Scriptie co-creatie 2.0 jeurissen%26vriesde sll8

Moed is deze gelegen binnen de factor hiërarchie/anarchie waarbij de spanning tussen enerzijds de
hiërarchie van de politieorganisatie en anderzijds de dynamische sociale media omgeving centraal staat.
Vanuit de dimensie Vermogen is deze gelegen in het technologisch absorptievermogen, waarbij kan worden
vastgesteld dat de politie qua technische infrastructuur niet klaar is voor massale 2.0 toepassingen.
Daarnaast speelt ‘sociale cohesie’ als conditionele factor een belangrijke rol, omdat in probleemwijken waar
de sociale cohesie laag is, het zaak is dat eerst de samenwerking tussen politie en burger dient te worden
bevorderd om het vertrouwen te kunnen winnen van die burger. Fysiek contact tussen politie en burger is
daar ook bij van belang als kritieke factor van vertrouwen.
Gaat het om factoren die van invloed zijn op de aansturing van het geheel dan zijn er vijf kritieke factoren
vanuit de focusgroepsessies te benoemen vanuit de dimensie Moed die ertoe doen. Het gaat hier om
aansturing vanuit leiderschap, regie houden op het proces, omgaan met politieke druk, handelen vanuit een
sociale strategie en het kunnen omgaan met de spanning tussen enerzijds de anarchistische
netwerkorganisatie en anderzijds eigen hiërarchische bureaucratische lijnorganisatie. Hoe persoonlijk
invulling gegeven wordt aan de factor doorslaggevend en faciliterend leiderschap speelt daarin een cruciale
rol. Vanuit een heldere visie dient het sturend vermogen op co-creatie initiatieven te worden bevorderd,
waarbij er naar toe gewerkt wordt dat burgers zoveel mogelijk zelf sturen. Vanuit de dialoog tussen politie,
burgers en partners dient een cultuurverandering tot stand te worden gebracht, vanuit het besef dat
strategische leiders zelf ook onderdeel zijn van de horizontale relaties in het proces.
Welke eisen dat stelt aan strategisch leiderschap beantwoorden we in de volgende deelvraag.
7.2.7 Deelvraag 7
Welke eisen stelt een vernieuwde aanpak van buurtonderzoek aan strategisch politieleiderschap?
De theoretische beantwoording van deze deelvraag is beschreven in hoofdstuk 3, de empirische
beantwoording staat beschreven in hoofdstuk 5.
Zoals in hoofdstuk 1 beschreven hebben we de stelling ingenomen dat de genetwerkte horizontale
samenleving haaks staat op de verticaal en hiërarchisch georganiseerde politieorganisatie staat. Een
succesvolle toepassing van co-creatie 2.0 heeft gevolgen voor de vraag of (en in welke mate) er strategische
interventies nodig zijn op het gebied van leiderschap.
Co-creatie stelt bijzondere eisen aan leiderschap en met name aan politieleiderschap, want co-creatie kent
een horizontale logica, doordat burgers veel meer bij besluitvorming worden betrokken en zo op een meer
gelijkwaardiger hoogte komen te staan met de politieorganisatie.
Leiderschap echter, heeft een veel meer verticale logica, die wel eens kan botsen met de aspecten van
interactieve beleidsvorming. Als leiders gewend zijn om in traditionele, voorspelbare situaties te werken,
bestaat de kans dat zij moeite krijgen met het werken in een meer dynamische omgeving. Daar zijn namelijk
andere vaardigheden voor nodig. Maar tegelijkertijd blijven ook de ‘oude’ vaardigheden belangrijk, zoals
technische en procedurele kennis.
In hoofdstuk 3 zijn de noties doorslaggevend en faciliterend leiderschap verkend.
Waar doorslaggevend leiderschap zich meer richt op het behalen van resultaat, probeert faciliterend
leiderschap zich meer op consensus met de omgeving te richten. Faciliterend leiderschap vereist daarom
meer subtiliteit gecombineerd met contextgevoeligheid, relativeringsvermogen en overwicht.
7 Conclusies en aanbevelingen 177