interne respondenten gezegd dat investeren in de wijk en burgers door de inzet
van capaciteit, in welke vorm dan ook, uiteindelijk winst oplevert, omdat het bijdraagt aan de toename van
het vertrouwen van de burger in de politie.
Drie van de vijf burgers geven aan zelf mee te willen betalen aan een verbeterde dienstverlening bij een
buurtonderzoek 2.0 indien dit daadwerkelijk tot de mogelijkheden zou behoren. Voorwaarde die een van de
respondenten daarbij stelt is dat het dan niet om slechts een paar inbraken in de buurt moet gaan, maar om
een substantiële bijdrage om de gehele veiligheid in de buurt te vergroten. In combinatie met cameratoezicht
blijkt een andere respondent eerder bereid te betalen. Opvallend is daarmee de constatering dat ondanks
het betalen van belasting sommige burgers kennelijk bereid zijn om in het kader van het vergroten van hun
eigen veiligheid in de wijk mee te betalen aan innovatieve ontwikkelingen die leiden tot een betere kwaliteit
van dienstverlening door de politie of toezichthouders. Een onevenredige verdeling van kosten belemmert
kennelijk de burger niet om mee te doen. Hoe actoren als de gemeente en politie dit zien, is niet uit de
analyse van deze vraagstelling op te maken.
19 Tussentijdse bijstellingen in het proces / 20 Procesarchitectuur van digitale interactie /
29 Technische factoren
Slechts drie interne respondenten hadden een mening over deze factoren. Twee respondenten wijzen op
de zorg voor de infrastructuur van de politie die een massaal gebruik van sociale media niet aan zou kunnen
en daar ook niet voor geschikt is momenteel. Een andere respondent wijst op een tekort aan kennis binnen
de politieorganisatie om met dergelijke nieuwe ICT vraagstukken om te gaan. Wat door de respondenten
nodig wordt geacht zijn gebruiksvriendelijke systemen die goed aansluitend bij de status van het proces en
van hoge kwaliteit zijn. Daarnaast wordt het van belang geacht de bijdragen van eenieder te bewaken om
de vertrouwensband niet te schaden. Dit betekent 24/7 online, 24/7 ondersteuning aanwezig als dit nodig
is en resultaten direct delen. Ter verbetering van het proces is door een respondent aangegeven eventueel
ranking-systemen toe te voegen die het mogelijk maken kwalitatief goede bijdragen ‘bovenaan’ te plaatsen.
Daarbij dient ook rekening gehouden te worden met de tijdelijkheid (vluchtigheid) van informatie en relevantie
daarvan die in de loop van de tijd kan afnemen (‘aging’ mechanisme voor informatie).
Slechts vier van de twaalf externe respondenten hebben op deze vraag geantwoord. Vanuit
6 Onderzoek 129