Scriptie co-creatie 2.0 jeurissen%26vriesde sll8

Volgens De Hond is fiscalist Ernest Louwes ten onrechte veroordeeld voor de moord op de weduwe
Jacqueline Wittenberg. Hij startte via zijn website een eigen onderzoek en leverde in januari 2006 zijn
bevindingen in bij het Openbaar Ministerie (OM). Niet Louwes maar de klusjesman van de weduwe, Michaël
de Jong heeft volgens De Hond de moord begaan. In juni 2006 maakte het OM na vier maanden eigen
onderzoek bekend de gegevens aan de kant te schuiven en geen redenen te zien de zaak te heropenen.
Het onderzoeksrapport van het OM werd ondanks aandringen van De Hond niet vrijgegeven. De Jong had
in november 2006 een kort geding aangespannen tegen De Hond. De uitslag was dat De Hond Michaël de
Jong niet meer in het openbaar mocht aanwijzen als de dader van moord. De rechter noemde het
onrechtmatig dat De Hond doorging met beschuldigen. Hij moest de zaak aan OM en rechter laten en kreeg
een voorwaardelijke celstraf van twee maanden, wegens smaad. De Hond is te ver doorgeschoten, aldus
de rechter. ‘De Hond heeft duidelijk grenzen overschreden om aandacht voor zijn acties te genereren’.
Het bij voortduring aanwijzen van De Jong als dader heeft desondanks uiteindelijk tot gevolg gehad dat
Maurice de Hond door de rechter is veroordeeld zijn smaad te staken op straffe van een dwangsom. De
Jong en zijn vriendin hebben tevens een civielrechtelijke zaak lopen tegen De Hond. Hierin veroordeelde de
rechtbank te Amsterdam hem op 25 april 2007 wegens smaad tot het betalen van € 120.000
schadevergoeding. Het hoger beroep in deze zaak is in oktober 2008 behandeld, en in april 2009 gelastte
de rechter De Hond tot een schadevergoeding van € 45.000 aan De Jong en zijn vriendin. Interessant is
dat in dit eigen onderzoek van Maurice de Hond via internet ongevraagd de publieke taak wordt
overgenomen door burgers door zelfstandig onderzoek te doen naar een moordzaak. Dit roept wel weer
nieuwe vragen op. De veranderingen in de verbinding tussen overheid en samenleving naar contacten met
open, dynamische netwerken kunnen leiden tot spanningen binnen overheidsorganisaties met de vraag hoe
hiermee om te gaan.
4.3 Kansen voor de politie
Met deze voorbeelden uit de praktijk hebben we zicht gegeven op de mogelijkheden van sociale media voor
de politie in zowel beperkte als uitgebreide vorm zodat sprake is van co-creatie. De nieuwe vormen van cocreatie
die door overheden worden ontwikkeld kunnen worden beschouwd als een antwoord op patronen
van fragmentatie en individualisering (Bekkers & Meijer 2010: 166). Traditionele groepen, zoals kerkelijke
groepen, vakbonden en politieke partijen verliezen daardoor aan betekenis. Ontwikkelingen van
individualisering en fragmentatie leiden tot de vraag hoe overheden, in casu de politie, contact kunnen maken
met (groepen van) burgers. Dat roept nu de vraag op hoe overheden verbinding kunnen leggen met burgers
die zich los hebben gemaakt van traditionele verbanden. In zijn beschouwing over de betekenis van het
internet voor de samenleving spreekt Castells (2001) over networked individualism. Met deze term wil
Castells aangeven dat er weliswaar sprake is van individualisering, maar dat dat dit niet betekent dan
individuen zich niet organiseren. Deze nieuwe organisatievormen hebben een netwerkkarakter. Ze zijn opener
en dynamischer dan de traditionele verbanden. Individuen kunnen eenvoudig in en uit de netwerken stappen
en ze zijn ook verbonden met meerdere netwerken. De vraag die daarmee verbonden is, is welke kansen er
zijn voor de politie hierop in te spelen in het zoeken naar verbinding met burgers.
Opsporing is traditioneel de taak van de politie. De laatste jaren maakt zij daarbij steeds meer gebruik van
de kennis en betrokkenheid van burgers. Burgers participeren graag in politieonderzoeken omdat het
enerzijds voldoening geeft betrokken te mogen zijn bij het oplossen van ernstige misdrijven. Anderzijds
88 Co-creatie 2.0