Scriptie co-creatie 2.0 jeurissen%26vriesde sll8

Het vergroten van draagvlak
Overheden worstelen in toenemende mate met de vraag hoe zij contact kunnen maken met burgers op een
dusdanige manier dat sprake is van een betekenisvolle interactie en communicatie tussen beiden (Bekkers
& Meijer 2010). Wanneer relevante partijen in een vroeg stadium bij de beleidsvorming zijn betrokken, neemt
doorgaans het draagvlak voor bepaalde beslissingen en aanpakken toe. Deze betrokkenheid vertaalt zich
doorgaans in minder weerstand gedurende de uitvoering zowel bij interne als externe actoren. Maar
overheidsinstanties staan dan wel voor de opgave om de voorkeuren van burgers met de eigen voorkeuren
te verbinden. Hoe meer er geluisterd wordt naar de burger, hoe meer het overheidsdoel en de beleidsagenda
(onbewust) daardoor worden beïnvloed.
Het is echter niet altijd duidelijk onder welke voorwaarden politici en bestuurders zich gehouden voelen aan
de uitkomsten van de discussie. Interactieve beleidsvoering raakt namelijk de bestaande routines, procedures
en werkwijzen binnen de ambtelijke organisatie. Ze kost veel tijd en inspanning en vergt vaak grote
investeringen die ten koste gaan van andere onderwerpen (Bekkers & Meijer 2010:62). Dit kan in sommige
gevallen leiden tot een situatie waarin experimenten met vormen van interactieve beleidsvorming vooral
eenmalig zijn, of snel een vroegtijdige dood sterven. Dit leidt dan weer opnieuw tot een sceptische houding
en kan leiden tot afhaakgedrag bij zowel de beleidsmakers als de burgers (Edelenbos et al, 2001).
Toename van de kwaliteit van beleid
Sinds de jaren negentig is de aandacht voor publieke dienstverlening sterk toegenomen (Van Duivenboden
& Lips, 2001). Deze groeiende aandacht wordt toegeschreven aan de opkomst van New Public Management
als zijnde een dominante managementopvatting binnen de publieke sector (Hood 1991; Noordegraaf,
2008), maar ook aan de ontevredenheid van burgers over de kwaliteit van de publieke dienstverlening, die
vooral werd gestuurd door bureaucratische regels (Bekkers, Meijer 2010; 83). Andere ervaringen, andere
vormen van deskundigheid kunnen worden ingebracht waardoor een verrijking van de probleemdefinitie
ontstaat. Creativiteit en originaliteit wordt hierdoor gestimuleerd en versterken het probleemoplossend
vermogen van het beleidsproces (Edelenbos, 2006).
3.6.2 Factoren van interactieve beleidsvoering
Om interactieve beleidsvoering succesvol toe te kunnen passen worden in de literatuur een aantal factoren
beschreven, die van invloed zijn op (digitale) interactieve beleidsvoering.
Regie op het proces
18
Het managen van een succesvol burgerparticipatieproject vraagt om regie op het proces. Dat gebeurt door
het ontwikkelen van een procesarchitectuur die aangeeft hoe het proces verloopt, en welke regels hierbij
gehanteerd worden. Een belangrijke regel is dat duidelijk is hoe de uitkomsten van het proces van
interactieve beleidsvoering wordt gekoppeld aan het beleidsproces. Om het proces in goede banen te leiden
wordt vaal gebruik gemaakt van een moderator. De moderator moet worden beschouwd als een
‘procesmanager’, die het proces van interactieve beleidsvoering in goede banen leidt (De Bruijn et al. 2002).
De rol van de moderator in het debat is van cruciaal belang, evenals de wijze waarop ambtenaren en politici
zich in het debat willen manifesteren en hoe de mediator daar vervolgens op anticipeert (Edelenbos et al,
2001; Bekkers, 2004). Moderators dienen ook over inhoudelijke kennis te beschikken. Zo ontstaat er een
evenwichtige balans tussen de inbreng van kennis en worden de belangen van alle partijen behartigd
(Bekkers & Meijer 2010:90-158).
58 Co-creatie 2.0