Scriptie co-creatie 2.0 jeurissen%26vriesde sll8

4.5 Leerervaringen
De in dit hoofdstuk benoemde praktijkvoorbeelden laten het nut inzien van het toepassen van sociale media
als opsporingscommunicatiemiddel. Het geheel aan kritische succes- en faalfactoren overziend zijn de
nadelen aan dit middel beperkt en lijkt de toegevoegde waarde groot. Er is meerwaarde in termen van het
bereiken van burgers, het verkrijgen van additionele informatie voor de opsporing en het vergroten van het
vertrouwen van burgers in de politie. Vanuit de literatuurstudie naar de inzet van sociale media binnen de
opsporing (Kop et al. 2011) zijn aanvullend enkele specifieke aandachtspunten te plaatsen binnen de
politiesfeer die het lerend vermogen kunnen vergroten. Dit is vanuit het gedachtegoed van een lerende
organisatie een belangrijk aspect als het gaat om ervaring kunnen opdoen met sociale media in een complexe
omgeving waar op voorhand niet duidelijk is waar de organisatie met dit onderwerp precies naar toe wil
(Swieringa & Wierdsma 1990).
Onderzoek (Kop et. al. 2011: 361) wijst uit dat vooral concrete inbraken en vernielingen burgers lijken te
mobiliseren. In Helmond en omstreken heeft het woninginbrakenteam Peelland (naast een eigen Twitter
account) de beschikking over een pagina waar actuele woninginbraken geografisch worden gevisualiseerd.
Bovendien wordt op deze pagina extra informatie weergegeven zoals de modus operandi en aanhoudingen
die hebben plaatsgevonden. Dit laatste is een belangrijk leerpunt om aan burgers terug te koppelen om hun
betrokkenheid te blijven stimuleren en het veiligheidsgevoel van burgers te verhogen.
Dit zal tevens de kans vergroten dat zij de volgende keer ook weer bereid zijn om zich in te spannen. Een
gunstig neveneffect van deze openheid binnen opsporingsonderzoeken is volgens de onderzoekers de
verwachting dat politiemedewerkers hierdoor ook meer betrokken zullen raken.
Een ander belangrijk leerpunt dat vrijwel in alle onderzoeken naar het gebruik van sociale media binnen de
politiesfeer naar voren komt (Bogaard 2010, Kop et al. 2010, Veltman 2011) is het evalueren van en
(structureel) experimenten met sociale media. Op deze wijze kan lering worden getrokken uit opgedane
ervaringen hoe sociale media het beste kan worden ingezet binnen het veiligheidsdomein. Indien de politie
zichzelf als professionele en lerende organisatie wil profileren, zal ook enige landelijke sturing moeten gaan
plaatsvinden met betrekking tot de sociale media (van den Boogerd 2011). Hiermee wordt voorkomen dat
de huidige situatie van gedifferentieerde toepassing van sociale media tussen korpsen in stand blijft en krijgt
de Nationale Politie naar buiten toe één herkenbaar gezicht (huisstijl).
4.6 Conclusies
Op basis van ons exploratieve onderzoek van de verschillende sociale media initiatieven in de politiesfeer
kunnen we nu antwoord geven op de centrale vraag van dit hoofdstuk:
Welke vormen van co-creatie 2.0 vinden nu plaats binnen de politie en wat zijn relevante factoren?
Naast de televisie en schrijvende pers worden media als internet, zoals Buurtlink, Stop de criminaliteit en
mobiele telefonie, zoals SMS alert steeds vaker door de politie benut ter verkrijging van relevante informatie
van burgers. Sociale media bieden rechtstreeks en op grote schaal toegang tot de burger. Co-creatie 2.0
binnen de politiesfeer kent aan de hand van geïnventariseerde voorbeelden vele verschijningsvormen en
94 Co-creatie 2.0